دارم کم کم تبدیل به آدمی میشم که به فکر کردن هم فکر می‌کنه حالا فکر کردن برای من عادت شده. هدف شده. همش دلم می‌خواد بشینم و فکر کنم. مهم نیست که دستام به چه کاری مشغولن...
وقتی آدم یه نفرو دوست داشته باشه بیشتر تنهاست. چون نمی‌تونه به هیچ‌کس جز همون آدم بگه که چه احساسی داره
بخشی از کتاب سمفونی مردگان به این اشاره داشت ک نمیشه با دو دسته حرف زد یکی باسواد یکی بی سواد!
خدایا چرا آدمای اطرافم درک نمیکنن نباید منو بیدار کنن
من الان با حالت رو ویبره رفتنم چیکار کنم-
"هنوز مست شب گذشته‌ام. تو عجب شرابی هستی."
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز