نهایت آرزو
من فکر می کنم هر آدمی در دنیا باید یک کتاب بنویسد و اسم کتابش را هم بگذارد اشتباهات من.زیرش هم درشت و خوانا اسم خودش را بنویسد.کتاب اشتباهات من نوشته فلانی از انتشارات فلان.کتابی که بقیه آدم های دنیا هم می توانند آن را بخوانند.کتابی که با زبانی ساده به تو میفهماند هیچ انسانی در دنیا نمی تواند از دست اشتباه کردن قسر در برود.
اشتباهات کوچک و بزرگ آدم ها که گاهی آنقدر عجیب و مسخره اند که دهانمان از شنیدن و خواندنشان باز خواهد ماند.اینکه بلاخره می فهمیم اشتباه برای همه موجودات است.برای آن آهویی که در چند صدم ثانیه مسیرش را درست انتخاب نمی کند و شکار می شود.برای آدم های باهوش و ززنگ برای آدم های خوب یا بد.این را می فهمیم که چطور میشود با یک اشتباه کوچک مسیر زندگی مان سال های سال از مقصدی که همیشه شوق رسیدن به آن را داشتیم دورتر شود‌این را می فهمیم که چطور آدم های به درد نخور زندگی را دو دستی نگه داشتیم و از آن طرف بهترین هایمان را مثل سبزه سیزده به در گره زده و پرت کرده ایم توی رودخانه.برای باز شدن بختمان حتما.
چه کسی می داند آدم ها در لحظات آخر زندگی داغ کدام اشتباه را بر پیشانی شان حس می کنند؟داغ آن چیزی که اتفاق افتادنش با همان یک اشتباه نابود شد و از بین رفت.بعد از خواندن این کتاب است که می فهمیم گاهی اشتباهات آدم ها و تاوان هایشان چقدر شبیه به همدیگرند.با این کتاب است که می فهمیم اشتباه کردن عامل سقوط و بیچارگی نیست و آن چیزی که در اصل دمار از روزگارمان در می اورد فراموش کردن همان اشتباهات است.
اصلا مگر غیر این است که اشتباه می کنیم تا یاد بگیریم؟یاد گرفتن همین طور شروع میشود با باخت با از بین رفتن.با اشتباهات و تکرار نکردن آنها یاد می گیریم آنجایی که با همه وجود دوستش داریم زود جا نزنیم.صبر را یاد میگیریم.کنار آمدن را معذرت خواهی و بخشش را.اشتباه معلم بزرگ و جذابی است که هم ما را در وسط میدان زندگی به فلک می کشد و هم درس را یادمان می دهد .نه وقت زیادی برای زندگی کردن داریم و نه برای تکرار کردن اشتباهت
در آخرین خط صفحه ای آخرکتاب اشتباهت من نوشته شده که تنها چاره همین است..اشتباهاتت را هرگز فراموش و تکرار نکن ..
