چراغ سبز! (پاسخ به سوالات مذهبی)

شایعه سازان چه کسانی هستند؟ 1) کسی که دچار خشم و حالت انتقام جویی است به شایعه سازی علیه دیگران دست می زند; 2) کسی که گرفتار گزافه گوئی بوده زبان او از اختیار عقل و ایمان او خارج شده و بر مبنای هواهای نفسانی و خواسته های شیطانی سخن می گوید و عادت به غیبت و تهمت و افتراء ویاوه گوئی های دیگر دارد، در این باره مرزی را نمی شناسد و به شایعه سازی می پردازد. 3) کسی که خود معیوب است دوست دارد تا عیوب او شایع شده و افرادی همانند او درجامعه وجود داشته باشند. شایعه ساز اگر افراد مماثل خود را در جامعه نیابد از راه شایعه افکنی حضور توهمی و تخیلی در جامعه ایجاد می کند; امام امیرالمؤمنین علیه السلام در این باره می فرمایند: «ذوواالعیوب یحبون اشاعة معایب الناس لیتسع لهم العذر فی معایبهم ». آدم معیوب، دوست می دارد تا عیوب مردم در میان جامعه فاش شود تا عذری برای او فراهم آید. 4) کسی که در درون خود درباره برجستگی های دیگران احساس حقارت کند. 5) کسی که اهل شر است. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «فان شرار الناس طائرون الیک باقاویل السوء». افراد شرور و اشرار مردم، شایعات و نارواها می پراکنند. هشداری از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم درباره شایعه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «انی لعرفت قوما یضربون صدورهم ضربا یسمعه اهل النار و هم الهمازون اللمازون الذین یلتمسون عورات المسلمین و یهتکون ستورهم و یشیعون فیهم من الفواحش ما لیس فیهم ». گروهی را می شناسم که در قیامت آنچنان به سینه آنان ضربه وارد می شود که اهل جهنم صدای سینه آنان را می شنوند و آنان کسانی اند که در پی اطلاع از عیوب وگناهان پنهانی دیگران بوده اند و به هتک حرمت و فاش کردن آنها می پردازند وچیزهائی را علیه آنها شایعه می کنند که آنان اهل آن نبودند.

وظیفه مسلمین در برابر شایعه پردازی در آغاز بر این نکته باید تاکید کرد که انسان باایمان مجاز نیست که به هر سخنی گوش فرا دهد.امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: سامع القول شریک القائل (غرر الحکم). شنونده سخن، شریک گوینده است از حیث کیفر یا پاداش. چنانکه امام جوادعلیه السلام فرمودند: «من اصغی الی ناطق فقد عبده » کسی که گوش جان به کلام گوینده ای می سپارد چنان است که او را می پرستد. و بر این اساس اگر گوینده، در هر وادی از خیر و شر توسن سخن بجهاند شنونده همراه اواست. علاوه بر آن شنونده باید درباره آدم مؤمن دیگر پرده پوشی کند، چنانکه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: «لا یستر عبده مؤمن عورة عبد مؤمن الا ستره الله عورته یوم القیامة ». (41) هیچ مؤمنی زشتی های بنده مؤمن دیگر را نمی پوشاند مگر آنکه خدا در قیامت زشتی های او را می پوشاند. و نیز آن حضرت فرمود: «لا یؤمن العبد حتی یحب لاخیه ما یحب لنفسه من الخیر». انسان، مؤمن محسوب نمی شود مگر آنکه دوست بدارد برای دیگران آنچه راکه برای خود دوست می دارد. همچنین شنونده شایعه باید از گوینده - عامل نشر اکاذیب - چهار شاهد عادل جهت صدق منظور او (در صورتی که پای اتهام به روابط نامشروع جنسی در کار باشد) بخواهد وگرنه باید به حرف او توجه نکند و یا آنکه او را به محکمه، یا به افرادی که از پی گیری کنندگان مساله اند معرفی کند تا آنان قضیه را تعقیب کنند؟ وظیفه اصلی آن است که علاوه بر شایعه، بلکه گناه واقع شده نیز منتشر نشود. امام هشتم علیه السلام فرمود: «المذیع بالسیئة مخذول والمستتر بالسیئة مغفور». کسی که گناه را نشر می دهد مطرود است و کسی که در استتار و فراموش شدن آن می کوشد مشمول آمرزش الهی است.

السلام علیک یا ابا عبد الله و علی الارواح التی حلت بفنائک

فلسفه تحریم شایعه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم تلاش وافر داشت تا گناهانی که در پنهانی انجام می شود به شایع شدن وبدنامی جامعه منجر نشود. آن حضرت می فرمود: «من اذعی فاحشة کان کمبتدئها». (44) کسی که عمل ناروای انجام یافته را فاش می کند چنان است که خود آن را انجام داده است. مردی به امام هفتم گفت چیزی به کسی (که دارای ایمان به خدا و پایبند به دستوارت دین است) نسبت می دهند و نسبت دهندگان از افراد با وثوق اند ولی وقتی با آن شخص صحبت کردم آن را به شدت انکار کرد و من در شک واقع شده ام چه کنم؟ امام فرمود: «کذب سمعک و بصرک عن اخیک ». در این هنگام، گوش وچشم خود را تکذیب کن.

کیفر شایعه کیفر شایعه دنیوی و اخروی است. کیفر دنیوی، حد و لعن و مذمت و نکوهش است. و کیفراخروی عذاب قبر در برزخ و دخول در آتش قیامت است. حد شایعه (اگر اتهام به زنا و عمل فحشا باشد) همان حد قذف (افتراء) 80 ضربه شلاق است و از آن پس دیگر گواهی شایعه گر پذیرفته نمی شود. در باب قذف، در قرآن می خوانیم: «والذین یرمون المحصنات ثم لم یاتوا باربعة شهداء فاجلدوهم ثمانین جلدة ولا تقبلوا لهم شهادة ابدا».(نور (24): 25) هنگامی که آیات شایعه نازل و حکم کیفری شایعه گر مشخص شد رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم دست اندرکاران شایعه در باره عایشه را فرا خواند. آنان عبارت بودند از: 1) حسان بن ثابت، یکی از شعرای نامدار رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم، 2) حمنه، دختر زینب همسر رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم، 3) عبدالله بن ابی سلول یکی از منافقان مدینه، 4) مسطح بن اثاثة (یکی از مهاجران و از رزمندگان جنگ بدر، اوپسرخاله ابوبکر بود). اینان آلت دست منافق معروف عبدالله بن ابی سلول شده بودند. رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم آنان را فراخواند و حد شایعه در باره آنان را اجراء کرد. ولی عبدالله ابی سلول را دو حد زد. زیرا، اولا:شکستن حریم پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و افتراء به همسر رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم کیفر مضاعف دارد و ثانیا: شایعه سازو ناشر آن مساوی نیستند. او شایعه آفرید و نیز به نشر آن اقدام کرد و دیگران فقط به نشر شایعه(اکاذیب) دست زدند. می توان گفت که این از موارد ویژه است که هم حق الناس است و هم حق الله. سیوطی در تفسیر جلالین یادآور می شود که «عذاب الیم » در دنیا حد قذف و در آخرت دخول در جهنم است بخاطر آنکه این مساله یکی از حقوق الهی است که آتش را در پی دارد. فخر رازی کیفر دنیوی را اجراء حد و نیز لعن و نفرین و مذمت و نکوهش و کیفر اخروی راعذاب قبر و عذاب در قیامت می داند. همچنین; سیوطی در تفسیر الدرالمنثور نقل می کند: کسی که از عمل فحشا در جامعه تبلیغ می کند باید کیفر شود گرچه سخن او صادق باشد. «من اشاع الفاحشة فعلیه النکال و ان کان صادقا». اما در باب شایعه ای که اتهام به فحشا نباشد شایعه گر، از مصادیق ملعونین در آیه 61 سوره احزاب است، از این رو لعن و نفرین می شود و گواهی و شهادت دادن او از اعتبار ساقط و تعزیرمی شود.

کیفر مردم آزاری راوی می گوید از امام صادق شنیدم که فرمود: باید آماده جنگ با خدا باشد کسی که بنده باایمان مرا بیازارد و از غضب من در امان است کسی که به اکرام و احترام بنده مؤمن من اقدام می کند. شیخ طوسی در کتاب نهایة در بحث حدود می گوید: «... و کل کلام یؤذی المسلمین فانه یجب علی قائله التعزیر... و من نبز مسلما او اغتابه وقامت علیه البینه ادب ». هر سخنی که مایه آزار مسلمانان شود واجب است گوینده اش تعزیر شود و همچنین کسی که ازمسلمانان عیب جویی به عمل آورد و یا از آنان غیبت نماید و بر این مساله بینه ای گواهی دهد، بایدتادیب شود. وی در ادامه می نویسد: «و شاهدا الزور یجب ان یؤدبا و یشهرا فی قبیلتهما او قومهما و یعزما بما شهدا به ان کانا قداتلفا بشهادتهما شیئا». کسانی که به ناحق گواهی دهند باید تادیب شوند و در میان قبیله خود باید گردانده شوند و نیزباید در صورتی که گواهی آنان مایه تلف شدن مالی شود، غرامت پرداخت کنند. در باب شایعه سازی نیز باید توجه داشت که بعضی از افراد، هم شایعه گرند، هم مؤذی مؤمن اند و هم عملشان نوعی شهادت ناحق محسوب می شود، بنابراین کیفر چندگانه ای متوجه آنان است. علامه حلی در تبصره می نویسد: «و کذا یعزرفی کل قول موجب للاستخفاف ». هر سخنی که مایه تضعیف شخصیت دیگران شود تعزیر دارد.

فلسفه شدت کیفر شایعه گر فلسفه اصلی سخت گیری های اسلام در برابر شایعه گران را می توان در نکات زیر جستجو کرد: الف) محیط سالم، روحیه انسان را به سوی سلامتی سوق می دهد چنانکه محیط فاسدزمینه های گرایش به سوی فساد را در آدمی تقویت می نماید بنابراین، اسلام بر این حقیقت تاکیددارد تا افراد در محیط اجتماعی، از یکدیگر جز خیر و سخن از پاکی ها، موفقیت ها و تکامل نشنوند و در جامعه جز مظاهر تعالی و طهارت روحی و ترقی و تکامل در زندگی نبینند. ب) حفظ قداست و حرمت محیط اجتماع اسلامی وظیفه همگان است و در راستای حفظحرمت محیط اجتماعی باید سیطره باطل را در جامعه محدود و تضعیف کرد و کم کم آن را از بین برد. و مظاهر منکر و اعمال ناشایسته را باید از راه های مختلف متروک کرد. در حدیث آمده است،«الباطل یموت بترک ذکره » با دم نزدن از اعمال ناباب، در برخی از موارد، منکر و باطل از بین می رود. و بدیهی است که اجراء حدود الهی بدان خاطر است که ابهت عمل حرام نقض نشود. کسی که می داند نباید در پی حرام برود، اما بشنود یا ببیند همه و همگان از آن دم می زنند، روحیه گرایش به فحشا و قانون شکنی در او تقویت می شود; لذا فلسفه اجراء حد یا تعزیر آن است که مردم بدانند که حریم شکنان و کسانی که دستورات خدا را زیر پا می نهند مورد تنفر خواهند بود.

راه های درمان بیماری شایعه سازی تردیدی نیست که شایعه گر، را باید به چند مساله توجه داد: 1) شایعه پرداز باید به این حقیقت بیندیشد که مشمول نفرین الهی و در شمار دروغگویان است. قرآن، در برخی از موارد، رسما از کذب و کذاب نکوهش می کند و در برخی دیگر نیز باآهنگی دیگر آن را مذمت کرده است از جمله می فرماید: «قتل الخراصون الذین هم فی غمرة ساهون ».(ذاریات (51): 10) مرگ بر دروغگویان، آن کسانی که در جهل و غفلت غوطه ورند. خراصون کسانی هستند که مطلب بی اساس را به دیگران انتقال می دهند. طبرسی در جوامع الجامع می نویسد: «الخراصون... الکذابون المقدرون مالا یصح و هم اصحاب القول المختلف ». خراصون به آن دسته از دروغگویانی گویند که مطلب را بر زبان ها می اندازند و از هر دری سخن می گویند. خراصون، به کسانی گفته می شود که آراء و اقوال مختلف پیرامون عقائد و ایمان از آنان بر زبان جاری می شود. اینان در اقوال و گفتار خود دقت ندارند و گاهی به نقل مطالب بی اساس می پردازند، مطالب دروغ را بر زبان می آورند و در اثر غفلت و جهالت خود بدان توجه نمی کنند. 2) به اهل شایعه باید توجه داد که از دیدگاه اسلام، مجاز نیست که هر چیزی را بر زبان آوردچنانکه امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید: «لا تقل ما لا تعلم بل لا تقل کل ما تعلم ». 3) انسان باایمان در پرهیز از سخنان ناروا، از گفتن سخنان خوب نیز تا حدودی باید خودداری ورزد. به فرموده امام صادق علیه السلام: «المؤمن ملجم ». و امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «اذا تم العقل نقص الکلام ». 4) حقیقت پیشگی و واقع گرایی را پیشه خود ساختن، یکی از راه های رهایی از بیماری شایعه سازی است. امام هفتم علیه السلام به هشام، این چنین رهنمود داد: ای هشام! اگر در دست تو دانه گردویی است ولی همه مردم آن را جواهر پنداشته اند این پندار،تو را سود نبخشد چون، می دانی که آنچه در دست تو است گردوئی بیش نیست. همچنین اگر درمیان مشت تو، جواهری باشد، لکن مردم آن را گردو قلمداد کرده اند در این صورت نیز این پندار،واقعیت را دگرگون نمی سازد و زیانی به تو نمی رسد. 5) پرهیز از خوشبینی بی جا یکی از راه های درمان و رهایی از بیماری شایعه سازی است.گرچه نباید بدون دلیل، به دیگران و سخنی که از آنان شنیده می شود بدبین بود ولی زمان شناسی را نیز نباید از نظر دور داشت. زیرا گاهی در جامعه ناامنی در باب گفتار و نیز تهاجم به حیثیت وآبروی افراد، حاکم است. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: چیزی که از برادر مؤمن خود شنیده و یا دیده ای که به ظاهر ناپسند جلوه می کند، تلاش کن تاآن را به وجه احسن، تفسیر و تحلیل کنی مگر آنجا که بر جامعه، ناهنجاری از حیث خصلت،بدخواهی و عدم صداقت و صمیمیت میان افراد غلبه دارد و تباهی، تاروپود آن را فرا گرفته است. همچنین آن حضرت فرمود: در جامعه بیمار، اگر کسی خوشبینی را پیشه خود ساخته و از این راه، ضربه ای به او وارد شود،جز خود را ملامت نکند. چنانکه امام هادی علیه السلام فرمودند: هنگامی که زمانه به گونه ای است که عدالت و ایمان در میان مردم حاکمیت دارد در این صورت، نباید بی جهت به دیگران بدبین بود، مگر در مورد کسی که بی عدالتی از او دیده شده باشد. ولی اگر زمانه عکس آن باشد و بی عدالتی و لاابالی گری بر مردم حاکم باشد در این صورت نباید به مردم اعتماد جست، بلکه باید به آنان سوء ظن داشت مگر در باره کسی که شایستگی وعدالت او به اثبات رسیده باشد. 6) اجراء تعزیر و یا حد الهی درباره شایعه گر یکی از راه های مبارزه با این عمل شوم است. 7) به شایعه گر باید توجه داد که عمل تو بدترین شیوه مردم آزاری است. 8) به شایعه گر باید توجه داد که عمل تو نوعی جنگ با خداست. 9) به شایعه گر باید توجه داد که گواهی و شهادت تو در جامعه از اعتبار ساقط است. 10) پرهیز از پرحرفی. پرهیز از پرحرفی و روی آوردن به کم حرفی یا سکوت حکیمانه آدمی را از بیماری شایعه ونارواگوئی نجات می دهد. زیرا پرحرفی به هرزه گویی منجر می شود. به قول امیرالمؤمنین علیه السلام: آن کس که زیاد سخن می گوید زیاد اشتباه می کند، و آن کس که زیاد اشتباه کندحیایش کم می شود و کسی که حیاتش کم شود، پارسائیش نقصان می پذیرد و کسی که پارسائیش نقصان پذیرد، قلبش می میرد و کسی که قلبش بمیرد، داخل دوزخ می شود وآن کس که به عیب های مردم چشم بدوزد و آن را شماره کند ولی همانها را خود داراباشد احمق واقعی است. پایان اللهم صل علی محمد و آل محمد

سپیتای عزیز سلام! نکته اول در مورد سوال شما اینه که باید نذر شما شرعی بوده باشه تا اون نذر بر عهده شما باشه! نکته دوم این که اگر نذرتون شرعی بود و فراموش کردید که چه نذری داشتید،به خاطر فراموشی چیزی به عهده شما نیست .ولی می تونید یه کار مستحبی جای نذر فراموش شده انجام بدید تا عذاب وجدانتون بر طرف شه.

در چند سال اخیر همگام با ایجاد گروهای تروریستی القاعده ،طالبان و داعش و اشاعه تفکر تکفیری وهابیت از طرف دولت های اروپایی و آمریکا و عربستان ،شاهد هجمه خشونت بار فرهنگی به مذهب به خصوص دین اسلام هستیم. این هجمه های غیر علمی و غیر اخلاقی به شکل های زیر دیده می شه: شایعات دروغین برای ایجاد جو و احساسات منفی علیه مذهب و به تبع آن دولت مذهبی ایران توهین و تهمت به مذهبیون به خصوص بانوان محجبه و تمسخر ایجاد جو منفی و به اصطلاح افشاگری علیه وابستگان افراد و مقامات دولتی و مذهبی جعل و تحریف تاریخ درباره نحوه ورود اسلام به ایران جعل و تحریف درباره منابع اصلی دین مثل قرآن و روایات جعل و تحریف و نفرت پراکنی علیه افراد مقدس ادیان به خصوص اسلام افتراء علیه احکام و قوانین مذهبی تحت پوشش حقوق بشر ،حقوق زن، حقوق کودک یا آزادی و بیان و ..... رواج عقاید نژادپرستانه و نفرت پراکنی بین اقوام و مذاهب و ملت ها. حمایت از افراد منحرف و فاسد و تجزیه طلب به نام آزادی سیاسی و عقیدتی تمسخر و تحقیر احکام و مناسک و مراسم های دینی و مذهبی تحت عنوان حماقت،جهل ،خرافه و تخریب افرادی که ملتزم به انجام این مناسک هستند با شعار عوام فریبانه رفتارهای انسان دوستانه مانند کمک به فقرا. ترغیب به دست کشیدن از انجام مناسک و مراسم های مذهبی و جایگزینی آن ها با رفتارهای انسان دوستانه و........ لذا سعی می کنیم در چند مقاله به علل و ریشه های یه تهاجم فرهنگی و جنگ نرم بپردازیم.

مقاله اول تهاجم فرهنگی و علل آن وقوع انقلاب اسلامی ایران در شرایط ایران دهه 50 اگر معجزه نباشد کمتر از آن نیست و همانطور که شهید بزرگوار استاد مطهری بیان داشتند انقلاب ما یک پدیده مهم در قرن بیست و یک بوده و انقلاب اسلامی ایران را به دلیل ماهیت اسلامی داشتن آن مشابه انقلاب صدر اسلام می‌داند،اما انقلاب باید در مسیر خودش خوب جلو برود و درگیر آفات و انحرافات به وجود آمده نشود. شهید مطهری با نگاه دقیق و آینده نگر خود اولین متفکری است که در سخنان خود به این مسئله می پردازد،در واقع پرداختن به آفات و آسیب هایی که ممکن است گریبان گیر انقلاب شود در هر زمان از مهمترین و هوشیارانه ترین کارها می باشد. حال متن زیر گزیده هایی از کتاب (چالش های امروز جامعه ما) به قلم دکتر سیداحمد زرهانی می باشد که ایشان به بررسی آفاتی که در عصر حاضر انقلاب ما باآن روبه رو شده می پردازند که توسط موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر انتشار یافته است.

هجوم فرهنگی حرکت سازمان یافته ای است که از ناحیه ی مراکز فرهنگی، اقتصادی و اطلاعاتی برخی کشورهای غربی علیه موجودیت انقلاب اسلامی هدایت می شود. فرهنگ و تکنولوژی غرب در جهان معاصر به عنوان نماد این تمدن به طور طبیعی فضای کشورهای جهان سوم را تحت تاثیر قرار داده است، بنابراین هر بادی که از غرب می وزد، لزوما جلوه ای از تهاجم فرهنگی نیست. عنصر اراده و تصمیم گیری آگاهانه و هدفدار مهاجمان فرهنگی، شاخصه اصلی این پدیده است. انقلاب اسلامی زمانی متولد شد که شوروی با شعار(( دین افیون توده هاست)) پرونده دینداری را بسته بود و از مذاهب و ادیان برای ملت ها چهره ای سیاه ترسیم کرده بود. امریکا و غرب نیز دین را در گوشه کلیسا بدون مصرف رها کرده بودند و با روی آوردن به سکولاریسم ممالک خود را به کمک عقل اداره می کردند. ظهور انقلاب اسلامی به عنوان جریانی دگر اندیش، منافع غرب و شرق را به مخاطره انداخت و تکان های محسوس و نا محسوسی به متحدان ابرقدرت ها در منطقه داد.

از آن جا که جوهر انقلاب اسلامی معرفی فرهنگی نو بود، قدرت های بیگانه این جوهر را نشانه رفته، جنگ سردی را علیه انقلاب اسلامی تدارک دیدند. در این جنگ از کتاب،فیلم، رادیو، تلویزیون و نرم افزارهای فرهنگی استفاده می شود. هر چند در عصر ما کسانی موضوع تهاجم فرهنگی را نشانه ی ((توهم توطئه)) می دانند و آن را انکار می کنند، ولی واقعیت تهاجم فرهنگی امری مسلم است و در فضای اجتماعی ایران عینیت دارد. به همان اندازه که حمایت غرب از عراق در حمله به ایران قابل انکار نیست، تهاجم فرهنگی هم امری مسلم است.

انقلاب اسلامی، بزرگترن پایگاه نظامی را از امریکا در منطقه گرفت و راه صدور روزانه 6میلیون بشکه نفت را بست و پیام جدیدی برای ملل مسلمان جهان به ارمغان آورد. چگونه ممکن است امریکا و اروپا نسبت به این رویداد شگفت انگیز واکنش نشان ندهند و در برابر آن تسلیم شوند؟ از سپیده دم انقلاب اسلامی تاکنون ده ها فرستنده رادیویی و تلویزیونی با هزینه گزاف برنامه های فروانی علیه انقلاب اسلامی ساخته، پخش می کنند. تحلیل محتوای پیام های مراکز اطلاع رسانی بیگانه به زبان فارسی، نشان دهنده علاقه اجانب به فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران و قدرت یافتن حکومتی سکولار و وابسته در این سرزمین است.آنان کوشش می کنند تا ازاسلام و روحانیت چهره ای کدر و قرون وسطایی ترسیم کنند و حکومت دینی را مغایر دموکراسی و دافع استبداد معرفی نمایند. پیوستن برخی از روشنفکران غرب زده به این رسانه ها و آشنایی آنان با حساسیت های اجتماعی، زمینه را برای توفیق نسبی مرکز اطلاع رسانی مذکور، مساعد کند. در نتیجه ی تهاجم فرهنگی، امروز برخی از مردم نسبت به انقلاب اسلامی و مدیران ارشد جامعه و حکومت دینی بدگمان و بی اعتماد شده اند. البته همه مشکلات جاری را نباید به پدیده تهاجم فرهنگی نسبت داد. آنان امیدوارند تا با کمک ابزارها و راهکارهای فرهنگی و روانی، شکاف بین ملت و حاکمیت را بیش تر کنند و آخرین انقلاب قرن بیستم را به سرنوشت انقلاب اکتبر1917روسیه گرفتار سازند.