تبادل نظر فرهنگی هنری

سلام دوستان

فافا جون من رشته ام فیزیک بوده.

نگاه جون چه کار خوبی کردی . از صبح تو ذهنم بود که یه شعر از سعدی بذارم اما نشد که بیام.مرسی.

باشه من در مورد مطلبی که راجع به سفر به آینده نوشتم سعی می کنم بیشتر توضیح بدم.

همه میدونیم که نیوتن دانشمندی بود که خدمت بزرگی به قوانین حرکت و مکانیک کرد. اما قوانین حرکت نیوتن بعد چهارم یا زمان رو ثابت در نظر میگرفت.

همه ی ما با سه بعد دیگه آشنایی کامل داریم .محورهای مکان : یعنی محورهای x , y , z

نیوتن تقصیری نداشت چون ما روی زمین و اون هم در زمان نیوتن با سرعت های بسیار کم سرو کار داریم.

با خودتون فکر کنید سرعت یک ماشین رو الان در یک اتوبان .مثلا می کنیم 160 کیلومتر بر ساعت.خوب این سرعت در مقابل سرعت نور که 300000 کیلومتر بر ثانیه ست بسیار بسیار ناچیزه.

بنابراین برای سرعتهای کم که بهش هم میگن سرعتهای نیوتنی زمان تغییری نمیکنه.همینطور طول و جرم جسم.

مثلا شما اگر در ماشینتون یک ساعت داشته باشید و دوستتون پیاده باشه، ساعت شما و دوستتون مثل هم کار میکنه.

کاری که اینشتین در نسبیت خاص انجام داد این بود که در نظر گرفت که اگر سرعت جسم خیلی خیلی بالا باشه و نزدیک به سرعت نور باشه، اونوقت چه اتفاقی خواهد افتاد.

بوسیله ی یک سری روابط ثابت کرد که زمان و همینطور جرم و طول جسم ثابت نخواهد بود.وقتی جسمی با سرعت نزدیک به سرعت نور حرکت میکنه زمان براش کند تر میگذره.یعنی ما اگر ساعتی رو در یک موشک با چنین سرعتی قرار بدیم ، اون ساعت کند تر از ساعت روی زمین کار می کنه.همینطور جرم جسم هم بیشترخواهد شد.

حالا از جرم بگذریم و بریم سر همون زمان.کند شدن زمان برای جسم پرسرعت با همون فرمولی که قبلا نوشتم بدست میاد.
اون کسر مخرجی داره که بنا به نسبتی که سرعت جسم با سرعت نور داره ، کند شدگی زمان رو براش نشون میده.
مثلا در مثالی که اونجا زدم نسبت مورد نظر طوری بود که مخرج کسر میشد 0.1. یعنی اینکه زمانیرو که طبق ساعت سفینه ی با سرعت بالا گذشته تقسیم بر 0.1 می کنیم تا زمانی که برای زمینیها گذشته بدست بیاد.که من همینجوری زمان گذشته در سفینه رو30 سال گرفتم که برای زمین میشه 300 سال.اگر مثلا ساعت سفینه 10 سال رو گذرونده باشه برای زمین 100 سال گذشته.البته این اعداد برای همون سرعت خاصیه که من اونجا نوشتم و برای سرعتهای مختلف فرق میکنه.اما این سرعت حتما باید سرعتی نزدیک به سرعت نور باشه که نسبتش با سرعت نور عددی بشه که در مقابل عدد 1 خیلی کوچیک نباشه.

مثلا برمیگردیم به همون ماشین تو اتوبان خودمون که داره با 160 کیلومتر بر ساعت میره .یعنی این ماشین داره حدودا با سرعت 0.04 کیلوتر بر ثانیه میره .پس سرعتش به توان 2 میشه 0.0016 که اگر شما این عدد رو بر 90000000000 که سرعت نور به توان 2 هست تقسیم کنید میشه یک عدد بسیار بسیار کوچیک که اگر از 1 کمش کنید میشه 0.9999999999 حالا نمیدونم چند تا 9 که باز عدد بسیار نزدیکیه به یک و جواب میشه خود یک.پس زمان سپری شده در ماشین تقسیم بر یک میشه همون زمان.بنابراین زمان ماشین در اتوبان عملا با زمان افراد ثابت یکی میشه و نیوتن بدبخت تقصیری نداشته.

حالا برمیگردیم به مثال سفینه ی با سرعت نزدیک به سرعت نور.خوب این مسافر ما زمان داره براش بسیار کندتر از زمین میگذره.وقتی بر میگرده سالهای بیشتری در زمین گذشته و ممکنه دیگه همسالهای خودش رو در زمین نبینه و آدمهای سالهای آینده رو ببینه.اما مثلا با همین سرعتی که گفتم 0.995c بره و 2 سال بعد به زمان خودش برگرده برای زمین 20 سال گذشته و هنوز تغییرزیادی رو نمیبینه.

امیدوارم تونسته باشم واضحتر توضیح بدم.

مسیحا جون ،اختیار داری عزیزم. اگه منظورت راجع به مطالب فیزیکه ، باور کن منم بیسوادم.
در گذشته علم انقدر محدود بود که دانشمندا چند تا علم رو همزمان داشتن.پزشکی - شیمی - فیزیک - ستاره شناسی-علوم انسانی....
اما الان با وجود این همه گستردگی در علوم حتی بزرگترین دانشمندا هم ادعای داشتن احاطه ی کامل بر یک علم رو ندارن.
خود فیزیک انقدر به شاخه های مختلف تقسیم شده که هر کسی فقط رو گرایش خودش آگاهی داره.

مثلا همین مطلب جهانهای موازی رو اگه مقاله ی علمی اصلیش رو بخونم شاید یک کلمه اش رو هم نفهمم.

الان سالهاست که بزرگترین دانشمندای فیزیک میخوان گرانش و کوانتوم رو بهم پیوند بدن و هنوز نتونستن.
ماها که هنوز هیچی از این اقیانوس بزرگ نمیدونیم.

تو دوره ی ارشد وقتی گرایشامون از هم جدا میشد هیچکدوم از کار همدیگه سر در نمیاوردیم.

دنیای علم خیلی خیلی وسیعه و همه ی ما در برابر وسعتش بی سوادیم.

این شعر سعدی رو خیلی دوست دارم .حیفم اومد روز بزرگداشتش اینجا ننویسمش:


بگذار تا بگریم، چون ابر در بهاران ..... کزسنگ ناله خیزد، روز وداع یاران

هر کو شراب فرقت ، روزی چشیده باشد ..... داند که سخت باشد ، قطع امیدواران

با ساربان بگوئید ، احوال آب چشمم ..... تا بر شتر نبندد ، محمل به روز باران

بگذاشتند ما را، در دیده آب حسرت ..... گریان چو در قیامت ، چشم گناهکاران

ای صبح شب نشینان، جانم به طاقت آمد..... از بس که دیر ماندی، چون شام روزه داران

چندین که برشمردم ، از ماجرای عشقت ..... اندوه دل نگفتم ، الا یک از هزاران

سعدی به روزگاران ، مهری نشسته بر دل..... بیرون نمی توان کرد ، الا به روزگاران

چندت کنم حکایت ، شرح این قدر کفایت ..... باقی نمی توان گفت ،الا به غمگساران

البته به نظر من این بیت واقعیتش اینه :

سعدی به روزگاران ، مهری نشسته بر دل..... بیرون نمی توان کرد ،* حتی *به روزگاران

احتمالا بخاطر بقیه ی الا ها اینم الا آورده.