در این تحقیق بهم کمک می کنین؟

باشه جودی جان من یه مقاله خوب داشتم ببینم اگه باشه واست میفرستم

عادات غذایی در ‌میان ملل مختلف

داشتن 3 وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترک در میان اقوام و کشورهای مختلف است. اگر چه ارزش هر یک از این وعده‌های غذایی در رژیم غذایی افراد در کشورهای مختلف متفاوت است.

دیدگاه مردم آمریکا درباره غذاخوردن از بسیاری جهات با دیگر کشورها متفاوت است و از این رو رژیم غذایی مردم این کشور به عنوان یکی از مضرترین رژیم‌های غذایی درسطح دنیا شناخته شده است.

آنها بیش از هر چیز به خوردن غذایی که برای آنها لذت بخش باشد اهمیت می‌دهند و به مضرات آن توجهی نمی‌کنند. در مقابل، اقوامی که در حاشیه سواحل مدیترانه زندگی می‌کنند ، سالم‌ترین برنامه غذایی روزانه را دارند چرا که گندم، برنج، ماهی، زیتون، نخود و گوشت بره از ترکیبات اصلی غذاهای سنتی رژیم غذایی مدیترانه‌ای هستند که در مقایسه با دیگر غذاهایی که خوردن آنها در دیگر کشورهای دنیا رایج است میزان کلسترول کمتری دارند.

در کشورهای اروپایی نیز گوشت و سیب‌زمینی از مهم‌ترین موادغذایی هستند که در طبخ غذاهای مختلف از آنها استفاده می‌شود و اگر چه در بسیاری از کشورهای اروپایی رژیم غذایی افراد تحت تاثیر رژیم غذایی دیگر کشورها قرار گرفته است اما در کشورهایی مانند انگلیس و ایتالیا مردم همچنان به خوردن غذا به شیوه سنتی پایبند هستند.

برخلاف این‌که در این کشورها وعده غذایی صبحانه و ناهار از وعده‌های اصلی غذایی روزانه افراد هستند اما در بسیاری از دیگر کشورهای اروپایی وعده غذایی مفصل صبحانه به خوردن مقدار کمی از غلات، شیر و مقداری نان ومربا محدود شده است و جالب این‌که سبک زندگی افراد موجب شده که در این کشورها وعده غذایی ناهار تا حد امکان ساده باشد تا بتوان آن را در مدت زمان کوتاه‌تری میل کرد و بنابراین چنین تغییراتی سبب شده است تا به جای صبحانه و ناهار وعده غذایی شام به یک وعده غذایی اصلی تبدیل شود که معمولا در فاصله زمانی بین ساعات 7 تا 9 شب خورده می‌شود.

شاید برایتان جالب باشد بدانید که آمریکایی‌ها بیش از 40 درصد از بودجه اختصاص یافته برای موادغذایی را به غذاهای رستورانی و غذاهای آماده یا به اصطلاح فست‌فود اختصاص می‌دهند و این در حالی است که برخلاف آنها اروپایی‌ها اغلب تنها 5 درصد از این بودجه را به غذاهای غیرخانگی اختصاص می‌دهند و به همین علت خوردن غذاهای ناسالم در آمریکا موجب شده است تا ساکنان این کشورها بیش از دیگر کشورها با مشکل اضافه وزن مواجه شوند.

عادت‌های غذایی در گوشه و کنار دنیا

آنچه مسلم است این که تعداد وعده‌های غذایی در هر روز، مقدار آن و همچنین مواد تشکیل‌دهنده آن و اینکه وعده‌های غذایی در چه موقعی از روز و چگونه باید در رژیم غذایی افراد گنجانده شوند در کشورهای مختلف متفاوت است.

بسیاری از افراد براین باورند که رژیم غذایی افراد در هر کشور بیش از هر چیز بر شرایط آب و هوایی، اکولوژیکی، فرهنگی و سنت‌های حاکم برجوامع بستگی دارد و همین موضوع موجب شده تا شاهد تفاوت‌های چشمگیر و قابل توجهی در رژیم غذایی افراد در گوشه و کنار دنیا باشیم.

اگر رژیم غذایی مردم را در کشورهای صنعتی با دیگر کشورهای دنیا مورد مقایسه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که در این کشورها خوردن چربی‌های حیوانی و موادقندی بیشتر مورد توجه است. تغییرات ایجاد شده در سبک زندگی و شیوه کاری افراد و همچنین کاهش میزان تحرک افراد و فعالیت‌های جسمانی در بسیاری از کشورها، سلامت افراد را در معرض خطرهای جدی قرار داده و موجب افزایش میزان مرگ و میر آنها شده است.

در حالی که بسیاری از پزشکان و متخصصان تغذیه براین باورند که یکی از موثرترین راهکارها برای درمان بسیاری از بیماری‌ها، تغییر در رژیم غذایی افراد است.

علاقه به غذاهای دریایی

هلندی‌ها از جمله افرادی هستند که علاقه آ‌نها به خوردن غذاهای دریایی و بویژه ماهی زبانزد همه است. علاقه زیاد مردم هلند به خوردن ماهی تا حدی است که آنها حتی در تهیه ترشی هم از ماهی استفاده می‌کنند. ترشی‌ماهی که از جمله چاشنی‌های غذاهای اصلی مردم این کشور است یکی از محبوب‌ترین انواع ترشی‌هاست که همراه با غذا یا در تهیه انواع مختلفی از ساندویچ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در بسیاری از کشورها مانند مکزیک وعده غذایی ناهار و شام همراه با هم و در فاصله بین ساعات 3 تا 5 بعدازظهر صرف می‌شود. آنها براین باورند که اگر شب غذای کمتری بخورند، می‌توانند‌ وعده غذایی کاملی را برای صبحانه که از وعده‌های غذایی ضروری است در نظر بگیرند که این موضوع می‌تواند نقش بسیار مهمی در تعادل وزن و حفظ سلامت جسمانی آنها داشته باشد.

صبحانه، وعده غذایی فراموش شده

به‌رغم این‌که در سال‌های اخیر وعده غذایی صبحانه که از 3 وعده غذایی اصلی در برنامه غذایی روزانه افراد است در بسیاری از کشورها به دست فراموشی سپرده شده، اما شاید برایتان جالب باشد بدانید که همچنان در برخی از کشورها طبق سنت‌های قدیمی، وعده غذایی کاملی برای صبحانه در نظر گرفته می‌شود که به نظر می‌رسد نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت آنها داشته باشد.

بسیاری از ما ایرانی‌ها نیز از جمله افرادی هستیم که در سال‌های اخیر، وعده غذایی صبحانه را از وعده‌های اصلی غذایی خود حذف کرده‌ایم غافل از این‌که این تصمیم نادرست ما می‌تواند پیامدهای نامطلوبی را به همراه داشته و بیش از پیش سلامت جسمانی ما را در معرض خطر قرار دهد . در اغلب کشورهای جنوبی و شرقی آسیا و بخصوص در کشورهایی مانند ژاپن و کره همچنان افراد به صبحانه به عنوان یک وعده غذایی ضروری نگاه می‌کنند.

تا جایی که در کشور ژاپن یک وعده غذایی کامل شامل یک نوع سوپ مخصوص صبحانه، برنج، ماهی و تخم‌مرغ است و این در حالی است که سبزی‌های ‌شور نیز از جمله چاشنی‌های بسیار مهمی هستند که همراه با صبحانه خورده می‌شوند و جالب این‌که در کشور کره وعده غذایی صبحانه فرق چندان زیادی با وعده‌های غذایی ناهار و شام ندارد و آنها اغلب غذاهای مشابهی را در این 3وعده غذایی می‌خورند و از این رو وعده غذایی صبحانه شامل یک رژیم غذایی کامل است. در کشورهای آمریکایی صبحانه شامل انواع میوه، غلات کامل، آبمیوه، نان تست و قهوه، همچنین فرآورده‌های لبنی و مرباست.


نکته: آمریکایی‌ها بیش از 40 درصد از بودجه اختصاص یافته برای موادغذایی را به غذاهای رستورانی و غذاهای آماده اختصاص می‌دهند و برخلاف آنها اروپایی‌ها تنها 5 درصد از این بودجه را به‌غذاهای غیرخانگی اختصاص می‌دهند

اگر چه در کشورهای اروپایی، خوردن‌ صبحانه کامل به شکل سنتی جایگاهی ندارد اما در کشور انگلیس برخلاف دیگر کشورهای اروپایی مردم همچنان به این سنت‌ها پایبند هستند و صبحانه بسیار کاملی شامل تخم‌مرغ، گوجه فرنگی، قارچ، لوبیا، نان، قهوه، ماهی دودی و ژامبون گوشت را برای این وعده غذایی آماده می‌کنند در حالی که در دیگر کشورهای اروپایی مانند آلمان، فرانسه و ایتالیا تنها شیر، قهوه و یک نوع بیسکویت یا نان مخصوص صبحانه به عنوان این وعده غذایی صبحگاهی در نظر گرفته می‌شود و در برخی از کشورها مانند استرالیا نیز مردم ترجیح می‌دهند که وعده غذایی کامل شامل لوبیا، ذرت و تخم‌مرغ و یک نوع ماکارونی مخصوص را برای صبحانه آماده کنند تا انرژی لازم برای کار و فعالیت روزانه آنها را تامین کند.

غذای ایرانی خوشمزه، اما...

برخلاف این که ما ایرانی‌ها تصور می‌کنیم غذاهای ایرانی خوشمزه‌ترین و سالم‌ترین غذاها در سطح دنیا هستند، باید پذیرفت که اغلب این غذاها مانند خورشت قورمه‌سبزی که از جمله غذاهای اصلی رژیم غذایی ایرانی‌ها هستند ارزش غذایی لازم را ندارند و این در حالی است که در کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا خوردن غذاهایی مورد توجه است که کم حجم بوده و در عین حال از ارزش غذایی بالاتری برخوردارند. اگر چه اغلب ما ایرانی‌ها به خوردن ماهی و سبزیجات خیلی اهمیت نمی‌دهیم اما در کشورهای جنوب و شرق آسیا غذاهای دریایی و بویژه ماهی از جمله غذاهای اصلی محسوب می‌شوند و این نوع رژیم غذایی سالم موجب شده که در سال‌های اخیر میانگین قد افراد ساکن در شرق و جنوب شرق آسیا در مقایسه با گذشته به میزان قابل‌توجهی افزایش یابد.

متاسفانه در سال‌های اخیر در بسیاری از کشورها به دلیل مشغله کاری زیاد افراد، خوردن غذاهای آماده یا فست‌فودها بشدت مورد توجه قرار گرفته است و در مقابل وعده غذایی صبحانه که از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است به دست فراموشی سپرده شده و همین عوامل موجب شده تا عادت‌های غذایی نامناسب در سطح جوامع مختلف شیوع پیدا کند و در این میان تنها کشورهای جنوبی و شرقی آسیا هستند که به‌رغم این‌که در برخی از این کشورها مانند ژاپن، فناوری توانسته بسیاری از ابعاد زندگی آنها را تحت تاثیر خود قرار دهد مردم همچنان به عادات غذایی سنتی خود پایبند هستند و رژیم غذایی آنها اغلب شامل غذاهای آب پز و سبزیجاتی است که زمان پخت آنها بسیار کوتاه است و اگر چه شاید غذاهای خوشمزه و خوش‌طعمی نباشند، اما ارزش غذایی مواد حفظ خواهد شد.

‌ چاقی ‌‌معضل جهانی‌‌

براساس مطالعات انجام شده در جوامع صنعتی و مدرن افزایش میزان رفاه نسبی افراد موجب شده تا تغییرات قابل‌توجهی در سبک زندگی افراد ایجاد شود و از این‌رو براساس نتایج به دست آمده از بررسی‌های آماری، در سال‌های اخیر شیوع چاقی در سطح جهان بیش از 50 درصد در مقایسه با گذشته افزایش یافته است که علت اصلی آن عادات غذایی نامناسب و تغییرات ایجاد شده در رژیم غذایی افراد و همچنین کاهش فعالیت‌های جسمانی است.

افزایش مصرف شیرینی، تنقلات و غذاهای فست‌فود و استفاده از چربی‌های جامد در تهیه انواع مختلف غذاها از مهم‌ترین عوامل شیوع چاقی در کشورهای مختلف محسوب می‌شوند. رواج شیوه‌های زندگی صنعتی در شهرهای بزرگ سبب شده تا افراد غذاهای آماده را که اغلب غذاهای چرب و پرکالری هستند به خوردن غذاهای خانگی ترجیح دهند و به همین علت اگر نگاهی به برنامه غذایی مردم در کشورهای مختلف بیندازیم متوجه خواهیم شد که متاسفانه در سال‌های اخیر اغلب افراد غذاهایی را می‌خورند که پرکالری و سیرکننده هستند و این در حالی است که مصرف لبنیات و سبزیجات را که می‌توانند نقش بسیار مهمی در کنترل وزن افراد و تامین موادغذایی مورد نیاز بدن آنها داشته باشند از یاد برده‌اند.

بی‌شک در اغلب کشورها عادت‌های غذایی و سبک زندگی امروز در مقایسه با نسل گذشته با تغییرات بسیار زیادی مواجه شده که این موضوع می‌تواند تهدیدی برعلیه سلامت افراد باشد. اگر تنها به دنبال یک رژیم غذایی سالم هستید به شما توصیه می‌کنیم حتما از نوعی موادغذایی استفاده کنید که حاوی مقادیر کافی از غلات کامل هستند.

هیچ‌گاه غذا را با عجله نخورید، موادغذایی را به مقدار کم و در وعده‌های غذایی متعدد بخورید و همچنین استفاده از موادغذایی، سبزیجات تازه و چاشنی‌های غذایی مختلف را فراموش نکنید.

منابع:

essay forum . com

cnn.com

ببخشید نمیدونم به درد خورد یا نه خواستم کمک کنم

ژاپن، جزیره ای است با طبیعتی زیبا و غذاهای متنوع. شهرت ژاپن به خاطر غذاهای اغلب ساده، روش پخت و مواد خامی است که مصرف می کنند، برای درک هر چه بیشتر طعم غذاهای ژاپنی به ما ملحق شوید. ظاهر غذا در ژاپن بسیار اهمیت دارد گویی ژاپنی ها غذا را با چشمانشان میخورند. غذاهای ژاپنی ترکیبی از نودل، برنج با گوشت و ماهی و سبزیجات یا پنیر توفو هستند. تنوع غذاهای دریایی ژاپن به دلیل جزیره ای بودن این کشور بسیار زیاد است.
هند امروزی دارای فرهنگ های متنوع، ۲۵ استان، ۱۸ زبان اصلی و ۷ مذهب مهم دنیا است. اکثر دستورات غذایی هندی دارای یک ماده اصلی به نام گرام ماسالا هستند که در زبان هندی یعنی ترکیب تند، برخلاف باور عمومی گرام ماسالا یک ادویه نیست بلکه ترکیبی از ۵ یا ۶ ادویه ی مختلف است که برای ایجاد طعم به غذا اضافه می شود.
آشپزی تایلندی به طور سنتی از همسایگان این کشور تاثیر گرفته است همسایه هایی مانند برمه، لائوس، کامبوج، ویتنام و مالزی. غذاهای این کشور با موادی بسیار معطر تهیه می شود. اکثر غذاهای تایلندی بر پایه ی توازن ۵ گانه ی طعم ها یعنی تندی، شوری، ترشی، شیرینی و تلخی تهیه می شوند. تایلندی ها از انواع گیاهان و ادویه جات معطر برای ایجاد طعم و عطر در غذاهاشون استفاده می کنند.
مردم فرانسه به فرهنگ غذایی خودشان افتخار می کنند. فرانسه را مهد غذاهای مبتکرانه و نوآورانه می دانستند. غذاهای فرانسوی همیشه تاثیر به سزایی بر روی آشپزی سراسر جهان گذاشته اند و به همین دلیل همه ساله سرآشپزها از سر تا سر جهان برای آموزش نحوه ادارۀ رستوران به فرانسه سفر می کنند تا یک سرآشپز فرانسوی به آنها اصول کار را آموزش دهد. نوع غذا در فرانسه با تغییر فصل، تغییر می کند.

شرایط فردی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی، زیست محیطی و حتی سیاسی هر کشوری می تواند عادات غذایی مردم را در کشورهای مختلف تحت تاثیر خود قرار دهد. آنچه در بین همه کشورها مشترک است این است که در همه این کشورها صبحانه، ناهار و شام ۳ وعده غذایی اصلی روزانه هستند که در بین این وعده های اصلی میان وعده هایی نیز در نظر گرفته می شود. شاید برایتان جالب باشد بدانید که رژیم غذایی موسوم به مدیترانه ای نخستین بار در دهه ۱۹۹۰ میلادی به عنوان نمونه ای از یک برنامه غذایی سالم مورد توجه قرار گرفت. برنج، گندم، نخود، ماهی، زیتون و گوشت بره از ترکیبات اصلی غذاهای سنتی اقوامی است که درحاشیه سواحل مدیترانه زندگی می کنند. از آنجایی که این مواد و بویژه ماهی و سبزیجات که از مواد اصلی غذاهای مدیترانه ای محسوب می شوند غذاهایی با میزان کلسترول پایین هستند و اغلب از مقدار گوشت کمتری در طبخ این نوع غذاها استفاده می شود.
سیب زمینی، گوشت و روغن از مهم ترین موادغذایی هستند که ساکنان اروپا بویژه کشورهایی مانند آلمان و لهستان در برنامه غذایی خود آنها را به عنوان مواد اصلی در نظرگرفته اند. حتی در کشورهای اروپایی نیز تفاوت قابل توجهی در میان مناطق مدیترانه ای دیده می شود. برای مثال ساکنان ایتالیا غذای مختصری شامل شیر، بیسکویت و آبمیوه را برای وعده غذایی صبحانه خود در نظر می گیرند و در مقابل بعدازظهر غذای مفصلی شامل پاستا و ترکیبی از گوشت گاو و سبزیجات را به عنوان وعده غذای اصلی نیمروزی خود می خورند.
پیتزا و پاستا از معروف ترین غذاهای ایتالیایی هستند. گرچه در بسیاری از کشورها غذا خوردن به یک امر روزمره مبدل شده است اما ایتالیایی ها از جمله افرادی هستند که همچنان به روش سنتی زندگی می کنند و به غذاهای سنتی خود اهمیت بسیاری می دهند.در کشور انگلیس از گذشته های دور خوردن سوسیس، قارچ، گوجه فرنگی و کالباس گوشت در وعده غذای صبحانه مرسوم بوده است، این در حالی است که وعده غذایی مفصل امروزه آنها تنها به خوردن مقداری غلات، شیر و شکر و یا مقدار کمی نان برشته شده با مربا یا عسل محدود شده است.
در همین حال وعده غذایی ناهار آنها باید تا جایی که امکان دارد ساده باشد تا در مدت کوتاهی میل شود. به همین دلیل در اغلب شهرها ساندویچ گرم یا سرد به عنوان یک وعده غذایی در هنگام ناهار خورده می شود. اما در این کشور وعده غذایی شام وعده غذایی اصلی محسوب می شود که معمولا در فاصله زمانی بین ساعت ۶ تا ۸ بعدازظهر میل می شود و جالب این که در این کشور روزهای یکشنبه همه افراد خانواده در کنار هم جمع می شوند تا در هنگام ناهار هم کبابی بپزند و همراه سبزیجات و سیب زمینی بخورند. عقاید آمریکایی ها به نحو شگفت انگیزی با دیگر اقوام ساکن کشورهای مختلف متفاوت است. آنها بیش از هر چیز خوردن غذایی که لذت بخش باشد را ترجیح می دهند و مضراتی را که یک ماده غذایی ممکن است به همراه داشته باشد مورد توجه قرار نمی دهند.

این مقاله رو کجا میخوای بدی؟

آشنایی با فرهنگ و غذاهای ارامنه و زرتشتیان ارمنستان

غذا‌های محلی ارامنه و زرتشتیان ارمنستان
اکثر غذاهای سنتی بسیار شبیه به غذاهای سنتی ایرانی و ترکی بوده و به خوبی می توان تاثیر فرهنگ ایرانی را در پخت غذای ارامنه دید. معروفترین غذاهای سنتی ارامنه عبارت از: خاش که تقریبا همان کله و پاچه ایرانی می باشد. خاشلاما که از گوشت گوسفند درست می شود و زاوراپلاف که نوعی پلو است به جای برنج از بلغور تهیه می شود.
یکی از غذاهای معروف ارمنستان در حال حاضر کباب ماهی ایشخان می باشد این ماهی که از دریاچه سوان صید می شود و نژاد آن به علت صید بی رویه در حال انقراض است، یکی از لذیذترین ماهی های آب های شیرین بوده و طرفداران بسیاری در میان توریست هایی که از ارمنستان دیدن می‌کنند دارد


شوربای جِزُگ

این خوراک که تا سی چهل سال پیش در اکثر خانه‌های زرتشتیان تهیه می شد تقریباً ارزان ترین در نوع خود است . این شوربا که در آمریکا به نام سوپ پیاز معروف است
از روغن، سیب زمینی،گوجه فرنگی یا رب گوجه ، بامیا و تخم مرغ ساخته می شود .برای تهیة این غذا باید مقداری سیب زمینی و پیاز را همراه با بامیا و گوجه فرنگی داخل روغن تف می‌دهند. سپس بعد از اضافه کردن نمک و فلفل ، آب به آن می‌افزایند. قدری دیگر سیب زمینی هم به آن افزوده و کمی از قبل از سرو این غذا چند عدد تخم مرغ را می‌شکنند و داخل مایع در حال جوش می‌ریزند . معمولاً زردة تخم مرغ سالم می‌ماند و مایع سفیده به صورت پراکنده در این مایع پخش می‌شود.
نان خشک شده را در آب این شوربا تلیت می‌کنند و معمولاً با ترشی میل می کنند. بعد از آنکه نان به خوبی تلیت شد کمی هم صبر می کنند تا کمی خنک تر شود .


قُـوَّتـو

قهوه و شکر

این خوراکی مخلوطی از قهوه و آرد نخود و شکر است که آن را داخل آسیاب برقی آسیاب می کنند. این خوارکی در بیشتر مراسم درگذشتگان استفاده می‌شود.
مخلوط به دست آمده را داخل یک کاسه بزرگ می‌ریزند و قاشق چای خوری کوچکی را نیز در آن می‌گذارند. هرکس به اندازه هما یک قاشق از این خوارکی را در هنگام ورود به مراسم یا خروج از آن میل می‌کند. معمولاً در کنار این کاسه ، کاسه دیگری قرار دارد که محتوی نبات‌هایی است که به قطعات کوچکی تقسیم شده‌اند. معمولاً هر کس تکه‌‌ای از نبات را هم بر می‌دارد.
کرمانی‌های ساکن در تهران هنوز هم به این مخلوط �قُوَّتو� می‌گویند در حالی که مهاجران یزدی به آن مختصراً �قهوه� می‌گویند


سیرو سداب

این خوارکی که معجونی از سرکه و شکرو سیرو زردچوبه و روغن و نان است بوی بسیار تندی دارد . ابتدا سیر را در داخل روغن تف می دهند سپس در همان حال سرکه به روی روغن داغ می ریزند به طوری که بر بالای ماهی تابه شعله بلندی بر می‌کشد. داخل این خوارکی را در حالی که هنوز داغ است قدری نان تلیت کرده و به سر سفره می‌گذارند
پس از پایان مراسم این کاسه را به مردم تعارف می‌کنند و هر یک به قدر سر قاشقی از آن را میل می‌کند


نــــــان خانگی

بعد از گذشت سالیان درازی که زرتشتیان در تهران به سر می برند امکان ندارد نان خانگی در اکثر خانه ها پیدا نشود. این نان را به کمک آرد گندم و داخل تنور می‌بندند
لپه اصطلاحی است که برای وسیله ای که برای گرفتن خمیر و کوبیدن آن به دیواره تنور از آن استفاده می‌شود، به کار برده می شود


کماچ مردگون

این خوراکی که نوعی کیک است را معمولاً برای سفره‌ای که برای هر آیین مربوط به درگذشتگان چیده می‌شود آماده می‌کنند .علت اینکه آن را کماچ مُردگان می نامند این است که کماچ معمولاً شیرین است ولی این یکی بدون شکر پخته می‌شود .
برای تهیة آن آرد را با آب ترکیب کرده و مُچ هم می دهند و پس از آنکه وَر آمد و برای پختن نان معمولی مناسب بود ، به صورت شانه‌های کوچک خمیر به اندازه یک سیب زمینی متوسط در می‌آورند و بعد قدری روغن مایع داخل قابلمه‌ای مسی می‌ریزند و حرارت می‌دهند تا خوب داغ شود . کمی زردچوبه و سیاه دانه و �گُل‌زَردُگ� را به روغن اضافه کرده و بعد همان شانه‌های کوچک خمیر را که قبلاً آماده کرده بودند در این قابلمه پهلو در پهلوی هم می‌چینند . در قابلمه را می‌گذارند و صبر می‌کنند تا سرخ شود . شانه‌ها را که کمی که سفت شد بر می‌گردانند تا هر دو طرفش سرخ شود. پس از پخت کامل ، آنها را روی یک قطعه نان و یا سیروگ درسته می گذارند . رنگ آن هم به دلیل پخته شدن داخل روغن آغشته به زردچوبه و �گُل زَردُگ� زرد است.


هُلماچ

پیاز را داخل روغن داغ تف می دهند بعد از ان زردچوبه و فلفل و نمک به آن اضافه می‌کنند. در همین حال کم‌کم آرد به آن اضافه می‌کنند . در این حالت معمولاً برای آنکه بتوانند آرد بیشتری به آن بیفزایند از آب هم کمک می‌گیرند و هر بار که رد باعث سفتی بیش از حد می‌شود کمی آب بر روی آن می‌ریزند.
این خوراک به صورت آش در می‌آید که خوراک مخصوص سفره بی‌بی سه شنبه است.


ببریزُگ

گوشت لقمه شده را با مقداری نخود خام و چند عدد فلفل درسته به همراه قدری پیاز و سیب زمینی را داخل هاون می‌کوبند تا له شود. به خمیر له شده تخم مرغ و ادویه اضافه کرده و مثل کتلت درون روغن سرخ می‌کنند . شکل این خوراکی نیز درست مثل کتلت است.بیشتر این خوراکی را به صورت تند میل می‌کنند.


سیروک

سیروگ که می توان آنرا نوعی نان سرخ شده و یا پیراشکی هم نامید . عبارت است از چانه‌ای از خمیر گندم که به کمک دستهای آغشته به روغن بر روی دست گرد و پهن می‌شود و آنقدر در هوا بالا و پایین می شود که به خمیر فوق‌العاده بزرگ و گردی تبدیل می شود که در اکثر مواقع نمی شود باور کرد که بتوان آن را در فضا نگه داشت.
ماهی تابه مخصوص اینکار نیز در حالی که پر از روغن داغ است کمی بزرگ تر از اندازه خمیر سیروگ است.
آشپز ماهر با مهارت خاصی خمیر گرد شده را داخل روغن پهن می کند . خمیر به مجرد برخورد با روغن داغ به جلز و ولز می‌افتد و به همان اندازه می ماند .
بعد اینکه سرخ شد آن را از داخل روغن در می آورند و همان موقع معجونی از مغز پسته خورد شده و شکر روی آن می پاشند.


حلوا برنج

این نیز خوراکی مخصوص مراسم مذهبی است . بیشتر مواد تشکیل دهنده آن برنج است که با شکر و گلاب درست می‌شود .برای تهیه مایع اولیه ابتدا قدری برنج را خیس کرده و بعد در داخل آب ریخته و می‌پزند . بعد از آنکه پخته شد همانطور که داخل قابلمه است به کمک یک ملاقه یا گوشت‌کوب آن را له می‌کنند . بعد شکر و هل و گلاب به آن اضافه کرده و به هم می‌زنند وقتی کاملاً نرم شد مانند حلوا شکر درون سینی یا دیس بزرگ پهن می کنند و روی آن را با خلال پسته و شکر تزئین می‌کنند تا بعد از آنکه بر روی سفره جای داده شد و مراسم مذهبی به آخر رسید به صورت لوزی بریده شود و به عنوان خوردنی شیرین و لذیذ توسط میهمانان میل شود.


حلوا شکری
از اصلی ترین خوراکی‌های مذهبی در میان زرتشتیان تهران حلوا شکری است. این خوراک که ترکیبی از آرد گندم و شکر و گلاب و هل و بادام خلال شده است باید در روغن سرخ شود . رنگ این خوراک قهوه‌ای است . بعد از آنکه به خوبی سرخ شد وقتی هنوز به صورت خمیر و قابل انعطاف است آن را درون سینی و یا دیس بزرگ پهن می‌کنند تا با ضخامتی در حدود یک تا یک ونیم سانتیمتر خشک شود .آنگاه روی آنرا بادام خلال شده و شکر به عنوان تزئین می ریزندو سر سفره می‌گذارند . پس از اتمام آیین این حلوا را که حالا دیگر در داخل دیس به خوبی سفت شده بصورت لوزی می برند و با بقیه غذاها بر سفره پذیرایی می‌گذارند تا مهمانان با نان و یا سیروگ میل کنند

http://www.iranchef.com

اگر نگاهی به عادت‌های غذایی مردم کشورهای مختلف بیندازیم متوجه خواهیم شد که شرایط اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و همچنین شرایط اقتصادی و حتی سیاسی حاکم برجوامع مختلف می‌تواند از اهمیت بسیار زیادی در عادات غذایی افراد برخوردار باشد. داشتن سه وعده غذایی اصلی از جمله ویژگی‌های مشترک در میان اقوام و کشورهای مختلف است، اگر چه ارزش هر یک از این وعده‌های غذایی در رژیم غذایی افراد در کشورهای مختلف متفاوت است. در این میان آداب و رسوم غذا خوردن و غذا پختن مردم در فرهنگ های مختلف بسیار جالب توجه است. در ادامه به برخی از عادت های غذایی در کشورهای مختلف خواهیم پرداخت.

هند: هندى‌ها آداب خاصى در مصرف غذا دارند، آنان در غذا خوردن اسراف نمى‌کنند، زیرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فکرى و جسمانى‌شان مى‌شود. از سویى دیگر سعى مى‌کنند غذاى مصرفى‌شان به چرخه طبیعت بسیار نزدیک باشد. به همین دلیل غذاهایى چون ماهى و گوشت را که برای به‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را کشت و در نتیجه باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند. از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ی خاصی را هم شامل نمی‌شود، هندى‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه‌اى وجود داشته باشد تا انرژى بین غذا و انسان در تعامل باشد. شبیه گستره جغرافیایی ایران، عادات غذایی در هر منطقه هند متفاوت است به طور مثال در جنوب (شهرهایى چون حیدر آباد، شانل و...) غذاهاى تند مصرف مى‌کنند، در غرب (مثل کلکته) غذاى شیرین و در شمال (مثل دهلى) غذاى تند و روغنى. امّا در کل برخى غذاهاى مشترک را در همه مناطق هند مى‌توان دید. به طور مثال �دال� که از حبوبات تشکیل شده است و معمولاً آن را بر روى برنج مى‌ریزند و مى‌خورند، در تمام هندوستان بسیار رایج است. �دال� (Dal) را با عدس لوبیا و نخود می‌پزند؛ ولى هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته مى‌شوند و همین باعث تنوع در غذا مى‌شود. �دوساسامبار� (Dososambar) با اینکه غذاى مخصوص جنوب هند است، امّا مصرف آن در همه جاى هند بسیار رایج است. این غذا از یک نان بلند و نازک تشکیل شده که وسط آنرا سیب زمینى، پیاز و فلفل می‌گذارند و مى‌پیچند و برای جاشنی هم از سس خاصى استفاده مى‌کنند، که �چتنى� (Chatni) نام دارد و با نارگیل و خود سس �سامبار� (Sambar) که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است. باتورا (Batura) هم یکى از نان‌هاى معروف در هند است (البته بعد از نان چاپاتى) که همراه با غذایى به نام چولا (Chala) خورده مى‌شود. چولا از نخود، گوجه فرنگى، پیاز و فلفل و ادویه تشکیل شده و همانند خورشت درست مى‌شود و آن را با نان باتورا که روغنى و پفى شکل است می‌خورند. سمبوسه نیز غذایى آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف مى‌شود و در خیابان‌ها مى‌توان شاهد دستفروش‌هایى بود که سمبوسه مى‌فروشند. در کل اینگونه معروف است که طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى کمترى برخوردار است.

ژاپن: غذاهای ژاپنی از جمله سالم‌ترین غذاهای دنیا هستند. امروزه رژیم غذایی ژاپن به عنوان یکی از سالم‌ترین رژیم‌های غذایی دنیا شناخته شده و گفته می‌شود یکی از دلایلی که ژاپنی‌ها طول عمر به نسبت بالایی دارند، نوع رژیم غذایی آن‌ها است. از ویژگی‌های بارز غذاهای سنتی ژاپن، کلسترول و چربی و کالری کم و فیبر بالای آن است. شاید بهترین توصیف برای غذاهای ژاپنی حفظ طعم طبیعی و هارمونی آن‌هاست. برنج و ماهی و فرآورده‌های دریایی در مجمع الجزایر ژاپن از کوه‌های پوشیده از برف شمال �هکایدو� تا سواحل شنی �اکیناوا� ماده‌ی اولیه‌ی اغلب غذاهای سنتی محسوب می‌شود. از برنج علاوه بر مصرف روزانه در منوی اصلی، فرآورده‌های جانبی سنتی ویژه‌ی دیگری نیز تهیه می‌شود نظیر: �موچی� یا کیک برنجی و �سِنبِه� یا بیسکویت برنجی و �ساکِه� که نوشیدنی الکلی مرسوم ژاپن است همین‌طور �میسو� که از افزودنی‌ها و طمع دهنده‌‌های غذایی محسوب می‌شود. وعده‌های غذایی اصلی در ژاپن شامل سه وعده است و یک منوی کامل از غذاهای ژاپنی شامل: برنج پخته(gohan)، سوپ میسو (misoshiro)، غذاهای آب پز نظیر سبزیجات و ماهی با گوشت آب‌پز (suimono)، گوشت و ماهی یا سبزیجات سرخ شده یا کبابی (yakimono)، ترشی از سبزیجات و یا غذاهای دریایی (sunomon)، سبزی و ماهی و یا حبوباتی که آغشته به سس مخصوص هستند (aemono or hitashimono)، ماهی خام ورقه‌شده (sashimono) و ترشیجات (konomono). همچنین ژاپنی ها غذای خود را با دو چوب نازک که به آن �هاشی� می‌گویند می‌خورند که در واقع نقش قاشق و چنگال را دارد. آنها در خانه عموماً از ظروف کوچک برای صرف غذا استفاده می‌کنند. آنها در پیاله های کوچک، برنج می‌ریزند. آن را نزدیک دهان خود قرار می‌دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می‌کنند. خمچنین در ژاپن سوپ همراه برنج را نیز بایستی �هورت� کشید و با نفس‌های عمیق خورد. خوردن سوپ با صدای بلند و سرکشیدن آن نشانه‌ی آن است که از طعم غذا خوششان می‌آید و از خوردن آن لذت می‌برند. یکی از رسوم و آداب دیگر غذا خوردن در ژاپن آن است که پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می‌شود. به علاوه، لیوان هر کس بعد از نوشیدن، به سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود. این عمل در خانواده‌های ژاپنی توسط خانم‌ها صورت می‌گیرد.

آمریکا: دیدگاه مردم آمریکا درباره غذاخوردن از بسیاری جهات با دیگر کشورها متفاوت است. آنها بیش از هر چیز به خوردن غذایی که برای آنها لذت بخش باشد اهمیت می‌دهند و به مضرات آن توجهی نمی‌کنند، از این رو رژیم غذایی مردم این کشور به عنوان یکی از مضرترین رژیم‌های غذایی درسطح دنیا شناخته شده است. آمریکایی‌ها بیش از 40 درصد از بودجه اختصاص یافته برای موادغذایی را به غذاهای رستورانی و غذاهای آماده یا به اصطلاح فست‌فود اختصاص می‌دهند و این در حالی است که برخلاف آنها، مردم در سایر کشورهای صنعتی جهان غرب مانند بسیاری از اروپایی‌ها، تنها 5 درصد از این بودجه را به غذاهای غیرخانگی اختصاص می‌دهند. به همین علت خوردن غذاهای ناسالم در آمریکا موجب شده است تا ساکنان این کشورها بیش از دیگر کشورها با مشکل اضافه وزن مواجه شوند. اما در کنار این عادت های غذایی بد آشپزی آمریکایی دارای فهرستی از غذاهای متنوع می‌باشد که شامل طیف گسترده‌ای از هات داگ‌ها، برگرها و غذاهای سرخ کردنی هستند. از جمله معروفترین غذاها و میان وعده های آمریکایی می‌توان به این موارد اشاره کرد: پاستای گولاش آمریکایی (غذایی خورشت مانند است که در ظروف خوراک پزی سفالی یا شیشه‌ای طبخ می‌شود و مواد اصلی تشکیل دهنده آن شامل؛ ماکارونی شکل‌دار، سس گوجه فرنگی و گوشت چرخ‌کرده می‌باشد.)، پوره سیب (نوعی پوره شیرین است که از سیب پخته و له شده به همراه شکر تهیه می‌شود.)، گامبو (این غذا معمولاً به شکل سوپ، و با محتویات میگو، برنج، فلفل دلمه‌ای، اوکرا، پیاز، کرفس، و ادویه‌جات می‌باشد.)، استیک (به قسمتی از گوشت گاو گفته می‌شود که آن را کباب و یا در روغن سرخ می‌نمایند و معمولاً در کنار سیب زمینی خورده می‌شود.)، چیزبرگرف هات داگ و سیب زمینی تنوری.

هلند: هلندی‌ها از جمله افرادی هستند که علاقه آ‌نها به خوردن غذاهای دریایی و بویژه ماهی زبانزد همه است. علاقه زیاد مردم هلند به خوردن ماهی تا حدی است که آنها حتی در تهیه ترشی هم از ماهی استفاده می‌کنند. ترشی‌ماهی که از جمله چاشنی‌های غذاهای اصلی مردم این کشور است یکی از محبوب‌ترین انواع ترشی‌هاست که همراه با غذا یا در تهیه انواع مختلفی از ساندویچ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما ماهی محبوبترین خوراک مردم هلند نیست، هلندی ها بشدت از خوردن سیب زمینی در انواع مختلفش (چیپس، سرخ شده خلالی، آب پز، تنوری و..) لذت می‌برند، بطوری که در اکثر غذاهای هلندی سیب زمینی وجود دارد. صبحانه معمول هلندها نیز متشکل از قهوه یا چای، نان ذرت، در اکثر مواقع با پنیر ، مربا یا hagelslag (تگرگ شکلات، مربایی با تکه های شکلات کوچک)، نان کشمش و شیر است. از معروفترین غذاهای هلندی می‌توان به سوسیس (در انواع مختلف که یکی از معروفتری انه یک نوع سوسیس خشک شده به نام (Metworst) است.)، سوسیس دودی (نوعی سوسیس که در آن مقداری تراشه های چوب وجود دارد.)، دلمه کباب (گوشت چرخ کرده به همراه برگ کلم)، اسنک سویا، کوفته هلندی (Frikandel)، کدو حلوایی با هلو و... اشاره کرد. همچنین در این کشور خوردن شیرینی بسیار رایج و مرسوم است. از معروفترین شیرینی های هلندی می‌توان به �قطوفه� (zoute) اشاره کرد. (البته این شیرینی در اغلب موارد شور است!).

لبنان: لبنانی ها قبل از غذای اصلی پیش غذای مفصلی را سرو می‌کنند. هر کدام از این پیش غذاها داخل بشقاب های کوچکی گذاشته می‌شود که به مجموعه آنها مزا (meza) هم گفته می‌شود. مزا لبنانی از دو سالاد بسیار خوشمزه به نام تبوله فتوش، حمص (ترکیبی از نخود، کشک و روغن زیتون)، بابا غنوج (چیزی شبیه حلیم بادمجان)، سمبوسه، دلمه برگ مو، کیبه، چیز رول و... تشکیل می‌شود. روغن زیتون، سبزیجات تازه همچون پیاز، سیر، جعفری، نعناع، زیتون و نخود فرنگی، ادویه های مختلف همراه آبلیمو و روغن زیتون، میوه های متنوع و رنگارنگ به علاوه غذاهای دریایی مثل ماهی و میگو، رنگ و لعاب خاصی به سفره های لبنانی می‌دهد. آشپزهای لبنانی بیش از آنکه به انواع سس ها متکی باشند، به ادویه جات و تازگی مواد غذایی توجه می‌کنند. جالب است بدانید، لبنانی ها ندرتا از چربی های حیوانی در غذایشان استفاده می‌کنند و مصرف کره و خامه را فقط به چند دسر محدود کرده اند. در ضمن، گوشت پرندگان را هم به گوشت قرمز ترجیح می‌دهند. اما اگر قرار به خوردن گوشت قرمز باشد، مردم ساحلی نشین لبنان، گوشت گوسفند و مردم مناطق کوهستانی گوشت بز را انتخاب می‌کنند. به ندرت می‌توان غذایی لبنانی را پیدا کرد که فاقد روغن زیتون، سیر و آبلیمو باشد. همچنین بیشتر غذاهای لبنانی با کباب کردن، تنوری کردن یا خوابانده شدن در روغن زیتون تهیه می‌شوند. بعد از پیش غذاها، غذای اصلی آورده می‌شود که عمدتا انواع کباب است. کنار کباب ها استفاده از برنج مرسوم نیست اما استفاده از سیب زمینی سرخ کرده، کشک و از همه مهم تر ماست چکیده در سفره لبنانی بسیار رایج است. اما یکی از عادت های بسیار بد لبنانی ها این است که آنها عموما بعد از غذا قلیان می‌کشند! انواع باقلوا، پودینگ برنج و نوعی شیرینی به نام �اُم‌علی� نیز به عنوان دسر در لبنان استفاده می‌شود. (�ام علی� نوعی شیرینی مربایی‌ است که از نارگیل، کشمش و شیر تهیه می‌شود.). همچنین از نوشیدنی‌های متداول در این کشور می‌توان به دوغ، چای نعنا و قهوه عربی اشاره کرد.

مکزیک: غذای مکزیکی به تنوع در ترکیب مزه ها، تزئینات رنگارنگ و گوناگونی مواد اولیه و چاشنی ها معروف است. بسیاری فکر می‌کنند که غذاهای مکزیکی بسیار تند و پر ادویه هستند اما اغلب غذاهای مکزیکی طعم تند ملایم را در آمیزش با اندکی چاشنی زیره و ترشی لیمو مانند ارائه می‌کنند. انوع غذاهای مکزیکی و شیوه طبخ آنها از هر منطقه تا منطقه دیگر متغیر است. جغرافیای محل، تفاوت های قومیتی و آب و هوای هر منطقه بر تنوع غذای مکزیکی تأثیر می‌گذارند. بعنوان مثال؛ در شمال مکزیک گوشت گاو، بز و شترمرغ بیشتر استفاده می‌شود، این در حالی است که سبزیجات تند و انواع لوبیا و گوشت مرغ و ماکیان اجزای اصلی غذاهای جنوب مکزیکی را تشکیل می‌دهند. همچنین اجزای اصلی آشپزی مکزیکی بسیار متنوع هستند برای مثال آووکادو و برگ های آووکادو از پر مصرف ترین اقلام مصرفی در آشپزخانه مکزیکی ها است. مکزیکی ها از برگ های خشک پودر شده آووکادو به عنوان ادویه خوشبو استفاده می‌کنند و خود آووکادوی رسیده را در انواع سس ها، سوپ ها و سالاد ها مصرف می‌کنند. کاکتوس یا نوپال هم از دیر باز در غذاهای مکزیکی کاربرد داشته است. بافت و طعم کاکتوس بسیار شبیه به بامیه است و پس از پخت کامل، شیره لزجی از آن خارج می‌شود که در لعاب دادن به خوراک های آبدار بسیار مؤثر است. اما یکی از شناخته ترین و محبوب ترین مهمان های همیشگی در آشپزخانه مکزیکی فلفل چیلی است. چیلی که هم به صورت تازه و هم به صورت خشک، کوبیده و یا پودر شده در غذاهای مکزیکی به کار می‌رود، همان ادویه ای است که مزه تند اما لطیف فلفل در غذاهای مکزیکی را به وجود می‌آورد. گشنیز هم از پدیده های آشپزخانه مکزیکی است که تقریباً در بیشترغذاها مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما از معروف ترین غذاهای مکزیکی می‌توان تورتیا را که نام مردم عادی مکزیک است و از خمیر ماسایا آرد ذرت تهیه می‌شود، نام برد. پس از تورتیا، انواع لوبیاهای پخته و سرخ شده جایگاه ثابتی در غذای روزمره مکزیکی دارد. همچنین مکزیکی ها از انواع مختلفی از سس در کنار غذاهای خود استفاده می‌کنند که در این بین گوآکامولی و سالساف از معروف ترین سس های مکزیکی هستند. پایه گوآکامولی که معمولاً به صورت تازه درست شده و همان موقع در کنار یک بشقاب بزرگ چیپس تورتیا سرو می‌شود، آووکادو است. انواع گوجه رنگارنگ و فلفل چیلی و پیاز و گشنیز نیز مواد اصلی تشکیل دهنده سالسا هستند.

اآداب نوشیدن چای در میان ملل مختلف

حدود سال ۸۲۰ پس از میلاد مردم چاهسین، کره امروزی که تا آن زمان چای را از چین وارد می‌کردند، به پرورش چای مخصوص به خود روی آوردند. آنها افرادی را به چین فرستادند تا دانه گیاه چای، مهارت پرورش آن و روش آماده کردن چای را به ارمغان بیاورند. کره ای‌ها روشی مخصوص به خود در نوشیدن چای ابداع نکردند بلکه روش خود را از سنت‌های چینی و ژاپنی استخراج کردند.
تبتی‌ها نوعی چای مخصوص روغنی به نام سویو چا دارند که آن را برای میهمانان بسیار مهم درست می‌کنند. یک شاهزاده چینی از سلسله تانگ وقتی با فردی از خانواده سلطنتی تبت ازدواج کرد آن را با خود به آنجا برد و طرز تهیه آن را با ذائقه محلی هماهنگ کرد. میزبان برای آماده کردن چای، برگ‌ها را می‌کوبید و آنها را در قوری فلزی بلندی می‌گذاشت تا نیم ساعت دم بکشد و سپس برای مزه دارشدن کمی ‌کره گاوی و نمک به آن می‌افزود. آن وقت قوری را به طرفین تکان می‌دادند تا سر و صدای زیادی ایجاد شود و سرانجام چای می‌ریختند. این چای فوق العاده قوی است و عطر کاملاً مشخصی دارد. برای نوشیدن آن نیاز به معده ای قوی دارید.
آداب و رسوم معینی برای نوشیدنی سویو چا وجود دارد. هنگامی‌ که میزبان برای شما یک فنجان چای ریخت بی ادبی است که تمام آن را بنوشید. به جای آن شما باید تنها نیمی ‌از چای را بنوشید بقیه را بگذارید. بنابراین میزبان می‌فهمد که باز هم چای می‌خواهید اگر پس از چند فنجان به اندازه کافی چای نوشیدید انتظار می‌رود باقی مانده چای خود را روی زمین بریزید.

● گسترش چای به مغولستان و روسیه
در طول سلسله‌های تانگ و سونگ چای به عنوان هدایای سلطنتی به مغول‌ها اعطا می‌شد و به این ترتیب به صورت بخشی از فرهنگ آنها درآمد. در مغولستان چای را با شیر و نمک می‌نوشند. هنگامی‌که مغول‌ها در سال ۱۶۳۸ میلادی به روسیه رفتند آداب و رسوم چای را همراه خود آوردند. با این حال مغول‌ها نخستین کسانی نبودند که چای را به روسیه بردند. در سال ۱۶۱۸ میلادی چینی‌ها هدیه ای از چای به تزار آلکسیس دادند که سرآغاز تجارت با کاروان شتر در مسافتی تقریباً برابر ۱۱ هزار مایل بود. هر سفر تقریباً یک سال و نیم طول می‌کشید. چای در روسیه تا پایان قرن هجدهم بسیار محبوب شد؛ روس‌ها سالانه سه میلیون پوند چای می‌نوشیدند. تقاضای چای در روسیه آنقدر زیاد بود که روس‌ها خود شروع به پرورش چای کردند و در سال ۱۹۰۰ میلادی واردات چای را از چین متوقف کردند. به طور کلی روس‌ها چای را شبیه چینی‌ها می‌نوشند اگرچه چای آنها ممکن است خیلی غلیظ تر باشد. با این حال ممکن است شکر و لیمو یا شیر، عسل، مربا یا ادویه به چای خود اضافه کنند. بعضی روس‌ها پیش از نوشیدن چای شکر را در دهان خود می‌ریزند.

● آداب نوشیدن چای در مالزی و تایلند
در مالزی و تایلند مردم چای را به روش چینی می‌نوشند اگرچه ممکن است به دلیل تاثیر غرب به آن شیر، شکر یا لیمو اضافه کنند. بارزترین ویژگی چای نوشیدن در مالزی این است که دهانه قوری‌هایشان بسیار کوچک است. آنها هنگامی‌ که چای را در فنجان می‌ریزند قوری را بالا و بالاتر می‌برند تا جریان بلندتری از چای بسازند که خودشان به آن �کشیدگی چای� می‌گویند. کف و حباب‌های ایجاد شده در فنجان نشان دهنده اکسیژن بیشتر در چای است که طعم آن را ملایم تر می‌کند.

● بازار چای اندونزی
با اینکه از حدود سال‌های ۱۸۲۰ میلادی در آثار ادبی- گیاه شناختی اندونزیایی به کارخانه‌های چینی چای اشاره شده عمدتاً جی، آی، ال، ال یاکوبسن هلندی را به عنوان بنیانگذار چای در اندونزی می‌شناسند. او محبوبیت رو به افزایش چای در اروپا و بازار بالقوه آن را تشخیص داد. یاکوبسن چندین بار برای فراگیری هنر کشت چای به چین رفت سپس بین سال‌های ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۳ میلادی تعداد زیادی از چایکاران حرفه ای چینی را به همراه سرویس‌های چایخوری بسیار و ابزار و آلات مخصوص چای به اندونزی آورد. او کشتزارهای بزرگ چای ایجاد و تولید انبوه به قصد صادرات به اروپا را آغاز کرد. گیاه چایی که او به اندونزی آورد گونه مربوط به کوهستان مویی بود. اندونزیایی‌ها یاکوبسن را به خاطر عرضه چای در بازار این کشور �پدر چای اندونزی� می‌نامند.

ریخچۀ گیاه خواری
انسان اولیه میوه​خوار بوده است. انسان از نظر فیزیولوژیکی یک گیاه​خوار میوه​خوار است مانند گوریل​ها، شامپانزه​ها و برخی دیگر از انواع میمون​ها. تغییرات آب و هوا و شرایط سخت زندگی در برخی از دوره​های زندگی بشر بر کرۀ خاکی باعث شد انسان گاهی حیواناتی را که برای دفاع از خود می​کشت بخورد. کشف آتش باعث تداوم پدیدۀ گوشت​خواری در انسان شد. بعد از شکل گرفتن تمدن​ها برخی از اقوام و ملل یا پیروان برخی مذاهب برای خودداری از خشونت گوشت را از غذای خود حذف کردند. رویۀ رو آوردن به گیاه​خواری در نقاط مختلف دنیا متفاوت بوده است.

تاریخچۀ گیاه​خواری در شرق
گیاه​خواری در شرق سابقۀ دیرینه​تری نسبت به غرب دارد. تاریخ گیاه​خواری در آسیا به ۲۵۰۰ سال پیش باز می​گردد، هنگامی که ادیان شرقی مانند برخی از شاخه​های هندویسم و بوداییسم شکل گرفتند. اولین قانون بودا این بود:
"نکشید... بامحبت باشید و سیر دایرۀ تکامل جانوران را خراب نکنید."

هندی​ها قدیمی​ترین قوم شرقی بودند که برای خودداری از خشونت در مقابل حیوانات رسماً از خوردن گوشت چشم پوشی کردند. در کتاب مانو که یکی از قدیمی​ترین کتب هندی است چنین آمده است:

- کسی که اجازه می​دهد، کسی که حیوان را می​کشد، کسی که حیوان ذبح شده را می​فروشد، کسی که حیوان را می​پزد و کسی که گوشت را تقسیم می​کند، همه قاتل هستند و طبق قانون کارما مجازات می​شوند (کفاره پس می​دهند) (۵:۵۱)

- گوشت نمی​تواند بدون آسیب به موجودات زنده به دست آید و آسیب به موجودات صاحب احساسات، مانع نیل به خوشی بهشت است؛ پس بگذار که او از خوردن گوشت چشم پوشد. (۵:۴۸)

نژاد آرین نیز در ابتدا گیاه​خوار بوده است.

تاریخچۀ گیاه​خواری در غرب
در غرب، یونانی​ها پیش​گامان گیاه​خواری بودند. اقوام یونانی در یونان و جنوب ایتالیا از ۶ قرن قبل از میلاد مسیح گیاه​خوار بوده​اند. فیلسوفان یونانی طرفداران سفت و سخت گیاه​خواری بوده​اند. فیثاغورث، فیلسوف و ریاضیدان معروف یونانی جزء اولین کسانی بود که پیروان خود را از گوشت​خواری منع کرد. او می​گوید:
"بترسید ای میرندگان که خودتان را به چنین خوراک چرکینی آلوده نکنید."
تا سال​های ۱۸۰۰ مردم غرب کسانی را که از گوشت پرهیز می​کردند، فیثاغورثی​ها می​نامیدند. از دیگر فیلسوفان نامدار یونانی که از گوشت پرهیز کرده​اند می​توان هومر، سقراط، افلاطون، ارسطو، پلوتارک، اپیکور، سنک، پلین، مارکورل، ویرژیل و زنن را نام برد.
در عهد عتیق و بعد از گرویدن امپراطوری رم به مسیحیت، گیاه​خواری از اروپا رخت بربست. در قرون وسطی، برخی از اقوام مونک (Monk) تنها گوشت ماهی می​خوردند و از خوردن گوشت​های دیگر پرهیز می​کردند. در دورۀ رنسانس گیاه​خواری بار دیگر به اروپا برگشت و در قرن نوزدهم و بیستم طرفداران زیادی پیدا کرد.

در سال ۱۸۴۷، اولین انجمن گیاه​خواری در انگلستان، آلمان، هلند و برخی کشورهای دیگر شروع به کار کرد. در سال ۱۹۰۷، اتحادیۀ بین المللی گیاه​خواران پایه​ریزی شد. در قرن بیستم، رو آوردن به گیاه​خواری در غرب شتاب بیشتری گرفت. مردم زیادی برای حفظ سلامتی جسمی و ارزش​های اخلاقی به گیاه​خواری رو آوردند. در قرن بیست و یکم گیاه​خواری ابعاد تازه​ای پیدا کرد. در سال​های اخیر، مسائل محیط زیستی و اقتصادی نیز به مسائل اخلاقی و سلامتی روحی و جسمی اضافه شده​اند.

تاریخچۀ گیاه​خواری در دانشمندان شرق و غرب
گیاه​خواری در میان دانشمندان غربی و شرقی نیز طرفداران بیشماری داشته است. لئوناردو داوینچی، توماس ادیسون و آلبرت اینشتین از معروف​ترین پیروان فیثاغورت بوده​اند. بلندنامان علم و فلسفۀ ایران همچون ابوعلی سینا، ناصرخسرو، شیخ نجم الدین رازی، شیخ عطار و مولوی نیز گیاه​خوار بوده​اند و مردم را از خوردن گوشت منع کرده​اند. ابوعلی سینا می​گوید:
"حذر کنید از خوردن گوشت جانوران."

نجم الدین رازی در مرصادالعباد می​نویسد:
"از گوشت بسیار احتراز کنید."

خوبه جودی جان؟

مامان نونو چقدر عالی

یعنی ما هممون قاتلیم ؟!!!!!!!!

کسی که اجازه می​دهد، کسی که حیوان را می​کشد، کسی که حیوان ذبح شده را می​فروشد، کسی که حیوان را می​پزد و کسی که گوشت را تقسیم می​کند، همه قاتل هستند و طبق قانون کارما مجازات می​شوند (کفاره پس می​دهند) (۵:۵۱)