سلام بچهها
بنده از سن5یا6سالگی خیال بافی میکردم تا الان که18سالمه
خیال بافیم به این صورته که خودم میدونم خیاله میدونم وقتم فقط گرفته میشه ودراخر افسرده میشم ولی بخاطر حال خوش همون لحظه اینکارو میکنم یعنی عادت کردم خیال نکنم نمیتونم زندگی کنم خیلی رفتم مسافرت گردش ولی شبای تو مسافرت یا وقتای که باادما هستم دوسندارم حرف بزنن فقط خیال میکنم
من خیلی درسم خوبه رشتمم تجربیه همه استادا به من واستعدادم امید دارن ولی امسال اولین سال کنکورم بود بخاطر خیال بافی زیاد نتوسنتم مدیریت کنم و درسمو به پایان برسونم الان هم میخام شروع کنم بازم خیال نمیذاره
یه ادمای از کودکی با خودم تو ذهنم بزرگ کردم الان نمیدونم چ کنم شرایط مشاوره رفتن ندارم دوس دارم تغییر کنم چون اهداف بزرگی دارم و اینوه خیلی پشتکارمممم زیادععع فقط کافیه ارادع کنم و خیال بافی نکنم
خودم میدونم واقعیت نداره ولی دوس دارم کمبودهامو با اون ادمای تو ذهنم برطرف کنم
بنظرتون چ کنم؟
چندین مرتبه به ممانم گفتم نیاز مشاور دارم میگه نمیبرمت تو خودت دیونه هستی😂😂عصبی ؛بداخلاق و البته مهربوننننن