تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

سلام به همه............اول از همه...هاله بیا یه بوس بده....ممنون برای تاپیک

کم و بیش پستهای قبل زو خوندم و کلی استفاده کردممممم....ممنون از همه

و اما کار کردن یا نکردن مسئله این است؟!
من از ماه دوم بارداری کار نمیه وقتمو رها کردم.....بخاطر استراحت مطلق!!!
و از دانشگاه مرخصی گرفتم....!!!
تا مبین بدنیا اومد....
و تصمیم قطعی خودمو روز اول گرفتم.....فعلا کار کردن ممنوع!!!
و اما درس....خیلی دنبال انتقالی رفتم.....مهمان هم قبول نکردن و فقط پارتی میخواست که ما نداشتیم....
پس فعلا اون هم شهریه پرداخت میشه فقط.....هی کوفتشون بشه!!!ههههههه

خواهرهمسرم دخترش 4ماه از مبین بزرگتره....و از 5ماهگیش رفت سرکار و دخترش رو گذاشت پیش مامانش و دوتا خواهراش.......حسابی عشق و محبت و رسیدگی و......ساعت کاریش هم از 8صبح تا 1بعد ازظهر .....یعنی یک و نیم خونه است..................هنوز هم دخترش شیرخودش رو میخوره فقط.....و.....
دی ماه دخترش یکسالش شد و مبین 8ماهه
و من ارامشی رو که تو رفتار مبین میبینم تو رفتار زهرا کوچولو نمیبینم....یکم اضطراب.....که اینو بقیه هم درک میکنن
و روزهایی که من خونه مادرشوهرم بودم و صبح دیدم مبین بیدارشد و بغلش کردم بهش صبحانه دادم و پوشکشو عوض کردم و لباس مرتب بهش پوشوندم و دوباره شیر و بازی و ماما گفتنش.............
و زهرا کوچولو اینقدر با دقت مبین رو میدید و میبینه............
نتیجه............زهرا یه دختر اویزوووووون از مامانش.............وقتی مامانش هست هیچ کس رو نمیخواد حتی باباش....ولی وقتی نیست بغل همه میره....
و عذاب وجدان خواهر همسرم........خودش میگه وقتی ساعت از 7 میگذره و زهرا میبینه که نمیبرمش خونه مامانم و کنارش خوابیدم اینقدر خوشحال میشه که تا 11 با هم میخوابیم به شرطی که سینه ام دهنش باشه تا مطمئن بشه من هستم.............خودش میگه نه به خونه میرسم نه به بچه ام اون جوری که میخوام.....و خیلی از تفریح هاش فاکتور گرفته شده....حتی خرید شب عیدش که وقت نداره............اونم اردیبهشت امسال کارشو رها میکنه

یکی هم مثل زنداییم الان 30 سال دبیره..............و دوتا پسر دسته گل و با مسئولیت تربیت کرده..............خونه اش دسته ی گل و دستپختش عالیییییییییییییییییییییییییییییییی........

ولی من تو خودم نمیدیدم......

یکی از دوستام هم دقیقا نظر دوست گلناز رو داشت...........نارضایتی از پدر و مادرش بخاطر سرکار رفتنشون......الان که هردو بازنشسته شدن میگفت عادت ندارم هردوشونو تو خونه ببینم اونم هر روز!!!!!!

ممنون از همگی!
من بسیار با نظر گلناز و هدی جون موافقم!
من خودم فرزند یه مادر کارمندم!!!!!!!!!!!!چیزی که از بچگیم یادم میاد اکثرا تنهایی تو خونه و نگه دار یاز دوبرادر کوچکترم هست!!!!!!!!! یا نرفتن به مسافرت در هرزمانی به علت هماهنگ نشدن برنامه مرخصیپدر ومادرم!!!!!!!!!!!!!!!
الانم تو خودم اصلا نمیدیدم که برم سر کار ولی از طرفی مجبور بودم به دلایلی....
حالا چهارشنبه ها که صبح خودم هستمونزدیک ظهردو ساعت یاسین تنها میمونه پیش مادر بزرگه به مجردی که از در میام تو خونه اون برق شعفی که از چشاش در میاد تا چند ساعت تو ذهنمه!ویه نکته جالبه یاسین بعد اومدن من تا چند ساعت به حالت اعتراض شیر نمیخوره یعنی دوست داره من سینمو تو دهنش بزرام اما اون مک نزنه فقط نگام کنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!خیلی دپرس میشم واز اون بدتر اینکه نمیتونم وسط سال تحصیلی کارمو رها کنم!!!!!!!!!!!!!!!
و فاجعه 5 شنبه هاست یعنی زمانی که من باید 5ساعت برم سر کار!!!!!!!!!!!!!!!!!همیشه شبش با استرس میخوابم و وتودلم دعا میکنم که خدا کنه سید یاسین تا دیر وقت بخوابه!چون از طرفی خودش راحت تر ه و از طرفی کمتر مادر شوهرمو اذیت میکنه!!!!!!!
اینا رو فقط به شماها گفتم حتی تا حالا جرات کردم به شوشو بگم....
جالبی اینه که در اوقات دیگه مثلا برا خرید بریم بیرون راحت پیش مادر بزرگش میمونه اما نمیدونم صبح ها چی میشه!!!!!البته خدارو شکر بچه صبوریههههههههه!!!!!!!!!!
ولی اگه به خودم بود ترجیح میدادم خونه بمونم وبا پسمل تا 10الی 10.5 صبح بخوابم!!!!!!!!!!!!!!مثل همه ایام هفته!!!

مامان منم شاغل بودن و هنوز هم هستن.شغل پدرم هم طوری بود که بیشتر اوقات خونه نبود.همیشه به دختر خاله هام که خاله ام تو خونه بود و ظهر غذای گرم جلوشون میذاشت ودر را به روشون باز میکرد حسودیم میشد.هرچند مامان منم ناهار هر روز را صبح زود یا شب قبل می پخت اما بازم سخت بود.تو دوران بارداری خیلی دلم میخواست پیشم بود اما کارداشت و نمی تونست حالا هم کارش سنگینه.یادمه یه بار مامانم شیفت شب بود بابام هم نبود عمه ام که مجرد بود حاضر نشد بیاد پیش ما گفت اگه میخواین بیاین انجا منم با برادرهام تنها خوابیدیم ولی حاضر نشدیم زیربار منتش بریم.

والدین، کودکان را براى رفتن به محل کار، ترک مى کنند اما کودکان طور دیگرى به قضیه نگاه مى کنند: " اگه واقعا منو دوست دارى ، چرا همیشه با من نیستى؟ " خیلى سخت است هر روز با کسى که دوستش دارند ، خداحافظى کنند - به خصوص در دوران طفولیت که دوران حساس رشد آنها است یا حتى بعد از یک تعطیلات طولانى. تعجبى نیست اگر در آخر روز وقتى به دنبال کودک مى روید ، خلاف انتظار خود را مشاهده کنید. مادرى مى گفت: " تمام راه به این فکر مى کنم که وقتى فرزندم مرا می بیند، به طرفم دویده و محکم مرا در آغوش مى گیرد. ولى وقتى به مهد مى رسیم، طورى رفتار مى کند که انگار مرا ندیده.حتى یکبار به طرف مربى اش دوید و گریه کرد که نمى خواهد به خانه بیاید.

بارها این رفتار ناپسند را تکرار کرده، بنابراین ناچار شده او را به زور از مهد بیرون بیاورم." اگرچه ممکن است این صحنه ناخوشایند به نظر برسد، احتمالا" فرزند آن مادر در اعماق وجودش احساس خوشحالى و راحتى از دیدار مجدد مادر دارد. در ظاهر مى خواهد خشم خود را از اینکه مادر او را ترک کرده بود نشان دهد. به تدریج وقتى عادت مى کند که مادر هر روز او را براى رفتن به کار ترک کرده و در ساعت معینى مجدد به دنبال او مى آید، به راحتى اعتماد مى کند که روز بعد نیز مادر به دنبال او خواهد آمد.

مادری ارزشمندترین شغل است چرا که کار یک مادر ساختن انسان است بنابراین باید بیشترین سرمایه‌گذاری را در این بخش انجام دهیم چرا که اگر به فریاد مادران نرسیم آنها ابعاد زندگی مادی را به زندگی معنوی ترجیح داده در نتیجه از ایفای وظیفه اصلی خود یعنی نقش مادری بازمی‌مانند و به اهداف مادی مد‌نظر نیز دست نمی‌یابند.

شاید برایتان جالب باشد بدانید ارتباط و صمیمیت میان مادران شاغل و کودکان به هیچ وجه ضعیف‌تر از این ارتباط در مادران خانه‌دار نیست. در ضمن کودکانی که مادران شاغل دارند به دلایل گوناگون وابستگی کمتری دارند و احساس مسئولیت بیشتری نیز می‌کنند. آن‌ها به دلیل اینکه بیشتر در محیط‌های اجتماعی و خارج از منزل هستند در صورتی که تحت تربیت و آموزش صحیح قرار گیرند ارتباط اجتماعی خوبی برقرار می‌کنند و یاد می‌گیرند چگونه به دیگران هم اعتماد کنند.

کودکان مادران شاغل از سلامت کمتری برخوردارند
محققان می گویند: کودکانی که مادر شاغل دارند نسبت به کودکانی که مادر خانه دار دارند، از سلامت کمتری برخوردارند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، موسسه مطالعه سلامت کودک با بررسی بیش از ۱۲ هزار و ۵۰۰ کودک پنج ساله دریافت فعالیت کودکانی که مادر شاغل دارند کمتر است و احتمال اینکه غذاهای ناسالم بخورند نیز بیشتر است.
محققان می گویند کودکانی که مادرانشان برنامه کاری انعطاف پذیری دارند، شیوه زندگی سالم تری دارند، اما وقتی که عوامل دیگری مدنظر قرار می گیرد، شواهد چندانی که بیانگر زندگی سالم تر این کودکان باشد مشاهده نشد.
پروفسور “کاترین لاو” مجری این تحقیقات با اشاره به اشتغال یک یا هر دو والدین در بسیاری از خانواده ها گفت: احتمالا والدین به دلیل کمبود وقت نمی توانند غذاهای سالم و فرصت انجام فعالیت های بدنی را برای فرزندانشان فراهم آورند.
وی افزود: این نتایج بیانگر آن نیست که مادران نباید کار کنند، بلکه ضرورت تدوین سیاست ها و برنامه هایی برای کمک به والدین در نگهداری از فرزندان را نشان می دهد.

عملکرد ضعیف‌تر در مدرسه
محققان متوجه شدند عملکرد تحصیلی کودکان در خانواده‌هایی که مادران تا قبل از رسیدن کودکشان به سن 5 سالگی کار تمام وقت دارند ضعیف‌تر است.
این تحقیق طولانی مدت روی هزار و 200 دانش‌آموز انجام شده است و بسیاری از توانایی‌های تحصیلی دانش‌آموزان از جمله قدرت تجزیه و تحلیل، مهارت‌های خواندن و نوشتن، قدرت حل مسائل ریاضی و مانند آن به دقت بررسی شد.
اگرچه الگوی کار کردن پدرها هم می‌تواند روی تحصیلات فرزندان موثر باشد ، اما محققان متوجه شدند کار مادران تاثیر بسیار بالاتری خواهد داشت. این در حالی است که اگر مادر دارای یک شغل نیمه وقت باشد اثرات منفی مرتبط با کار کردن او روی کودکان بسیار کم‌تر می‌شود.

علاوه بر این تحقیقات بیش‌تر نشان می‌دهد رابطه معنی داری بین کار کردن تمام وقت کودکان پیش دبستانی و افزایش احتمال ابتلا به مشکلات روانی در بزرگسالی وجود دارد.
پروفسور جان ارمیش از موسسه تحقیقات اجتماعی و اقتصادی انگلستان در این باره گفت: به نظر می‌رسد سیاست‌مداران باید زمینه را برای کار نیمه وقت والدین در هنگام تولد فرزندان و در سنین مدرسه فراهم کنند.
محققان معتقدند باید سیاست‌های بهتری برای حمایت از خانواده در پیش گرفته شود و با فراهم کردن مشاغل نیمه وقت برای زنان، آن‌ها بتوانند فرصت بیش‌تری را در کنار خانواده و فرزندان خود سپری کنند.
محققان متوجه شدند زمانی که مادر یک کودک پیش دبستانی دارای کار تمام وقت باشد و این کار به طور متوسط بیش از 18 ماه به طول بینجامد احتمال آن که این کودک نمره‌های بالا بگیرد تا 12 درصد کاهش پیدا می‌کند.

کودکان دارای مادران شاغل ، بیشتر دچار اضطراب می‌شوند


کودکانی که مادران آنها شاغل هستند و صبح از منزل بیرون می‌روند، همیشه می‌ترسند که در پایان روز مادر خود را نبینند.
وی گفت: تماس بدنی مادر و کودک یکی از راه‌‌هایی است که باعث آرامش روحی و رشد کودک می‌شود، از این رو به هر میزان که تماس بدنی کودک با مادر کمتر باشد، آسیب‌پذیری بیشتری برای طفل به وجود می‌آید؛ این در حالی است که زمانی هم که مادر از سرکار به منزل بر می‌گردد، به انجام امور منزل مشغول شده و نمی‌تواند احساسات خود را به کودک نشان دهد.
این کارشناس ارشد روانشناسی با بیان اینکه شاغل بودن مادر، کودک را دچار کمبودهای زیادی می‌کند، ادامه داد: این دسته از کودکان بیشتر اضطراب دارند و تحت تأثیر هم‌سالان خود قرار می‌گیرند ضمن اینکه ضعف در مهارت‌های ارتباطی از دیگر مشکلات این دسته از کودکان به شمار می‌رود.
ارجی بیان داشت: کودکانی که پدر و مادر آنها شاغل هستند، میزان مسئولیت‌پذیری در آنها کمتر است، این مسئله به این دلیل است که والدین این کودکان از اینکه وقت زیادی را برای کودک خود نمی‌گذارند، احساس عذاب وجدان پیدا می‌کنند و سعی دارند با فراهم کردن تمامی امکانات این خلأ را جبران کنند؛ در حقیقت این کار آنها، مسئولیت‌پذیری کودک را کاهش می‌دهد.

این ها نتیایج سرچیدن در اینترنت بود :)

و اما نظر خودم در این رابطه :

من خودم شاغل بودم و عاشق کارم...ولی الان خونه دار شدم و فول تایم مامی :)

نکته مهم اینجاست که من فکر میکنم همممممممممه ما دلمون میخواد دو سه سال اول رو تمام و کمال با بچمون بگذرونیم و از این دوران لذت ببریم و از طرفی هم خیالمون راحت باشه که امنیت شغلی داریم و فرضا بعد از سه سال به راحتی سره کارمون برمیگردیم ( که این یک ایده آل مطلق هست و امکان پدیر نیست)

من الان که خونه دار هستم شدیدا دلم واسه کارم و موقعیت اجتماعیم و رفت و آمد ها و اون روزهای قشنگ تنگ شده و میشه و میدونم که هرگز دلم نمیخواد تا آخر عمر به همین منوال خونه دار باشم ولی :

الان از این دورانم لذت میبرم چون همیشه معتقد بودم آدم یا نباید بچه دار شه یا باید تمام و کمال مادری و پدری کنه...نمیشه آدم بچه دار شه و بچه اش رو دیگران بزرگ کنند

( با تمام احترامی که واسه شاغلین عزیز قایل هستم نظر من اینه که اگر نیاز مالی توی زندگی نیست و در ضمن کارمون هم آنچنان لیلا کُش نیست :) ...بهتره که سه سال اول رو به شغل شریف مادری مشغول باشیم و سه سال دوم رو هم واسه بچه دوم :) ...تا بعدش هم خدا کریمه :))))))

همسره من هر روززززززز از سره کار که میاد به یه عنوانی این مسأله رو پیش میکشه و میگه ازت ممنونم که به خاطر من و نیکا از خودت و کارت گذشتی و همیشه ازم تشکر میکنه ...که من هم در دلم ذوق مرگ میشم و با لبخندی بهش میگم به خاطر تو نه به خاطر دخترم و خودم :)

منم با مریناز موافقم

منم شاغل بودم اما فکر میکنم رسیدن به وطایف مادری از هر چیزی الان برام مهمتره

من دلم میخواست بچمو خودم اونطوری که دوست داشتم بزرگ کنم به خاطر همین ترجیح دادم دیگه نرم سر کار (با

اینکه کارمو خیلی دوست داشتم)

Like......Like......Like

زندگی امروز، به زن شجاع، متفکر، پرجرات و جسور نیاز دارد تا با پذیرفتن مسئولیت‌ها و با یافتن راه حل مشکلات و ردیابی مسیر مشترک زندگی نقش خود را به عنوان یک همراه خوب و مکمل در کنار مرد ایفا کند ، ... نه آنکه منفعل گوشه‌ای بگزیند و به امور خاص خانه‌داری و شوهر داری بپردازد....

" از یک کتاب "

البته این رو واسه زمانی گفته که بچه هامون بزرگ شدند :)