عقل و بی عقلی

یکی لایکم کنه

سلام عزیزم خوبی. چقدرخوشحالم ک دوباره برگشتی ب سایت.مدام چک میکردم ک ببینم کی تاپیک جدیدمیزنین. آرتمیس جان من توی موقعیتی هستم ک ب تاپیک فعلی شماخیلی نیازدارم چندماه جداشدم وازلحاظ روحی اکی نیستم بعد8سال جداشدم وکلی آسیب روحی وجسمی دیدم ازطرفی سردرگمم ونمیدونم چیکارکنم ازین وضعیت خستم ازبس خودموسرزنش کردم دیگه ازین کارم خسته شدم. تتهاکاری کردم این ک بعدسه ماه جدایی( البته هنوزتبت نشده ودرگیرثبتشم) باشگاه ثبتنام کردم وکلاس خیاطی ثبت‌نام کردم. 29سالم ولیسانس دارم اماالانمیتونم برم سمت ادامه تحصیل چون ازلحاط فکری نمیتونم متمرکزشم براهمین میخوام اگه شدبرم طراحی لباس ادامه بدم. الان اینابرنامهام واصلاتوی جمع دوستان وفامیل نمیرم واقعا وقتی ازم میپرسن ک چراجداشدی ومثلامیخوان بهم امیدبدن حالم بدمیشه ازترحم بیزارم ونمیدونم چی بگم ک نخوام توضیح بدم وبهم نریزم

بانو جان بسیار از دیدن حضور شما خوشحالم ❤️

حضورتون پایدار باشه انشالله

سلام بانو آرتمیس عزیز.

بسیار خوشحالم که دوباره فرصتی مهیا کردین تا از محضرتون بهره ببریم.

موضوع عالی و جالبی رو انتخاب کردین.

گلم من هم مثل شما شش ماه پیش جدا شدم و با سوال های زیادی روزانه مواجه میشم:

چرا جدا شدین؟

مهریه گرفتی؟

جهیزیه ت رو آوردی؟

دیگه خبری از همسر سابقت نشد؟

تا حالا ندیدیش؟

طلاهاتو آوردی؟

خواستگار نداری؟

نمیخوای ازدواج کنی؟

اون آقا ازدواج نکرد؟

الان چیکار می کنی؟

و ده ها سوال که گاهی سرسام می گیرم!

اول چه خوبه که سوال خصوصی از کسی نپرسیم و دوم اینکه ما هم حق زندگی کردن رو داریم قرار نیست به عالم و آدم جواب پس بدیم، زندگی خودمون بوده و بهترین تصمیم رو برای زندگیمون گرفتیم نمی تونیم که به همه توضیح بدیم! 

حالا هر چقدرم از آدمهای سمی دوری کنیم بالاخره ما توی اجتماع داریم زندگی می کنیم و نمی تونیم مانع دیدارمون با آدمها نشیم! پس بهتره پاسخی مقتدرانه و در عین حال محترمانه تحویلشون بدیم! چون گاهی بعضی از این افراد همکاران و افرادی هستن که ما مجبوریم باهاشون در تعامل باشیم.

دقیقاتمام سوالایی ک ازت پرسیدن باهاشون مواجه شدم من اولش میگم نشد اخلاقمون بهم نمیخوردبعدمیگن معتادبوددست بزن داشت خیانت کرد؟ ب این صورت بحثوکش میدن من بعدهرتوضیحی حالم شدیدابدمیشه تمام لحظهای بدم تداعی میشه پرمیشم ازنگرانی وترس آینده. کاش قضاوت کردنوکنارمیذاشتیم کی ازدل کی خبرداره کی ازلحظه هایی ک بسختی گذروندی ک کارت ب جدایی نکشه وتهش تومیمونی وتعبیرکابوس تمام لحظهات

درسته دقیقا 

همین که یه جواب بدی اونا شروع می کنن به ادامه دادن!

البته اولاش همه کنجکاون.

من خیلی با روحیه ی بالا همه جا حضور پیدا می کنم، مثلا اگر حالم خیلی خوب نیست نمیرم جایی که مورد سوال قرار بگیرم ولی خب چاره ای هم نیست نمیشه زندگی نکرد!

مثلا چند شب پیش یکی از فامیلا از مکه اومده بود، ما هم دعوت بودیم! وای اگه بدونی از هر طرف سوال میشد، بعضیا رو در حد یکی دو کلمه جواب می دادم و سکوت می کردم یا بحثو عوض می کردم ولی خب بعضیا سن و سالی ازشون گذشته بود و فامیل مشترک بودن!

اون شب جوری رفتار کردم که آخرین بارشون باشه سوال میپرسن! ضمن اینکه خیلی از مواقع اعلام می کنم مایل نیستم درمورد گذشته حرف بزنم!

یا امروز بیرون کاری داشتیم با مامان، یهو یکی از فامیلا رو دیدیم تا اون به من نگاه کرد و خواست چیزی بگه من خداحافظی کردم و خلاصه تموم شد! 

به این نتیجه رسیدم نمیشه به همه یه جواب داد! باید با توجه به موقعیت طرف مقابل و شرایط و خیلی موارد دیگه برخورد و جواب مناسب داشته باشی. روحیه و اقتدار هم خیلی مهمه.

سلام بانو خوش اومدین چقد دلم براتون تنگ شده بود

من بخدا همه اینارو رعایت میکنم اما متاسفانه از دید اطرافیان یه ادم ساده و بی ازار هستم ک بیشتر بهم گستاخ میشن مثلا من هییییچوقت از این سوالا از کسی نپرسیدم اکثرا سکوت میکنم اما تاوان این سادگیو دادم حسااابی

الان که یکمی دارم مث خودشون باهاشون رفتار میکنم دیگه گستاخ نمیشن خودشونو جمع میکنن

مثلا بهم میگن چرا بچه ات قدش کوتاهه قدیما اگه بود هیچی نمیگفتم باز سوالای بعدی اما الان منم میگم مثلا ای بابا بچت هنوز نمیتونه حرف بزنه باهمین ی حرف خودشو جمع میکنه مشغول عیبای خودش میشه ومنو ول میکنه

دبیرستانی بودم خیلی ساده وبی زبون یکی از همکلاسیهام هرروز بهم میگفت وای توچرا النگو نداری خودش خیلی داشت منه بی زبون هم هیییچی نمیگفتم یعنی هرروز میگف منم وضعیت مالیمون خوب نبود گذشت و گذشت الان همکارشدیم یعنی هزاربار تو ذهنم ب تلافی اون روزا میخام بگم چراشوهرنکردی هنو اما بازم دلم نمیشه این سوالارو بپرسم