منظورتون از 6 صبح تا دو هست. نه زیاد نیست .
نزارش مهد بالاخره که چی راههایی که تو خونه میتونی سرگرمش کنی پیدا کن و هفته یکی دوتا کلاس ببرش خودت
چرا باید کارت غلط باشه؟ خب همه بچه‌ها تو جمع بهتر می‌خورن، بازی می کنن، با همسالاشون خوشحالن، صبح تا شب تو خونه با تو چیکار می‌تونه بکنه بچه ؟؟
همش پیش خودم می گم نمی دونم با پسرم در نبود من چه رفتاری میشه؟ مخصوصا بعد از دیدن فیلم مهد اردبیل یلی می نرسم
من اگه بودم هر جا خوشحالتر بود همونجا رو براش انتخاب می‌کردم، خونه یا مهد، ببین کجا رو دوست داره، بچه‌ای که مهد رو دوست نداشته باشه از اسمشم فرار میکنه
جاریه من از خداشه بچه‌اشو بزاره مهد ولی پولشو نداره، اگه توان مالیشو داری خیلی هم خوبه
منم مهد نمی زارم کلاس می برم. هفته ای دو روز
بچه ها بالاخره میرن مدرسه و مستقل میشن اما ا؛وش مادر چیز دیگه ایه
از سه سالگی معمولا بچه ها با هم بازی می کنن . اگه مهدش خوب باشه بازی های گروهی. شعر می خونن.
نیکو خانوم از سه سالگی می گن دیگه مادر کافی نیست برای کودک نیاز به برقراری ارتباط اجتماعی داره که در جمع شکل می گیره.
پسر من الان 4سال ونیمه هست عذاب وجدان که ندارم هیچ خیلی هم راضیم از این کاررم پسرم توی خونه خیلی تنهاست اموزشش میدادم ااما نیازش به بودن به همسن هاش رو چی کار کنم به هرحال قبلش باید تحقیق بشه در مورد مهد
مشکل مهد اینه که بچه مثل میوه گلخونه ای میشه چون تو خونه همبازی وجود نداره متأسفانه بچه ها مجبورن به مهد برن من همش میگم اگه دو تا پشت سر هم داشتم نه اون تنها بود و تو خونه اذیت می داد نه من عذاب وجدان داشتم حداقل با هم بازی می کردن نه این همه میخواست بره مهد
نیکو دلیل شما چیه که نزارمش مهد؟ مامان دانیل ا صب نا شب با هم درگیریم نمی زاره از کنارش جم بخورم یا میگه بخوابیم یا بازی کنیم یا با من اشپزی می خواد بکنه بعل از شش و نیم که از خواب بیدار میشه تا دو ظهر
حالا اگه دو روز مریض باشه خونه بمونه حوصله اش بدجور سر میره فرداش خودش زود بیدار میشه که بره مهد
سلام عزیزم نمیدونم حرفام دلسدت میکنه یا خوشحال... ولی من شرایط مشابه شما رو تجربه کردم دخترمو از یک سالو نیمه بخاطر دانشگام میزاشتم مهد اونم اولش بهم چنگ میزد و ازم جدا نمیشد تا بعد دیگه بقول شما بی خداحافظی میرفت تو. حدودای 7صبح میزاشتمش تا غروب ک کلاس داشتم بعد ک درسم تموم شد سه سال و نیم بود و چون میدیدم ک خیلی دوست داره با اینکه خودم خونه بودم بازم میزاشتمش از 8 تا 1. بعد چندتا با تجربه منصرفم کردن گفتن بچه گناه داره، همه چی ک آموزش نیست، محبت و گرمای خونه ی چیز دیگه ست... خلاصه بعد از چند وقت دیگه نبردمش مهد و خونه بود. اوایل خییییلیییییی سختم بود هر روز با گریه ب همسرم زنگ میزدم میگفتم بیا بچه تو جمع کن داره جون منو میگیره ولی بعد یکی دوماه دیگه باهم اکی شدیم.. حدود یک سال و نیم خونه بود تا امسال ک رفت پیش دبستانی و الان ک فکر میکنم هیییچ وقت خودمو بخاطر اون چندماهی ک خونه بودمو اونو گذاشتم مهد نمیبخشم... چون از امسال تا حداقل 20سال دیگه باید هر روز صبح زود بخاطر مدرسه و دانشگاه بیدار بشه و تو سرما و گرما بره بیرون. کاش میزاشتم تو خونه باشه و زمانی ک محدودیتی نداره و فرصت داره بچگی کنه...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
19 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز