خانواده شوهرم دوسم ندارن

عزیزم تمرکزت رو بزار روی کسایی که دوستت دارن و خودت رو درگیر کسایی که دوستت ندارن نکن... اینو باید بپذیریم ما برای همه عزیز نیستیم . مهم اینه همسرت میخوادت و با همه این مخالفت ها . شما رو انتخاب کرده . عاشقش باش. و بهش اونقدری عشق بده ک همه ببینن با شما چقدر خوشبخته

حالا مثلا مال من که راضی بودن چه گلی به سرم زدن؟؟اونا هم هیچوقت اهمیتی به من نمیدادن در صورتی که خیلیم راضی بودن

میدونم سخته ولی با این قضیه کنار بیا .زندگیتو بکن اگه شوهرت خوب باشه همین مهمه که

مهم نباشه برات.مگه باید همه ی آدما دوستت داشته باشن

چه اهمیتی داره دوستت دارن یا نه؟ 

فکر میکنم 𝟗𝟎 درصد خانواده های ایرانی از عروس هاشون خوش شون نیاد چون فکر میکنن دزد هستن و پسرهای دسته گل شون رو ازشون دزدیدن. 

خب دوست نداشته باشن به جهنم چه اهمیتی داره ؟نرو خونشون که رفتارهاشون رو‌نبینی

خب این که ناراحتی نداره هردردی یه درمونی هست وهرقفلی بدون کلیدهم نمیشه

هیچوقت هیچوقت هیچوقت از خانواده شوهرت توقع هیچ چیزیو نداشته باشه.من خانواده خودم منو نمیخان چه برسه ب خانواده شوهر

هر کس باید حواسش به زندگی خودش باشه و رفتارهای منفی آدمهای دیگه با هر نسبتی روی زندگیش تاثیر نزاره

شما خودتی و شوهرت و پسرت

سه نفری یه زندگی قشنگ با کلی اتفاقات قشنگ برای همدیگه رقم بزنید 

وقتی توی زندگی خودتون و جمع خانواده خودتون همه چی عالی باشه ، مطمئن باش بقیه ی چیزا خودش درست میشه و همون رفتارها و گفته های منفی خودشون مثبت میشن

عزیزم توقعت رو نسبت به آدم‌ها کم کن که اذیت نشی مهم نیس که کی شما رو دوست نداره نذار این قضیه ذره ای روی احساس واعتماد به نفست اثر بذاره در کل مهم نباشه برات تو زندگی خودت رو داری سعی کن کمتر بهشون توجه کنی خودشون بیشتر میان سمتت به زندگی وشوهر وبچه هات بیشتر از همیشه برس وذهنتو درگیر این افکار منفی نکن که روی زندگیت اثر میذاره راضی نبودن به درک مهم اینه که شوهرت تو رو خواسته ونهایتا موفق به ازدواج شده 

یوقتی چیزی درست میکنی ببر براشون مثل حلوا یا کیک وترشی و ...

پسرت رو وقت و بیوقت نفرست پیششون

با احترام باهاشون برخورد کن و از همه مهم تر ازشون پیش شوهرت گله و شکایت نکن

تو مهمونی ها در حد متعادل که نه کم باشه نه به خودت فشار بیاد بهشون کمک کن

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار

که رحم اگر نکند مدعی ،خدا بکند..

تو مهربون باش و خوبی کن بی چشمداشت..نمیگم جوری که بهت فشار بیاد و برات عقده بشه در حد متعادلش..بالاخره سرشون به سنگ میخوره شاید حتی طلب حلالیت هم بکنن ازت؛شنیدم که میگم

منم اصلا خانواده شوهرم دوسم ندارن.. یعنی از همون روز اول بی دلیل از من خوششون نمیومد .. با اینکه من یه دختر کم سن و سال و آبودم و از اونور خودشون اومده بودن خاستگاری کسی مجبورشون نکرده بود.... اون اولا برام مهم بود .... الان واقعا اهمیتی نمیدم .. زندگی خودمو میکنم .. مگه قراره همه منو دوست داشته باشن؟؟