مامان بهراد جان بقول معروف اینکه آدم "باید" همیشه با کسی ازدواج کنه که اگر یک دست و یک پا نداره! ولی در مورد اعتقادات و مسایل اخلاقی و... باهاش سنخیت داشته باشن یا حداقل همدیگه رو همونطور که هستن پذیرفته باشن
واقعا فکر میکنی وظیفه شماست که یک آدم 32 ساله رو تربیت کنی؟ شما رو استاد و راهنمای خودش میدونه همسرتون که پای درس تون بشینه؟ مطمئن باش که شما مسئول بهشت و جهنم رفتن ایشون نیستی و هرچی بهش تذکر بدی و نقش معلم اخلاق رو براش بازی کنی ممکنه از خودت هم زده بشه, در مورد پسرت هم شما خودت الگوی خوبی براش باش مطمئن باش هر آدمی وقتی بزرگ بشه خودش تصمیم میگیره که چی باشه و نه اینکه پدرش چطور بوده مادرش چطور, شاهد حرفم هم میلیارد آدمی که اعتقاداتشون با خانواده هاشون متفاوته
در کل منظورم این نیست که حرف یا رفتار شما اشتباهه یا درسته! فقط میگم که خیلی بعیده که افراد بطور عادی در سنین بزرگسالی اجازه بدن بقیه اعتقاداتشون رو بهش القا کنن و هم اینکه اگر بچه شما رو در رفتار و کردار و نظریات و شخصیتتون خوب و قابل قبول بدونه مطمئن باش که دیگه حتی اگه تمام دنیا هم برعکسه شما باشن, بازم تاثیر کلی شو از شما میگیره