نظریه شوپنهاور از کتاب متفکران بزرگ میگه
که عاشق شدن صرفا یه غریزه است یعنی میل به زیستن که هدفش افزایش جمعیت وبقا هست و کاری به خوشبختی ما نداره
و این مانع میشه از دیدن بدبختی ای که پیش روی ما قرار دارد
به خاطر همینه دنبال غریزه خود به دنبال کسی هستیم که برای ما ساخته شده و دست اخر با کسی که غریزه برای فرزند اوری تشخیص داده مناسب است مارا اغفال میکندو به کفاره گناه خود باعث میشود مجبور میشیم ۴۰ سال اینده را در بدبختی زندگی کنیم
بنابراین میل به زیستن مارو مجذوب کسانی میکنه که عدم تعادل هایشان عدم تعادل های مارا ختثی میکند به خاطر همین که مردی که رفتار های زنانه داره اغلب عاشق زنان جسور و مردانه میشوند
برای همینه که میگن عشق چشاتو کور کرده یا
میگن عشق یعنی بدون هیچ دلیل خاصی کسی را دوست داشته باشی
یا شنیدین که میگن دست اخر با کسی وارد رابطه میشی یا عاشق کسی میشی که هیچ کدوم از اون معیار هایی رو ک میخواستی نداره
برای اینه که این غریزه یا میل به زیستن دنبال هدف خودش تورو گول میزنه
به هاطر همینه که اگر بر اساس عقل معشوق خود را انتخاب کنیم تفاوت بسیاری با فردی دارد که اکنون با او زندگی میکنیم
چون که غریزه یا میل به زیستن کار خودشو کرده
