تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

بچه‌ها به‌زور تیزهوش نمی‌شوند



تب مدارس تیزهوشان و اصرار والدین برای این ‌که فرزندشان وارد این مدارس شود این روزها فراگیر شده است و والدین بچه‌ها را از دوران دبستان مدام در کلاس‌های فوق برنامه ثبت‌نام می‌کنند تا در امتحان ورودی این مدارس قبول شوند، ولی دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق‌تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران به جام‌جم می‌گوید: این کار جوانب منفی دارد و کودک را خسته می‌کند. در نهایت هم اگر بچه وارد این مدارس نشود، هم والدین و هم کودک سرخورده می‌شوند و اگر هم وارد شود و هوش و توان لازم را نداشته باشد، ممکن است در رقابت با بچه‌های دیگر عقب بماند و ببیند برای این محیط ساخته نشده و در میان آنها نتواند خود را نشان دهد که این هم باعث کاهش اعتماد به نفس و ناکامی او خواهد شد.


خیلی از پدر و مادرها با دیدن کوچک‌ترین استعداد کودکشان به این نتیجه می‌رسند که او نابغه است ولی آیا این تصورات حقیقت دارد؟

توانایی‌های مرتبط با هوش

شاید بهتر باشد قبل از هر چیز نشانه‌های اولیه باهوش بودن کودک را بشناسیم. دکتر حکیم‌شوشتری در این باره توضیح می‌دهد: شاخص‌های رشدی که با هوش و تکامل ارتباط دارند، عبارتند از: شاخص حرکتی که شامل نشستن، چهار دست و پا رفتن،‌ ایستادن و راه رفتن است و شاخص کلامی که خیلی مهم‌تر از حرکتی است و ارتباط بیشتری با هوش دارد مانند این‌که کودک حداقل تا یک سالگی بتواند چند کلمه بگوید و تا یک و نیم سالگی جمله‌های دو کلمه‌ای ساده مثل �آب بده� و �بابا آمد� بسازد. هر چه کودک این توانمندی را سریع‌تر به دست آورد، نشان می‌دهد رشد هوشی او بیشتر و سریع‌تر است.

این فوق‌ تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان می‌افزاید: توانایی‌های شناختی دیگر کودکان نیز با هوش ارتباط دارد. مثلا بچه‌ها حول و حوش چهار سالگی متوجه کمیت اعداد می‌شوند و اگر کودکی در سن کمتر متوجه مفهوم عدد شود، یعنی تفاوت یک اسباب‌بازی با سه اسباب‌بازی را بفهمد، هوش خوبی دارد.

ممکن‌است بچه‌ها در این سنین بتوانند تا 20 بشمارند ولی مفهومی از آن درک نمی‌کنند و مثل شعر خواندن فقط آن اعداد را حفظ کرده‌اند و اگر از آنها بپرسید تفاوت سه با چهار چیست، نمی‌دانند. اگر از کودک خردسالی بپرسید یکی کمتر از سه چقدر می‌شود و او جواب را بداند یا با انگشت‌هایش نشان دهد، یعنی درک مفهوم ریاضی بالاتر و رشد هوشی بهتری دارد.

نقش پدر مادرها چیست؟

وظیفه هر پدر و مادری است که محیطی غنی و آرام برای کودکانشان مخصوصا کودکان زیر پنج سال فراهم کنند که در آن محرک‌هایی برای تحریک حس کنجکاوی و جستجوگری کودک وجود داشته باشد.

دکتر حکیم‌شوشتری با اشاره به این مطلب، ادامه می‌دهد: باید توجه عاطفی کافی به کودک داشت و گاهی وارد بازی او شد. این کار کمک می‌کند سهم محیط در رشد هوشی او بیشتر شود. البته باید توجه داشت که بخشی از هوش وراثتی است و در مورد آن کاری نمی‌توان انجام داد و والدین می‌توانند فقط در تامین محیط مناسب برای رشد هوش تاثیرگذار باشند. البته والدینی که حمایت افراطی از کودک انجام می‌دهند، امکان آموزش از طریق آزمون و خطا را از او می‌گیرند. چنین رفتاری علاوه بر این‌که کودکان را وابسته بار می‌آورد،‌ این نگرش را در آنان ایجاد می‌کند که اشتباه کردن ترسناک است.

وی تاکید می‌کند: کودکانی که در مراکز نگهداری از کودکان زندگی می‌کنند و اغلب از وجود مراقبان ثابت که با آنان تعامل داشته باشند، بی‌بهره هستند، رشد هوشی کمتر و معمولا در امور تحصیلی پیشرفت کمتری در مقایسه با همسالان خود دارند.

آموزش از سن کم ممنوع

روانپزشکان، آموزش خاصی را برای بچه‌های خردسال توصیه نمی‌کنند و می‌گویند آموزش آنها باید فقط در قالب بازی باشد.

دکتر شوشتری هم توصیه می‌کند: وقتی کودک شما نقاشی می‌کشد به او بگویید: �چه ابر قشنگ آبی‌ای کشیدی! حالا نگاه کن تو اتاق چی آبیه؟� این روش بهتر از این است که بخواهیم رنگ‌ها را جلوی کودک بگذاریم و تک‌تک به او یاد بدهیم. در حقیقت در این روش شما هنگامی به کودک آموزش داده‌اید که آمادگی دارد؛ بنابراین بیشتر تاثیر دارد و بهتر یاد می‌گیرد.

این استاد دانشگاه می‌افزاید: نباید کودک را وادار کنیم طبق خواسته ما به آموزشی تن دهد که خود به آن علاقه‌مند نیست. کار کودک بازی است و ابزار آموزش کودک در سنین پایین نیز بازی است، مثلا در بازی‌های کلامی می‌توان گنجینه لغات کودک را افزایش داد. مثلا برخی بچه‌ها که از سنین پایین آموزش زبان، برخلاف میل آنها برایشان شروع می‌شود، گاهی از آموزش دلزده می‌شوند.

هوش را با حافظه اشتباه نگیرید

دکتر شوشتری به نکته بسیار مهمی اشاره می‌کند: گاهی هوش با حافظه اشتباه گرفته می‌شود و والدین فکر می‌کنند، چون فرزندشان خیلی چیزها را خوب حفظ می‌کند و به خاطر می‌سپارد، هوش بالایی دارد در صورتی که ممکن‌است فقط حافظه خوبی داشته باشد و هوش او معمولی باشد. منحنی هوش به شکل زنگوله است و بیشتر افراد در حد وسط آن قرار می‌گیرند و سطح هوش افراد کمی بالاتر از حد معمول است که جزء نخبگان یا نوابغ هستند.

مدرسه تیزهوشان خوب است؟

آموزش‌های مدرسه، دانسته‌های کودک را افزایش می‌دهد؛ ولی نقش چندانی در پرورش نبوغ و خلاقیت آنها ندارد. مدارسی که به کودکان فرصت حل مساله از راه‌های جدید می‌دهند، در پرورش قوای فکری آنها سهیم هستند. این استاد دانشگاه می‌گوید: مثلا دادن فرصت دو هفته‌ای برای حل یک تمرین ریاضی و یافتن راه‌حل‌های جدید و متنوع برای آن، خیلی بهتر از آن است که مدام کلاس‌های فوق‌برنامه برگزار و از دانش‌آموزان خواسته شود تا با تمرین بیشتر، آنچه در کتاب است، حفظ کنند.

وی معتقد است: اگر قرار باشد آموزش‌های کلیشه‌ای و با استانداردی اجباری به بچه‌ها داده شود، حتی این مدارس هم نقشی در پرورش هوش آنها نخواهند داشت. این سیستم‌ها بچه‌ها را به جای خلاق کردن به این راه هدایت می‌کند که چه کنند تا نمره بالاتری بگیرند یا حتما در کنکور قبول شوند.

افراد باهوش خوشبخت‌ترند؟

همیشه داشتن هوش زیاد دلیل بر داشتن زندگی موفق و بهتر نیست، چون اگر عرصه برای پرورش این هوش مساعد نباشد و فرد با شرایط منطبق نشود، دچار مشکل خواهدشد.

دکتر حکیم‌شوشتری می‌گوید: اگر بچه شش ساله‌ای که دانسته‌ها و معلوماتش در حد دانش‌آموزان کلاس سوم، چهارمی است مجبور شود به کلاس اول برود، دلزده و از محیط خسته و کلافه می‌شود و شروع به بدرفتاری می‌کند. داشتن انتظار غیرواقع‌بینانه از کودک، آفت بزرگی است. نتیجه این انتظارها چیزی جز خستگی و عذاب کودک و ناکامی والدین نیست. خوب است فرزندمان را همان‌گونه که هست بپذیریم و به یاد داشته باشیم که �کودکان ما آنچه که می‌خواهیم نمی‌شوند، آنچه که ما هستیم می‌شوند.�

تلویزیون عامل بدرفتاری کودکان نیست



گرچه تلویزیون تماشا کردن عامل اصلی بدرفتاری کودکان نیست اما باید ساعات تماشای آن را محدود کرد

کارشناسان می گویند که ساعت‌های زیاد پای تلویزیون نشستن یا سرگرم شدن با بازی های کامپیوتری، بر رشد اجتماعی کودکان تاثیر نامطلوب بر جای نمی گذارد.
شورای تحقیقاتی پزشکی (MRC) بعد از تحقیق روی بیش از ۱۱ هزار کودک دبستانی، نتیجه گیری کرده که نباید رفتار بد کودکان را به تماشای تلویزیون ارتباط داد.

به گفته کارشناسان درصد کمی که از تاثیر نامطلوب تلویزیون بر رفتار کودکان در این تحقیقات به دست آمده است به عوامل دیگری از جمله تربیت نادرست والدین هم ارتباط پیدا می کند.

با وجود این کارشناسان شورای تحقیقاتی پزشکی به والدین توصیه می کنند که ساعات تماشای تلویزیون را محدود کنند زیرا تماشای زیاده ازحد تلویزیون مانع از فعالیت های دیگر نظیر بازی با دوستان و یا انجام تکالیف مدرسه می شود.

تحقیقات در آمریکا

پژوهشگران آمریکایی می‌گویند که تماشای تلویزیون در سنین بسیار پائین سبب می‌شود که خردسالان در سن هفت سالگی مشکل تمرکز پیدا کنند.

در آمریکا رهنمودهایی برای تماشای تلویزیون خردسالان وجود دارد. از جمله توصیه می‌شود که تماشای تلویزیون به دوساعت در روز و آن هم به برنامه های آموزشی و نه خشونت آمیز محدود شود.

در بریتانیا چنین رهنمودهایی وجود ندارد.

اما شورای تحقیقات پزشکی (MRC) نتیجه تحقیقات خود را در آرشیو بیماری های کودکان انتشار داده است.

دکتر آلیسون پارکر و همکارانش در این شورا پرسش هایی را در مورد عادت تماشای تلویزیون و رفتار اجتماعی کودکان با مادران بریتانیایی ازتمام طبقات و قشرهای اجتماعی در میان گذاشتند.

قریب به دوسوم (۶۵درصد) از یازده هزار و چهارده کودک پنجساله بین یک تا سه ساعت در روز تلویزیون تماشا می کردند.

۱۵ درصد بیش از سه ساعت پای تلویزیون می نشستند و کمتر از ۲ درصد اصلا تلویزیون تماشا نمی کردند.

براساس این تحقیقات، درصد کمی از کودکان پنج ساله‌ای که بیش از سه ساعت در روز تلویزیون تماشا می کردند، در سن هفت سالگی دچار مشکلات رفتاری بودند.

مادران این دسته از کودکان می گویند که آنها بعد از تولد هفت سالگی بیشتر از هم سن و سال های خود دعوا و قلدری می کردند و یا دروغ می گفتند.

اما در مورد بازی های کامپیوتری چنین ارتباطی دیده نمی شود.


بازی های کامپیوتری با نظارت بر محتوی آن بررفتار کودکان تاثیر بد نخواهد داشت


دکتر پارکر رئیس شورای تحقیقات پزشکی ،علوم بهداشت عمومی در گلاسکو می گوید که ربط دادن مشکلات رفتاری کودکان به تلویزیون درست نیست و می افزاید: "برای بیشتر مشکلات رفتاری و اجتماعی کودکان ما ارتباطی بین ساعات تماشای تلویزیون پیدا نکردیم به جز میزان بسیار کمی که در بعضی از کودکان منجر به نزاع طلبی و قلدری می شود."

دکتر پارکر با رجوع به نتیجه تحقیقات خود و همکارانش می افزاید: "تحقیقات ما نشان می دهد که محدود کردن ساعات تماشای تلویزیون به تنهایی نمی تواند بر بهبود تطبیق روانی اجتماعی کودکان تاثیر داشته باشد."

به گفته دکتر الیسون پارکر توجه به محیط خانوادگی تاثیر بیشتری خواهد داشت چون نظارت بر ساعات تماشای تلویزیون و یا برنامه های آن بستگی به محیط و تربیت خانوادگی دارد.

پروفسور انت کارمیلوف اسمیت از داشگاه لندن می گوید که فقط نباید مضرات تلویزیون و بازی های ویدیویی را در نظر گرفت بلکه بهتر است به تاثیرات مثبتی که برکودکان دارند هم توجه داشت.

پروفسور هیو پری رئیس بخش اعصاب و بهداشت روانی در این مورد می گوید: "ما در دنیایی زندگی می کنیم که سرگرمی های الکترونیکی هر چه بیشتر بر زندگی ما تسلط پیدا می کنند."

"بنابراین نگرانی پدر و مادر ها از تاثیراتی که این سرگرمی ها بر رشد اجتماعی و روان فرزندشان به جای می گذارد، قابل درک است . با وجود این تاثیر تلویزیون و بازی های کامپیوتری بر سلامت، موضوع پیچیده ای است که عوامل اجتماعی و محیط زیستی زیادی بر آن تاثیر دارند."

تاثیر قصه ها بر ذهن کودکان



اکثر ما در کودکی ها ی خود روزهایی را به یاد می آوریم که بزرگترها برای سرگرم کردن و یا کوتاه نمودن شب های بلند زمستان با قصه، مثل و چیستان اعضای خانواده را گرد هم می آوردند و لحظات استثنایی و دلپذیری را در پس این داستانهای راز گونه و پر معنا فراهم می کردند لحظاتی که تا کنون در یاد و خاطره باقی مانده است.

سلامت نیوز:قصه ها برای کودکان خردسال فقط یک محرک روانی و شنیداری نیستند، بلکه کارکردهای فراوانی برای این گروه از کودکان دارند .

اکثر ما در کودکی ها ی خود روزهایی را به یاد می آوریم که بزرگترها برای سرگرم کردن و یا کوتاه نمودن شب های بلند زمستان با قصه، مثل و چیستان اعضای خانواده را گرد هم می آوردند و لحظات استثنایی و دلپذیری را در پس این داستانهای راز گونه و پر معنا فراهم می کردند لحظاتی که تا کنون در یاد و خاطره باقی مانده است.
نویسندگان حوزه کودک و نوجوان هم چنین روانشناسان رشد بر این عقیده هم رای هستند که قصه-ها برای کودکان خردسال فقط یک محرک روانی و شنیداری نیستند، بلکه کارکردهای فراوانی برای این گروه از کودکان دارند .
کودکان از طریق قصه ها با محیط پیرامون خود آشنا میشوند. هر قصه ای میتواند فضایی را به وجود بیاورد که کودکان هنگام رویارویی با نمونه های واقعی، رفتار و واکنش مناسبی را از خود نشان دهند.

قصه ها به کودکان یاری می رسانند تا ارتباط ها را درک کنند رابطه ای که بین شخصیت های یک قصه وجود دارد، می تواند به کودک یاری برساند که خود چگونه این موارد را در زندگی رعایت کند.

موضوع مهم دیگر که تاثیر زیادی بر فرایند اجتماعی شدن کودک دارد این است که قصه ها پیامها و ارزش هایی را به مخاطب خود منتقل می کنند کودک در اثر شنیدن، تکرار شنیدن و حتی فکر کردن به قصه میتواند این پیامها را جذب کند و ارزشهای خانوادگی، اجتماعی و انسانی را بگیرد.غیرمستقیم بودن این پیامها موجب میشود که برای کودک دلنشین تر، جذاب تر و دوستداشتنی تر شود
هم چنین قصه ها قدرت تمرکز و دقت کودکان را افزایش میدهند .کودکان در اثر شنیدن این توانایی را به دست می آورند تا بتوانند شنیدن فعال را تجربه کنند. آنها حتی برای اینکه بتوانند ماجرا را دنبال کنند، ضروری است که دقت و تمرکز لازم را برای خوب شنیدن تمرین کنند.

برای منظم شدن و فعال شدن کودکان در امور هم قصه گویی یک آموزش جذاب است قصه ها می توانند به کودکان یاد بدهند که چگونه روی کار تمرکز کنند و با دقت آن کار را پیش ببرند.

در عین حال قصه ها موجب میشوند تا کودکان بتوانند با گسترهای از کلمه ها آشنا شوند. کلمه هایی که ممکن است در گفتگوی روزانه هیچ وقت مورد استفاده قرار نگیرند همچنین قصه ها موجب می شوند تا کودکان با تجربه ها، احساسها، عواطف و شیو ههای نگرش بزرگترها آشنا شوند.

کودکان از آن جا که هنوز تجربه گستردهای در شناخت دنیا ندارند، سعی می کنند که با ارتباط دادن بین آموخته های قبلی و موضوعهای جدید به تعادل ذهن خود کمک کنند. این روند معمولا با تخیل کودک عجین میشود و او را یاری میکند که با منطق خود به کشف و شناخت دنیا اقدام کند و بر اساس چنین روندی است که از قصه های تخیلی لذت می برند و از آنها بهره برداری میکنند.
کارکردها و ارزش های قصه ها به مراتب بیشتر از آن است که بخواهد به همین چند مورد خلاصه شود. اما همین موارد با ارزش میتواند دلایل مهمی باشد که بتوان از طریق قصه ها به رشد عاطفی، اجتماعی، کلامی و ذهنی کودک یاری

خواهش میکنم عزیزم

میشه در مورد عصبانیت بجه ها و داد زدن و کنترل اون حرف بزنین

سلام دوستان
دختر منم دوساله است
4 ماهی از شیرجداش کردم
و کاملا از بمبر جداش کردم
البته سه ماه روی این قضیه کار کردم مدتی به نتیجه رسیدم حتما صدام می کنه واسه دستشویی حتی مهمونی هم می ریم تنش نمی کنم

البته یه وقتهایی یادش می ره صدام کنه ولی من حتما هر دوساعت یه بار دستشویی می برم

دختر من شیطونه واسه همین اصلا وزنش زیاد نمی شه
راجب بازی هم
تنهایی بازی نمی کنه دوست داره فلش کارتهاش خم کنه

نتایج یک پژوهش نشان داد: مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت‌های ارتباطی کودکان اوتیسمی اثربخش است و به کارگیری عروسک‌های دستی به عنوان ابزاری در دسترس و انعطاف پذیر می‌تواند در مداخلات درمانی کودکان درخودمانده به کار رود

به گزارش ایسنا، اوتیسم یا درخودماندگی یکی از اختلالات فراگیر رشد است که با ویژگی‌ها و آسیب‌های شدید و نافذ در تفکر، رفتار، احساس، زبان و ارتباط شناخته می‌شود.

سید محسن اصغری نکاح، استادیار دانشکده‌ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، پژوهشی را به منظور بررسی تاثیر مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت‌های ارتباطی کودکان مبتلا به این اختلال انجام داده است.

پژوهش به شیوه اقدام ‌پژوهی‌ طرح‌محور و در قالب طرح شبه آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه شاهد انجام شده است و جامعه آماری آن کودکان درخودمانده سنین پیش‌دبستانی‌ سال تحصیلی89- 1388 شهر مشهد بوده‌اند. 10 نفر آنها به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند، کودکان گروه مداخله در جلسات بازی درمانی عروسکی با میانگین 22 جلسه شرکت داده شده و پیش‌ و پس از مداخله آزمون مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه، برای دو گروه اجرا شد، داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری U من ویتنی و آزمون رتبه‌های علامت‌دار ویلکاکسون تحلیل شدند.

یافته‌ها نشان می‌دهد: در خرده آزمون‌های ارتباط چشمی در حیطه درخواست‌ رفتاری آغازگرانه و در مورد درخواست‌های آغازگرانه سطح پایین، پاسخ دادن به یک تعامل اجتماعی، درخواست‌های رفتاری آغازگرانه کلی و در خرده مهارت انجام درخواست‌ها، مداخله بازی درمانی عروسکی به گونه‌ای معنادار اثربخش بوده است و در خرده آزمون‌های دستیابی به اشیا، درخواست کردن آغازگرانه، اشاره کردن به اشیاء و در مورد خرده‌ آزمون دادن اشیاء ارائه مداخله بازی درمانی عروسکی اثربخش نبوده است. همچنین یافته‌های کیفی برگرفته از گزارش والدین نیز حکایت از اثربخش بودن مداخله دارد.

بای بای پوشک

انگار همین دیروز بود که اولین پوشک نوزادتان را عوض کردید و حالا دیگر آن نوزاد کوچک و ناتوان به کودکی نوپا و شیطان تبدیل شده و شما فکر می‌کنید زمان مناسب برای کنار گذاشتن پوشک رسیده است. آموزش آداب توالت رفتن دغدغه همه مادرانی است که کودک بالا‌تر از یک سال و نیم دارند، البته باید گفت هیچ سن خاصی برای کنار گذاشتن پوشک وجود ندارد. شما می‌توانید این کار را زمانی آغاز کنید که هم شما و هم کودک‌تان آمادگی آن را دارید. معمولا کودکان ۲ تا ۳ سال و گاهی حتی ۴ سال به درک کاملی از وضعیت کنترل و دفع ادرار و مدفوع می‌رسند. اگر آموزش را زود‌تر شروع کنید، احتمال موفقیت شما و کودک‌تان کم است و این فرآیند، تجربه‌ای طولانی و دردناک برای هر دوی شما خواهد بود. این مطلب به شما کمک می‌کند مطمئن شوید که آیا واقعا وقت خداحافظی با پوشک رسیده یا خیر!




علائم آمادگی

سن مناسب برای شروع آموزش در کودکان متفاوت است. به یاد داشته باشید آموزش پیش از زمان مناسب می‌تواند مشکلاتی از قبیل شب ادراری، استرس و احساس ناامنی و اعتماد به نفس پایین برای کودک به همراه داشته باشد. برای این‌که مطمئن شوید کودک‌تان به سن مناسبی رسیده و آمادگی نسبی برای پذیرفتن لگن را دارد یا هنوز کنار گذاشتن پوشک برایش زود است، باید به دنبال علائم زیر باشید. با توجه به رشد جسمی، رفتاری و روان‌شناختی سن مناسب برای شروع استفاده از لگن سنی است که:

کودک بتواند به راحتی راه برود، بدود، بنشیند و از پله‌ها بالا و پایین برود. زمان دفع مشخص و منظمی داشته باشد و بتواند حرکات روده‌ای را تا حدودی کنترل کند. بتواند بیش از ۳ یا ۴ ساعت خشک بماند. این امر به شما نشان می‌دهد ماهیچه‌های مثانه به قدری قوی شده‌اند که بتوانند ادرار را برای مدت مشخصی نگه دارند.

بتواند چند دقیقه آرام بنشیند و بازی کند، بدون این‌که راه بیفتد و بهانه بگیرد. بتواند شلوارش را به تنهایی بالا و پایین بکشد. اگر پوشکش خیس یا کثیف بود، احساس ناراحتی کرده و اعتراض کند. بتواند از رفتارهاى سایرین تقلید کند. وقتی شکمش کار می‌کند از ظاهرش مشخص باشد، مثلا سکوت کند، جای خلوتی برود یا حالت چهره‌اش تغییر کند. این نشان می‌دهد او نسبت به کاری که می‌کند تا حدودی آگاه است.

بتواند دستورات و فرمان‌های ساده را دنبال کند؛ مثلا کتاب را بیاور، به اتاق برو، کلاهت را سر کن و... مفهوم قرار دادن هر چیز را سر جایش درک کند و به آن اهمیت بدهد. نشانه‌ای از استقلال در رفتارش باشد و دوست داشته باشد مستقل کار‌هایش را انجام دهد، مثلا خودش غذایش را بخورد یا لباس‌هایش را درآورد. نسبت به استفاده از لگن و کنار گذاشتن پوشک اعتراضی نداشته باشد و همکاری لازم را در حد توانش نشان دهد. از کلماتی برای آگاه کردن شما نسبت به خیس بودن یا کثیف بودن پوشکش استفاده کند و قبل از انجام عمل دفع و ادرار بتواند با این اسامی وضعیتش را اعلام کند یا حتی قادر باشد خودش را نگه دارد تا به دستشویی برسد.

این‌ها علائمی هستند که نشان می‌دهند کودک شما درک مناسبی از نیاز‌هایش دارد. لازم نیست کودک تمام علائم را با هم داشته باشد، فقط کافی است به طور کلی نشانه‌ای از اشتیاق و ناراحتی از پوشک به شما نشان دهد، آن وقت شما می‌توانید با خیال راحت آموزش را آغاز کنید.




آمادگی کودک

آمادگی کودک مهم‌ترین اصل شروع آموزش است. برای این‌که کودکی بتواند به تنهایی به دستشویی برود، رسیدن به مراحل رشد جسمی و روانی الزامی است. پیش از ۲ سالگی دستگاه عصبی کودک آن قدر کامل نیست که بتواند زمان توالت رفتن خود را کنترل کند. پس هرگز کودک‌تان را وادار به انجام کاری نکنید که با آن احساس راحتی نمی‌کند. اجبار و عجله در آموزش می‌تواند نتایج عکس بدهد. هر بچه‌ای در یک مقطعی توانایی‌های جسمی و روانی لازم برای استفاده از لگن را کسب می‌کند و معمولا این توانایی‌ها بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی نمایان می‌شوند، اما هستند کودکانی که حتی تا ۴ سالگی اعلام آمادگی نمی‌کنند، پس جای نگرانی نیست. هر چه آموزش دیر‌تر شروع شود کودک آمادگی بیشتری دارد و بهتر با این مسئله کنار می‌آید. پس برای نتیجه بهتر پیش از هر تصمیمی ابتدا به دنبال نشانه‌ها و علائم اشتیاق برای کنار گذاشتن پوشک در کودک‌تان باشید. معمولا زمانی کودک آماده آموزش است که از خیس یا کثیف بودنش آگاه شود و بتواند به نوعی شما را خبردار کند.




زمان مناسب
اگر احساس می‌کنید کودک برای کنار گذاشتن پوشک آمادگی لازم را دارد، باید آموزش را شروع کنید و برای این کار زمان مناسبی را در نظر بگیرید. زمان مناسب یعنی کودک و مادر هر دو از نظر روحی در شرایط مساعدی باشند و آرامش کافی برای سر وکله زدن با یکدیگر را داشته باشند. اگر کودک دوره‌ای بحرانی مثل تغییر شرایط و محیط، وجود فرزندی جدید در خانواده، جدایی پدر و مادر یا به طور کلی شرایط سختی را پشت سر می‌گذارد، بهتر است آموزش را به وقت دیگری موکول کنید. آموزش استفاده از توالت و لگن روندی وقت‌گیر است و شما هم باید زمان لازم و کافی برای این کار در نظر بگیرید و در عین حال صبر و تحمل داشته باشید. اگر خودتان هم در حال پشت سر گذاشتن شرایط بحرانی هستید یا فشار روانی ناشی از تعویض خانه، کار زیاد و خستگی ناشی از شیر گرفتن کودک و... را تحمل می‌کنید، بهتر است آموزش را متوقف کنید تا هم خودتان و هم فرزندتان آرامش و انرژی لازم را داشته باشید.



محیط دستشویی را برای کوچولو‌ها جذاب کنید. بیشتر کودکان از دستشویی می‌ترسند، شما می‌توانید با چند راهکار ساده کودک را تشویق کنید و این ترس را از او بگیرید. ابتدا باید محیط توالت را برایش جذاب کنید و با گذاشتن چند عروسک کوچک یا عکس و پوستر در دستشویی او را تشویق کنید.




آموزش به صورت منظم و روتین

آموزش باید به صورت پیوسته و منظم باشد تا کودک سردرگم نشود. زمانی مشخص برای استفاده از لگن در نظر بگیرید. ابتدا کودک‌تان را روزی یک بار مثلا پس از صبحانه، قبل از حمام یا پس از صرف مایعات با پوشک روی لگن بنشانید تا احساس امنیت کرده و به این کار عادت کند. هنگامی که کودک به نشستن روی لگن در این زمان‌ها عادت کرد و آن را جزئی از کارهای روتین روزانه‌اش پذیرفت، اجازه دهید بدون پوشک روی لگن بنشیند و مدتی به این صورت لگن را امتحان و به این احساس جدید هم عادت کند. برایش توضیح دهید این‌‌ همان کاری است که مامان و بابا و بزرگتر‌ها انجام می‌دهند. اگر کودک‌تان چه با پوشک و چه بدون پوشک علاقه‌ای به نشستن روی لگن نشان نمی‌دهد او را مجبور به این کار نکنید. تشویق و صبر بخش عظیمی از این آموزش را در بر می‌گیرد. پس اگر کودک در لگن ادرار کرد یا روی لگن نشست او را با هیجان تشویق کنید. تشویق او را به استفاده از لگن مشتاق‌تر می‌کند و احساس خوبی به او دست می‌دهد.




اولین قدم
محیط دستشویی را برای کوچولو‌ها جذاب کنید. بیشتر کودکان از دستشویی می‌ترسند، شما می‌توانید با چند راهکار ساده کودک را تشویق کنید و این ترس را از او بگیرید. ابتدا باید محیط توالت را برایش جذاب کنید و با گذاشتن چند عروسک کوچک یا عکس و پوستر در دستشویی او را تشویق کنید.قدم بعدی تهیه یک لگن زیبا و خوش آب و رنگ است که بتواند کودک را هنگامی که روی لگن می‌نشیند، سرگرم کند. ابتدا با لگن‌های کوچک آغاز کنید تا کودک به احساس آرامش و امنیت برسد و نشستن روی لگن را یاد بگیرد. بهتر است لگنی را انتخاب کنید که مانند صندلی دسته داشته باشد تا کودک هنگام نشستن و برخاستن احساس راحتی کند و از دسته‌ها کمک بگیرد. بعضی لگن‌ها در اطراف‌شان اسباب بازی‌های فکری یا موزیکال دارند که در این صورت کودک را بهتر و آسان‌تر جذب می‌کنند. آموزش باید ابتدا به صورت تئوری آغاز شود. از ۱۸ ماهگی لگنی برای کودک تهیه کرده و به صورت آرام و پیوسته کودک را با روش استفاده از آن آشنا کنید. ابتدا اجازه دهید کودک با پوشک روی لگن بنشیند تا به نشستن روی آن عادت کند و بفهمد درون آن سقوط نمی‌کند. بهتر است قبل از شروع آموزش کتاب‌هایی برای کودک تهیه کنید که با عکس و داستان در مورد استفاده از دستشویی توضیح می‌دهند.



با رعایت تمام موارد، باز هم ممکن است کودک شما در مواردی کنترلش را از دست بدهد و خودش را خیس کند، عصبانی نشوید و هرگز او را تنبیه نکنید، در عوض با تشویق او را به استفاده از لگن ترغیب کنید. شرایط او را درک کنید. او تنها مدت کوتاهی است که استفاده از ماهیچه‌های بدنش را آموخته و کنترل دفع را به دست گرفته. کنار گذاشتن پوشک و آموختن استفاده از لگن فرآیندی زمان‌گیر است که صبر و حوصله زیادی می‌خواهد. برای جلوگیری از این اتفاقات ناگهانی لباس‌ها و شلوارهای گشاد تن کودک بکنید که درآوردن و پوشیدن‌شان راحت باشد. وقتی کودک‌تان به طور ناگهانی خودش را کثیف کرد، او را در دستشویی تمیز کرده و استفاده از لگن را یادآوری کنید و از او بخواهید دفعه بعد به دستشویی برود.




شورت آموزشی

زمانی‌که احساس کردید کودک دیگر با استفاده از لگن مشکلی ندارد و به راحتی با این موضوع کنار آمده پوشک را کنار بگذارید و از شورت‌های آموزشی استفاده کنید. این کار اجازه می‌دهد کودک اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و پس از مدتی خودش شورت آموزشی را از پایش درآورد و روی لگن بنشیند، ولی همچنان پوشک را در برنامه شبانه و خواب کودک نگه دارید. اگر کودک‌تان به استفاده از شورت‌های آموزشی عادت کرد و پیش از انجام عمل دفع شمارا مطلع کرده و به دنبال لگن بود، وقت آن رسیده از شورت‌های معمولی استفاده کنید، اما هنوز هم امکان خطا وجود دارد، پس یادآوری استفاده از لگن را فراموش نکنید. استفاده از شورت‌هایی با عکس کاراکترهای کارتونی مورد علاقه کودک ممکن است او را به خیس نکردن خودش تشویق کند، پس تمام راه‌ها و جوانب را در نظر بگیرید تا روز به روز به موفقیت نزدیک‌تر شوید.




چند پیشنهاد


تا اینجا فهمیدیم که آموزش استفاده از لگن باید ابتدا در طول روز و بعد در شب شروع شود. زمانی‌که کودک میل به استقلال دارد و می‌تواند شما را از کثیف بودن پوشکش آگاه کند، بهترین زمان شروع آموزش است و تنها کلید موفقیت صبر و بردباری و تشویق فراوان است. برای تشویق کودک شعر و آوازی اختراع کنید و هربار موفق شد در لگن دستشویی کند با این شعر و آواز اختصاصی او را تشویق کنید.
کتاب‌هایی تهیه کنید که با داستان و شعر و تصویر، روند دستشویی رفتن را به تصویر می‌کشند. این کتاب‌ها را در دسترس کودک‌تان قرار دهید و برایش بخوانید تا او هم مانند شخصیت داستان به استفاده از لگن مشتاق شود.
زمان‌های مشخصی برای استفاده از لگن اختصاص دهید تا به یک عادت روزانه تبدیل شود. مثلا هر ۲۰ دقیقه کودک را روی لگن بگذارید و او را تشویق کنید تا کارش را انجام دهد. سپس به مرور این زمان را طولانی‌تر کنید، هر ۳۰ دقیقه، هر ۴۰ دقیقه و... پس از مدتی بر حسب عادت، کودک خودش به سراغ شما می‌آید و از شما می‌خواهد او را به دستشویی ببرید.
از یک ساک جادویی یا کیسه گنج استفاده کنید. می‌توانید یک کیسه کوچک رنگی بردارید و آن را پر از اسباب بازی کوچک کنید. اگر اسباب‌بازی‌ها با موضوع دستشویی رفتن باشند بهتر است، مانند لگن‌های کوچک، دوش حمام، صابون‌های تزئینی، شلنگ، حوله و... یا با مقواهای رنگی این اشکال را ببرید و درون کیسه بیندازید. سپس هر بار که کودک موفق شد او را تشویق کنید و اجازه دهید خودش اسباب بازی یا ماکتی را از درون ساک جادویی بیرون بیاورد و درون یک جعبه کفش نگه دارد تا قسمت بعدی آن را دفعه بعد به دست آورد. با این کار او تشویق می‌شود به دستشویی برود تا سرانجام دستشویی کوچک و ماکت خود را کامل کند. پس از مدتی می‌بینید او به استفاده از لگن و دستشویی عادت کرده. همچنین می‌توانید این کار را با یک صندوقچه گنج امتحان کنید، کشف چیزهای جدید همیشه برای کودکان لذت‌بخش است.
استیکر و عکس برگردان‌های زیبا به کودک‌تان جایزه بدهید، کودکان همیشه از تشویق شدن استقبال می‌کنند و برای تشویق دوباره سعی می‌کنند کارهای خوب انجام دهند. شما می‌توانید از همین قضیه به نفع خودتان استفاده کنید. مقوایی بزرگ روی در دستشویی نصب کنید و هر بار که کودک به دستشویی رفت یک عکس برگردان به او جایزه بدهید تا روی مقوا بچسباند. در آخر تابلویی دارید پر از عکس برگردان‌های زیبا که خبر از موفقیت شما و فرزندتان می‌دهد.
از توالت رفتن و نشستن روی لگن یک بازی درست کنید. به طور مثال می‌توانید از رنگ‌های خوراکی استفاده کنید. یک قطره رنگ خوراکی آبی در لگن بریزید. سپس به کودک نشان دهید با ادرار در لگن، رنگ آب تغییر می‌کند و سبز می‌شود. کودک از این‌که بفهمد این کار را خودش کرده به شدت ذوق می‌کند. همچنین می‌توانید در لگنش برای او نشانه‌ای برای هدف‌گیری قرار دهید. مثلا یک تکه دستمال توالت در لگنش بگذارید و از او بخواهید با ادرارکردن روی آن، آن را خیس کند.




آموزش تقلیدی

کودکان مقلد‌های خوبی هستند و دقیقا همان کاری را انجام می‌دهند که شما انجام می‌دهید. برخی کودکان ممکن است با تقلید از شما استفاده از توالت را یاد بگیرند. پس به آنها اجازه دهید تا جنس موافق‌شان را هنگام استفاده از توالت ببینند. رابطه بین توالت و دستشویی کردن را به کودک نشان دهید. کودک در ابتدا مدفوع و ادرار را بخشی از بدنش می‌داند و نمی‌تواند درک کند چیز کثیف و بدی است. برای او توضیح دهید ادرار و مدفوع حاصل چیست و از کجاآمده و حتما به او بگوید که بخشی از بدنش نیست تا کودک هنگام دفع دچار ترس نشود. اگر کودک همچنان پوشکش را کثیف کرد، سعی کنید او را حین مدفوع کردن گیر بیاورید و برای او توضیح دهید که مشغول چه کاری است. سپس با حفظ خونسردی او را به دستشویی برده روی لگن بنشانید و محتویات پوشک را در لگن خالی کنید و به او اجازه دهید کاسه توالت را ببیند و خودش سیفون را بکشد و با خداحافظی از محتویات پوشک به او بفهمانید باید کارش را در لگن انجام دهد. شست‌وشوی باسن، خشک کردن و شستن دست‌ها را بعد از توالت برای کودک توضیح داده و به صورت نمایشی آن را اجرا کنید. دیدن این حرکات و شنیدن توضیحات شما به کودک کمک می‌کند درک بهتری از این مرحله آموزش داشته باشد و به این کار‌ها عادت کند. اگر فرزند شما خواهر یا برادر بزرگتری دارد که این مراحل را پشت سر گذاشته از او نیز در اجرای این حرکات کمک بگیرید. دیدن کودکانی که به سن فرزندتان نزدیکند به کودک کمک می‌کند تا راحت‌تر با این مسئله کنار بیاید.

هنگامی‌که کودک روی لگن نشسته کتاب‌ها را برای او بخوانید و عکس‌ها و تصاویر را برای کودک توضیح دهید تا با مفهوم کلی استفاده از لگن آشنا شود و آمادگی ذهنی برای پذیرش آن را داشته باشد. برخی کودکان از صدای بلند سیفون می‌ترسند. پس اجازه دهید خودش سیفون را بکشد و این کار را به نوعی بازی تبدیل کنید تا ترسش بریزد.




کنار گذاشتن پوشک در شب

کنترل دفع و ادرار ابتدا باید در طول روز صورت گیرد و بعد نوبت به شب‌ها می‌رسد. هنوز زمان کنار گذاشتن پوشک به طور کامل نرسیده. حتی اگر کودک‌تان تمام روز خشک و تمیز بماند، چند ماه دیگر طول می‌کشد تا کنترل دفع در طول شب را کامل بیاموزد. هنوز بدنش آن‌قدر بالغ نشده که شب هنگام احساس دفع به مغزش فرمان بیداری بدهد و به دستشویی برود. برای چند ماه اول همچنان باید در شب کودک را پوشک کنید اما تشویقش کنید اگر در طول شب نیاز به دفع داشت شما را صدا بزند تا به دستشویی بروید. می‌توانید لگنش را زیر تخت قرار دهید تا او به استفاده از لگن در طول شب مشتاق شود. پیش از خواب او را به دستشویی ببرید و اگر ۵ شب پشت هم تا صبح خشک ماند و خودش را خیس نکرد، زمان کنار گذاشتن پوشک در طول شب رسیده. از شورت‌های معمولی استفاده کنید و زیر تشکش پلاستیکی پهن کنید تا در صورت دفع اتفاقی تشک‌ها کثیف نشوند. اگر همچنان در طول شب نتوانست شما را آگاه کند و خودش را خیس کرد، هرگز دعوایش نکنید چرا که با این کار او احساس بدی نسبت به خودش پیدا می‌کند و اعتماد به نفسش کم می‌شود.




آموزش با تشویق و ترغیب

هرگاه احساس کردید کودک نیاز به دفع دارد او را به نشستن روی لگن تشویق کنید. به او کمک کنید به دستشویی برود و لباس‌هایش را دربیاورد. اگر امکان دارد به او اجازه دهید مدتی بدون پوشک بگردد و اگر فاصله تا حمام و دستشویی زیاد است و فکر می‌کنید کودک نتواند خودش را نگه دارد لگن را در گوشه‌ای از اتاق قرار دهید تا در صورت لزوم دسترسی به آن راحت باشد. تمام مراحل را به یک بازی شاد و مفرح تبدیل کنید. هر چه کودک بیشتر بدون پوشک بگردد زود‌تر و راحت‌تر استفاده از لگن را می‌آموزد. البته در این فرآیند باید منتظر خیلی چیز‌ها باشید و عصبانی نشوید، چون ممکن است کودک گاهی هنگام بازی یادش برود و خراب کاری کند. این کار را آنقدر تکرار کنید تا به یک عادت تبدیل شود. هر چند وقت یک بار استفاده از لگن را به او یادآوری کنید و بگویید هر وقت بخواهد می‌تواند از لگن استفاده کند. گاهی کودکان به علت بازیگوشی نمی‌توانند مدت کافی روی لگن بنشینند، در این صورت بهتر است او را با شعر و آواز تشویق کنید تا کمی بیشتر روی لگن بماند. هر‌گاه موفق شد، او را تشویق کنید و جایزه‌ای برایش در نظر بگیرید، مثلا یک کتاب داستان یا یک بازی جدید. به مرور کودک یاد می‌گیرد عمل دفع را کنترل کند و خودش را به دستشویی برساند. هرگز او را مجبور به استفاده از لگن نکنید و خونسردی خودتان را حفظ کنید چرا که در غیر این صورت او را مضطرب می‌کنید و از روی ترس و استرس ممکن است دستشوییش را نگه دارد و دچار یبوست شود یا استفاده از لگن را یک اجبار ببیند و زحمات شما نقش برآب شود.

آموزش پوشک گرفتن کودک (سری اول)

آ

باشگاه کودک تماشا دارای فضایی بزرگ ، زیبا،تمیزو پراز اسباب بازی مناسب برای بازی کودکان 1 تا 8 سال .

همچنین کلاسهای مناسب برای رده های سنی مختلف شامل :

بازی گروهی ( 1تا 2 سال )

بازی مهارتی ( 2 تا 3 سال )

خلاقیت کودک ( 2 تا 4 سال )

play & learn

اسکیت ( 4 سال به بالا )

ژیمناستیک ( 4 سال به بالا )

ایروبیک کودکان ( 4 سال به بالا )

ارف ( 4 سال به بالا )

نقاشی ( 4 سال به بالا )

کارگاه زبان ( 3 سال به بالا )

آدرس : شهرک غرب ، بلوار فرحزاد ، خیابان طاهرخانی ، پلاک 61 ، برج تماشا ، باشگاه کودک تماشا

تلفن : 22374857

اله جون به دادم برس که دارم دیوونه میشم


شایلین خیلی خود رای شده تمام مدتی که با من هسن در حال گریه کردنه در مقابل هر کاری مقاومت میکنه و به شدت گریه میکنه
در مقابل لباس عوض کردن پوشک عوض کردن کفش پا کردن مو شونه کردن دست و صورت شستن خلاصه هر کاری که فکرشو بکنی یک سره با هم درحال کل کل هستیم باور کن دارم افسرده میشم دیگه کم اوردم جالبه این رفتار شایلین فقط با من اینجوری وقتی من سر کار هستم این قدر بچه خانومی هستش که وقتی مامانم واسم تعریف میکنه احساس میکنم داره از یک رویا حرف میزنه

ولی به محض این که چشمش به من میوفته مسخره بازی شروع میکنه

تو رو خدا یکی به من بگه با این گریه های بی خودیش چی کار کنم من اصلا به گریه هاش توجه نمیکنم ولی بعضی وقت ها اینقدر عصبی میشم که از کوره در میر

خسته شدم کمممممممممممکککککککک