تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

تجربه نشان می دهد بزرگسالانی که از نظر عاطفی از همه نیازمندترند همان کسانی هستند که در کودکی از والدین خود محبت کافی ندیده اند و سالم ترین بزرگسالان کسانی هستند که قادرند محبتشان را به دیگران ابراز کنند زیرا درکودکی، والدینشان به آن ها به صورت بی قید و شرط ابراز محبت کرده اند.از طرف دیگر اگر نمی خواهیم کودک را وابسته پرورش دهیم، نباید مهر و محبت و عطوفت خود را از او دریغ کنیم. سرشار کردن کودک از مهر و عطوفت و بذل توجه به او همواره درست است. به شرط این که واقعی و صادقانه باشد و تعادل در آن حفظ شود. بچه ها فرق بین دوست داشتن حقیقی و رشوه دادن را کاملا درک می کنند.
محبت یک تعامل دوطرفه است که هم والد و هم کودک از آن لذت می برند، تصریح می کند: بعضی از والدین برداشت و تعریف نادرستی از محبت دارند و تصور می کنند هرقدر یک طرفه و به نفع کودک رفتار کنند، با محبت تر هستند، به عنوان مثال وقتی کودک اسباب بازی گران قیمتی می خواهد و والد با وجود نبود امکان مالی آن را فراهم می کند، در واقع محبت نکرده است زیرا با خرید آن وسیله به زحمت افتاده است.بسیاری از والدین به خود سختی های زیادی می دهند، چند شیفت کار می کنند تا امکانات کافی برای فرزندانشان فراهم کنند و اسم همه این کارها را محبت می گذارند. در صورتی که هیچ کدام از این کارها محبت نیست زیرا محبت یک تعامل دوطرفه است که والد و فرزند هر دو به یک اندازه از آن لذت می برند. بنابراین اگر کاری برای کودک خود می کنید که خودتان از آن لذت نمی برید بدانید که در تله افتاده اید و کودک در طول زمان به خوبی عمیق نبودن محبت یا نوعی رشوه دهی شما را می فهمد.

ساده ترین مثال آن زمانی است که یک کودک حرف می زند، حرف زدن کودک یک اتفاق خوشایند برای والدین است و والدین باید به هنگام حرف زدن کودک سراپا خشنود باشند که کودکشان حرف می زند، ابراز عقیده می کند اما بیشتر والدین در اغلب موارد توجهی به حرف های کودک نمی کنند و از حرف زدن وی لذت نمی برند. کودک که با بی اعتنایی روبه رو می شود پس از چند دقیقه خسته می شود و دست از حرف زدن برمی دارد. در صورتی که در همین رفتار کوچک می توان با نگاه، گوش دادن دقیق و تایید وی محبت واقعی را به وی نشان داد. در این رابطه هر دو طرف لذت می برند پس محبت واقعی و خالصانه بروز پیدا کرده است.دکتر امیری معتقد است: برخی والدین اعتماد به نفس کافی برای ابراز محبت به فرزند یا همسر خود ندارند بنابراین جایگزین هایی برای ابراز محبت مثل خرید هدیه، انجام کارهای کودک به جای وی یا دلسوزی های بی جا انجام می دهند.

والدین در ابتدا رابطه دوسویه خود با کودک را مورد بررسی قرار دهند و ببینند آیا هر دو از این رابطه لذت می برند یا خیر. اگر به هنگام انجام کاری برای کودک احساس لذت نمی کنید ریشه آن را پیدا کنید و بدانید که محبت واقعی و خالصانه به کودک در این شرایط امکان پذیر نیست. فقط وقتی محبت شما به کودک خالصانه است که عملی که انجام می دهید برای شما هم لذت بخش باشد، نکته دیگر این که والدین باید نسبت به خود مهربان باشند و بتوانند به هم محبت کنند تا قادر باشند به کودک خود هم محبت کنند. مادری که نمی تواند خودش را دوست داشته باشد، چگونه ممکن است فرزندش را دوست داشته باشد و به او محبت واقعی و خالصانه کند.هم چنین دادن پاسخ منفی به خواسته های کودک که بسیاری از والدین از آن پرهیز می کنند تا محبت خود را نشان دهند، اشتباه دیگری است که کودک را از دریافت محبت خالصانه و واقعی محروم می کند. کودکی که با گریه و دعوا یک وسیله اسباب بازی می خواهد و والدین در برابر خواسته کودک و خرید آن مقاومت می کنند می توانند محبت واقعی خود را پس از نخریدن وسیله به وی نشان دهند. کودک درمی یابد که والدین حتی با نخریدن اسباب بازی او را همچنان دوست دارند و او مثل گذشته می تواند بازی کند و از زندگی اش لذت ببرد. اما وقتی والدین تسلیم خواسته کودک می شوند، محبت واقعی خود را دریغ و آن وسیله را جایگزین آن می کنند.

خوشحالم صدف جون که استفاده می کنی منم نظر مرینازو دارم
دریا هم به تلفن خییییلی علاقه داره منم سیمشو از پشت میکشم یه ذره باهاش ورمیره ولش میکنه میره دنبال کارش اما منعش که کنم همه ش میخواد بره برش داره البته من فکر کردم تلفن اسباب بازی بگیرم هنوز وقت نکردم نمیدونم شاید خوشش نیاد مثل نیکا ولی خوب امتحان میکنم.
جلوی کاوشگریشون رو نباید بگیریم مگر اینکه خطری تهدیدشون کنه.

جالبه دریا هم ههمینطوره یکسره دستش به میز و مبله و در حال تمرین راه رفتن!!! دیشب یه تلفن جدید خریدیم و همون تلفن قبلی که همیشه دلش میخواست باهاش بازی کنه رو گذاشتم جلوش اما بعد یه کم بازی گذاشتش کنار!!!
موبایل رو من زیاد موافق نیستم در دسترس نی نی ها بذاریم چون امواجش واقعا روشون تاثیر میذاره من دیدم بعضیا آهنگ موبایلو روشن می کنن میذارن کنار گوش بچه که گوش کنه یا بخوابه که اصلا درست نیست.

لغت نه خیلی راحت و سریع به زبان می آید و بسیار تأثیر گذار است. در طی روز شما و فرزندتان این کلمه را بارها به یکدیگر می گویید. ولی آنچه اهمیت دارد این است که والدین باید طوری به فرزندشان نه بگویند که واقعاً خود او نیز نه را بپذیرد و آن کار را انجام ندهد. در این جا به شما روش هایی را ارائه می شود تا با به کارگیری آنها بتوانید از این لغت منفی طوری استفاده کنید تا به کودک خود پیام مثبتی را انتقال دهید.

۱- تعادل را برقرار کنید
به فرزندتان زیاد نه و یا بله نگویید. زیرا با این کار تربیت او را دچار اشکال خواهید کرد. در مواقع مناسب و ضروری از این کلمات استفاده کنید. در نظر داشته باشید اگر خیلی به ندرت به او نه بگویید، فرزندتان به محض شنیدن این کلمه مأیوس و دلخور می شود. اگر مرتب به او این کلمه را بگویید، دچار شخصیتی منفی شده که نسبت به همه چیز بدبین است. او باید یاد بگیرد که در دنیای واقعی با نه ها و بله های بسیاری مواجه است. اغلب بچه ها خیلی زود متوجه می شوند که پدر و مادرشان از کدام نوع هستند. آیا همواره به آنان بله می گویند یا نه. به این صورت که رفتار و شخصیت آنان شکل می گیرد. بنابراین در به کارگیری این لغات بسیاری دقت کرده و تعادل را برقرار کنید.

۲- با افزایش سن تعداد نه ها را افزایش دهید
همان طور که سن کودک افزایش می یابد، شما باید به او بیشتر نه بگویید . در سال اول خواسته ها و احتیاجات کودک طوری است که مجبورید به تمام احتیاجات او پاسخ مثبت بدهید. در سال دوم، کودک کارهایی انجام می دهد که پرخطر است، بنابراین بیشتر به او نه می گویید. از نه تا چهارده ماهگی، به صورت مستقیم به او نه می گویید. از آن جایی که کودکان چهارده تا هجده ماهگی تمایل دارند تمام کارها را خود به تنهایی انجام دهند و دوست ندارند به حرف کسی گوش کنند، پس شما در این مرحله نیز مجبورید با شدت و انرژی بیشتری به او نه بگویید. خلاصه از سن هجده ماهگی تا دو سالگی کودکان متوجه می شوند که در زندگی همه کارها را نمی توانند انجام دهند و همچنین یاد می گیرند که مخالفت خود را به دیگران ابراز کنند و نه بگویند.

۳- موقعیت او را تغییر دهید
اگر با کودک نوپای خود دچار مشکل شدید فکر تازه ای بکنید. او را به یک مکان مناسبی ببرید تا او با خیال راحت بدود و یا هر کاری دوست دارد ، انجام دهد .

۴- با زبان اشاره با او ارتباط برقرار کنید
حتی در ماه های اول نیز شما می توانید با زبان اشاره به او بگویید کاری را انجام ندهد. کودک شما نیاز دارد قبل از آن که نه بشنود ، با زبان اشاره آشنا شود . با حالات چهره خود می توانید به او نشان دهید که از کارش ناراحت هستید و نمی خواهید آن را انجام دهد. اگر او به این کار عادت کند، خیلی کارها را با زبان بی زبانی می توانید به او تفهیم کنید. اگر کودکتان به طور مرتب شاهد رفتارهای مثبتی مانند: نگاه افتخارآمیز به او ، ارتباط چشمی با او برقرار کردن ، او را در آغوش کشیدن ، ابراز خوشحالی کردن و ... از جانب شما باشد ، خیلی زود معنای نه را متوجه می شود .
تحقیقات نشان داده است والدینی که ارتباط نزدیکی با فرزند خود دارند و ساعاتی را در طی روز با او می گذرانند ، بسیار راحت تر می توانند منظورشان را به او برسانند . زبان اشاره برای برخی از کودکان بسیار کارساز و مؤثر است . آنها منظور شما را بدون رد و بدل کردن حتی یک کلمه متوجه می شوند.

۵- با لحن صدای خود او را آگاه کنید
گاهی اوقات تنها به زبان اشاره نمی توان با کودک ارتباط برقرار کرد . به جای نه گفتن به طور مستقیم ، با لحن صدای خود ، او را آگاه کنید . بچه ها بسیار زود از لحن شما متوجه منظورتان می شوند . بنابراین به جای نه گفتن های مکرر ، ار روش های متفاوت دیگری استفاده کنید . سعی کنید موقعی صدایتان را بلند کنید که واقعآً کودک در معرض خطر است . بنابراین شدت صدایتان ، نوع رفتار او را تعیین خواهد کرد .

۶- با نگاه کردن با او صحبت کنید
شما می توانید بدون رد و بدل کردن حتی یک کلمه با او ارتباط برقرار کنید . خیلی ها فقط با طرز نگاه خود ، کودک را متوجه کار نادرستش می کنند . همواره به خاطر داشته باشید حالت چشم های شما کاملاً بیانگر احساسات و افکار شماست . اگر شما از دست فرزندتان عصبانی و خشمگین باشید ، او می تواند این موضوع را از چشم های شما بخواند . اگر دچار چنین حالتی شدید و با نگاه خود احساسات طرف مقابلتان را جریحه دار کردید ، فوراً از او عذرخوهی کنید ، تا او نیز این کار را از شما فرا بگیرد . لحن صدا و نگاهتان نباید طور یباشد که به شخصیت فرزندتان لطمه ای وارد شود . او با نگاه و صدای شما باید متوجه کار نادرستش بشود . نه این که فکر کند شما او را دوست ندارید ، بنابراین وقتی با نگاه با او ارتباط برقرار می کنید ، بعد از ان او را در آغوش بکشید ، لبخند بزنید و او را ببوسید . در چنین حالتی او قطعاً متوجه کار اشتباهش خواهد شد .

۷- به جای نه گفتن از جملات جانشین استفاده کنید
نه کلمه ای است که خیلی راحت و سریع به زبان می آید ، ولی نباید زیاد از این کلمه استفاده کرد ، چون نتیجه عکس دارد . کودکان باهوش با زیاد شنیدن نه دیگر به حرف های شما توجهی نشان نمی دهند و کار خود را دنبال می کنند . بنابراین از جملات جایگزین برای نه استفاده کنید ، تا او نسبت به این کلمه اعتنا و بی توجه نشود .

8- بعد از هر نه گفتن از یک جمله مثبت دیگری استفاده کنید
هم زمان با یک جمله منفی از یک جمله مثبت نیز استفاده کنید . به عنوان مثال چاقو را برندار ، ولی می توانی توپ را برداری و یا تو نمی توانی تنها به آن طرف خیابان بروی ، ولی می توانی به مامان کمک کنی و دم در خانه را جارو کنی .همواره سعی کنید از جملات مثبتی استفاده کنید تا او قانع شود .