تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

هاله جونم مرسی خوب که به حرف هات فکر میکنم میبینم حق با تویه اول از همه باید صبرم رو زیاد کنم من خیلی بی حوصله و افسرده شدم میدونی شوشو هیچ وقت خونه نیست من همیشه تنهام این قضیه خیلی اعصاب منو ضعیف کرده

گاهی اوقات احساس میکنم با این همه آدم هایی که کنارم هستن ولی من تنهای تنهام از طرفی من خیلی خیلی تو دار هستم کم پیش میاد از احساساتم واسه کسی حرف بزنم برای همین گاهی اوقات خیلی روم فشار میاد ولی از همین اللن تصمیم میگیرم یک تغییری توی رفتار و برخوردم با شایلین ایجاد کنم

خیلی خیلی ممنون از راهنمایی هات دعا کن بتونم موفق بشم نتیجه رو باز برات مینویسم

با اجازه هاله جون..


نحوه برخورد والدین در لجبازی کودکان موثر است
در سن 2 تا 4 سالگی که بچه‌ها در این سن و سال تمایل دارند همه چیز را برای خودشان داشته باشند.


یک دکترای روانشناسی گفت: زمانی که والدین در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می‌کنند و آن قدر این پافشاری دو طرفه تداوم می‌یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود، در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می‌دهند که لجبازی کند در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.



دکتر آناهیتا خدابخش کولایی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه والدین برخی رفتارهای بچه‌ها را لجبازی تلقی می‌کنند، گفت: در برخی موارد والدین فکر می‌کنند بچه‌های 3 یا 4 ساله شان با آنها لجبازی می‌کنند در حالی که کار به ظاهر لجبازانه از آنها به این دلیل سرزده که نمی‌توانند درباره چیزی که می‌خواهند توضیح دهند.



وی در ادامه افزود: کودکان به این دلیل که یا توانایی گفتاری ندارند یا در این توانایی مهارت لازم را کسب نکرده‌اند، اشیا را به اطراف پرت کرده یا روی یک حرکت یا حرفشان پافشاری می‌کنند، خصوصا در سن 2 تا 4 سالگی که بچه‌ها در این سن و سال تمایل دارند همه چیز را برای خودشان داشته باشند.



این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه عدم حرف شنوی کودک از والدین زمانی شدت می یابد که والدین واکنش تند نشان می دهند، گفت: کودکان بر روی برداشتن وسایل شخصی شان حساسیت دارند، اوضاع وقتی بدتر می شود که والدین واکنش‌های اشتباه نشان می دهند و در برابر خواسته‌های کودک، برخواسته خود اصرار می کنند و آنقدر این پافشاری دو طرفه تداوم می یابد که به رقابت و لجبازی میان والدین و کودک منجر می‌شود در این حالت والدین به طور غیرمستقیم به کودک آموزش می دهند که لجبازی کند، در حالی که کودک اصلا لجبازی کردن را بلد نبوده است.



کولایی خاطرنشان کرد: در مواردی که والدین در برابر خواسته های کودک شروع به توجیه و آوردن دلایل منطقی و طولانی کنند، توضیحاتی که نه بچه به آن توجه می کند و نه اصلا آن را می فهمد، در این مرحله وقتی بچه‌ها به حرف والدین گوش نمی دهند، پدر و مادر فکر می‌کنند کودک لجبازی می کند، در حالی که تمامی این عکس العمل‌ها مرحله ای از رشد کودک به حساب می آید.



وی با تاکید بر اهمیت آموزش به روش مشارکتی در کودکان گفت: هنگام آموزش نکات تربیتی به بچه‌ها مانند جمع کردن اسباب بازی‌ها، باید این آموزش مشارکتی باشد و والدین این کار را به همراه کودک انجام دهند و آرام آرام و به طور غیرمستقیم او را به سمت انجام وظایفش سوق دهند.



کولایی تصریح کرد: بخشی از موضوع لجبازی کودکان به نحوه برخورد پدر و مادرها به بچه‌ها برمی گردد. اغلب به علت کوچک بودن آپارتمان‌های مسکونی، والدین از بچه ها می خواهند جیغ و فریاد نزنند و هر چیزی را که بچه می خواهد در اختیارش قرار می دهند، خصوصا زمانی که تمایل به تغییر رفتار کودک دارند، در این حالت لجبازی کودک بیشتر می شود و اتفاقا والدین هم زودتر تسلیم می‌شوند و کودکان به راحتی تغییر رفتار را نمی پذیرند.



این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه تغییر رفتار کودک نیازمند صرف وقت و حوصله بسیاری است، گفت: تربیت کودک باید با نظم خاصی همراه باشد و تشویق و تنبیه‌ها (البته نه از نوع عاطفی و بدنی) به موقع و به اندازه باشد و حتما انجام شود.



کولایی در پایان گفت: در صورتی که والدین به کودک قولی بدهند، باید کودک در صورت حرف شنوی پاداش بگیرد و اگر جیغ بزند نباید والدین به او اجازه دهند تا کار مورد علاقه‌اش را انجام دهد، والدین حتما باید به وعده و وعیدهایشان عمل کنند.

منبع:شهرزاد

هاله جون خوبی خانم؟

تازگیا آراز با بچه های کوچیکتر از خودش مشکل پیدا کرده-

نه اسباب بازیهاشو میده و نه میزاره به وسایلاش دست بزنن-حتی هلشون میده و موهاشونو میکشه
در حالیکه با بچه های بزرگتر از خودش خیلی خوب بازی میکنه

هاله جونم،
خواهر گلم،

دیروز زود رفتی،
جات خالی بود تا شب...

هاله جون
پارسا جدیدا ناراحتیشو با زدن نشون میده... وقتی چیزی طبق خواسته ش پیش نره... قبلا خودشو میزد. سرشو میکوبید به اینور اونور یا دو دستی میزد تو سر و صورتش!!!‌ اما جدیدا کمتر خودشو میزنه به جاش بقیه رو میزنه. و بیشتر از همه من مورد نوازش قرار میگیرم
به نظرت چه باید بکنم که از سرش بیوفته این کار؟!

البته کماکان مراسم کوبیدن سر به سرامیک و در و دیوار برجاست... چیزی که تا حد جنون عصبانیم میکنه و هی جلو خودمو میگیرم منفجر نشم!!

یعنی وقتی من یا کسی رو میزنه یا سر خودشو میکوبه من کلا نه نگاش کنم نه حرفی نه تماسی؟!
یا حواسشو پرت کنم؟
یا چی؟
آخه گاهی خیلی محکم میزنه سرشو. می ترسم با هر ضربه آسیب وارد بشه به سرش
یا مثلا وقتی کس دیگه رو میزنه من نمیتونم بی تفاوت باشم!!!
دقیقا موردی بگو اینجور وقتا چه کنم بهتره؟!
مرسی عزیزم

دارم تمرین می کنم آروم باشم...

واما مراحل پوشک گیرون ما...
ما ازجمعه هفته پیش به طور ازمایشی یاسین روباز گذاشتم دوباره!
این بار بدون حاالت تدافعی میومد دستشویی و جیش میکرد !من دو روز اول هر یه ساعت میبردمش دستشویی!و خدا رو شکر که نم نزد!
خواب بد از ظهر هم از همون روز تا الان همیشه خشک بوده هرچند منم پوشک نکردم!
اما مدفوع نههههههههههههههه !چند بار سبح ها تو پوشک!
چند بار تو شورت!چند بار تو خونه ور موکت!
تا اینکه امشب به طور اتفاقی من متوجه شدم داره زور میزنه سریع بردمش دستشویی و کارشو به راحتی کرد ومنم کلییییییییییی تشویقش کردم !
اما چند تا نکته؟؟؟
یاسین اصلا اعلام نمیکنه حیش یا پی پی رو!
شب ها از ساعت 11 شب تا 10 الی11 صبح با اینکه بین شب اب ومایعات میخوره پوشکش خشکه!
بی نهایت زا اینکه بدون پوشک خوشحاله واینو تو بازی هاش عنوان میکنه مثلا همش به تدی اش میگه جیش تو دستشویی!
به نظرتون چه کنم؟ دوباره ببندمش وبزرام تا خودش اعلام کنه یا به همین روش ادامه بدم؟؟/
اخه یه جا خوندم اینکه پدر یا مادر بهشون یاداوری کنن باعث میشه بچه اعتماد به نفسش پایین بیاد و به خودش اتکا نکنه!
ود راخر:
چه سوالی باید زاش بپرسم برای اینکه ببینم اماده دستشویی هست یا نه؟
من اوایل میگفتم که یاسین جیش داری؟ بریم دستشویی؟؟؟؟
اونم در حواب میگفت نهههههههه اما میدونم که جیش دراه و میبردمش و اونم جیش میکرد!
الان دورزه از کتاب تربیت بدون فریاد خودنم که باید اونو مسئول تمیزی لباسش کینم !
برای هیمن بهش میگم یاسین چک کن ببین لباست خشکه؟ اونم چک میکنه ومیگه راه!
منم تشویقش میکنم که خیلییییییی عالیه که خشکه!
یا بهش میگم بیا بریم خرسی ( عکس رو شورتش) دوست نداره خیس بشه!بریم دستشویی تا خیس نشه یه وقت!
خوبه یا نه؟ طرز بیانمو عوض کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟


یه چیز دیگه این که میگین وقتی بیرون دستشویی کارشون روانجام میدن نباید نتبیه بشن قبول!اما بهشون چی بگیم تا متوجه رفتار اشتباه بشن ورفتار درست رو بفهمن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟



هاله این رو اونور م از مریناز پرسیدم اما واقعا درمونده شدم تو روخدا تو راهنمایی ام کن!!!!!!!!