ب من حق می‌دین یاهمسرم

عزیز دلم این که خواهرش براش عزیزه حقیقته. چه با تو بد بلشه چه نباشه. فرض کن برادر یا خواهرت با شوهرت بد باشن اما براتو عزیزن خانواده ات نمیتونی بذاریشون کنار. این توقع رو هیچ کدوم از طرفین نباید داشته باشیم که چون یکی از اعضای خانواده اش با ما بده شوهرمون یا زن با اون هم بد بشه بخاطر ما. چون شدنی نیست . از یه گوشت و خون  هستند. 

اما عزیزم میسه با سیاست های زنانه کاری کرد مرد رو جذب خودمون کنیم. و کاری کنیم طرفدار ما باشه. اما این طرفدار بودن بمعنی ترک خانواده اش نیست. 

درکت میکنم آزرده خاطری و ناراحتی اما عزیزم ناراحتی هیچ فایده ای نداره باید دست بکار بشی و شوهرتو جذب خودت بکنی. 

یه روز سرش به سنگ میخوره که دیگه دیره

اشکال کارت همینه هی میخوای بهش ثابت کنی خانوادش خرسوارن اینم خره خوب معلومه جبهه میگیره اگر هم خره توسوار شو نه اینکه هی به روش بیاری 

بلد نیستی چطوری جمعش کنی 

باید وانمود کنی تو جبهه اونی نه مقابلش 

بعدم وقتی داداشش معتاده باباشم بی عزضه و بی پوله اینکه نمیتونه خواهرمادرشو ول کنه 

خب این شوهرت دوست نداره که،چرا موندی پیشش،بااین رفتار بی ادبانش چراخودتو بی ارزش میکنی؟اگه مال داره ازش یجوری بگیر یاخونه و ب اسمت بزن بعد برو طلاق بگیر واست ارزش قائل نیست موندی پیشش؟متاسفم

تسلیم نیست صلح و سازشه

شرایط شوهرت اینهه

توی این جنگ بازنده اصلی فقط تویی همونطور که شوهرت الان راحت میگه برو 

یا جدا شو یا سازش کن و زندگی کن

رفت وامدتو محدود کن بزار شوهرت بره تو نرو به خودت میرسی اصلا راجب خانوادش حرف نزن ن خوبشونو بگو ن بدشونو بگو میگی واست کم نمیزاره پس اصلا نبینشون ماهی یک بار با همسرت ن تنها ی دو ساعت برو دیدنشونو بیا شش ماه یبارم دعوتشون کن در همین حد رفت وامد کن 

از امروز بو خودت عهد کن تا دو ماه اصلا راجبشون با شوهرت حرف نزنی گله نکنی اصلا اسمشونو نیاری پیش شوهرت ببین نتیجه رو خودت

با یه دفعه نمیشه. باید هر روز و همیشه خود دار و خوش برخورد باشی و زمان زیادی میبره که باورت کنه .چون تا الان خرابش کردی. اگر دوسش داری بمون و با سیاست و خوش اخلاقی زندگیش بشو اگر هم دوسش نداری که دلیلی برای موندن نبست. 

بره ،تو جایگاهت مشخصه ،از بس حساسیت به خرج دادی این حرفا رو میگن

چند سالته میگن باید به بلوغ عقلی برسی و ازدواج کنی همینه

عزیزم همسرت بهت میرسه یا نه؟

خونت جداست؟

شما ی دو ماه اصلا راجب خانوادش چیزی نگو اگه تو این دو ماه اینده مناسبتی هست ک بزار تو مناسبتا مثلا روز مادر با همسرت برو ولی اگه مناسبتی نیست ماهی یبار با همسرت برو دیدنشون اونجا هر اتفاقی افتاد تحمل کن حرفی یا عکس العملی نشون نده شوهرت خودش میبینه دیگه لازم نیست تو راجبش حرف بزنی هیچ حرفی راجب خانواده همسرت چ خوب چ بد نزن، 

.عزیزم اگه همین روالی رو ک داری پیش بری زندگیت داغون میشه و از شوهرت دور میشی.

پس یعنی راحت اشتباست باید تعقییر بدی نگفتم تسلیم شو گفتم رفتارتو عوض کن

ببین نگفتم خوشحال باش نگفتم فیلم بازی کن این عکس العمل تو جواب نمیده باید عوضش کنی

عزيزم.... حق با شماست ولي انقدر گفتيد ك همسرتونو خسته كرديد و خودتونو پيشش بي‌ارزش

واسه خودتون پس‌انداز داشته باشيد حالا كه همسرتون خرج زندگي پدرشونو ميدن (حتي شده مبلغ ناچيز،‌مهم نيست. مهم هدفيه كه داريد)

بعد ديگه حساسيت نشون نديد. خودتونو وفق بديد چاره اي نيست. گاهي بايد خود طرف متوجه وضعيت نابهنجار بشه (سرش به سنگ بخوره). پس شما كاري نكنيد كه از چشم همسرتون بيفتيد.

جلوي خونواده‌ش حساسيت و نقطه ضعفتونو نشون نديد جانم.... بدترين كاريه كه ميكنيد. خواهرشوهرتونم دست ميزاره رو حساسيت‌هاي شما و بيشتر شما رو آزار ميده

بحث‌هاي خودتونو خونواده شوهرتونو پيش شوهرتون بازگو نكنيد. حداقل آرامش خونه خودتونو بهم نزنيد. زرنگ باشيد و در لحظه جواب دندون شكن بديد البته دارم ميگم زرنگ (يعني طوريكه نه سيخ بسوزه نه كباب).... اگر هم نتونستيد جواب بديد ديگه خودخوري نكنيد... 

براي اتفاق تلخي كه گذشته،‌ ارزش قائل نشيد. درس بگيريد ازش اما مرور نكنيد.

عمرمون كوتاه‌تر از اين چيزاست. براي خودتون ارزش قائل باشيد و بخودتون و آرامش زندگيتون اهميت بديد