با آدم های ک دوسشون دارم کل روز میخرفم ...یعنی با خودم مثل دیونه ها ...همه بهم میگن این حرکت نکن یکی فک میکنه دیونه ای ...الآنم ..کلا روز با عشقم ت خیالم دارم حرف میزنم اونم ب زبون میارم دستام حرکت میدم دست خودم نیست دیگ عادت کردم ..از بچگی تنها بودم ..اصلا عادتم نمیتونم ترک کنم