برخی اشتباهات رایج ما: وابستگی بیش از اندازه به خونواده مون. تعصب غیر منطقی و کاملا بی جاااا نسبت به خونوادمون توجه نکردن به علایق و نظرات همسرمون کم توجهی به همسر به خصوص در جمع های خانوادگی دخالت دادن دیگران در تصمیمات شخصی زندگیمون راز دار نبودن و فاش کردن اسرار همسرمون و و و و و
پس دیدیم که برای در الویت بودن برای همسرمون باید ابتدا از خودمون شروع کنیم قبلا هم اشاره کرده بودیم درسته که حضور خونوداه به آدم قوت قلب و امنیت میده ولیییی اگه این حضور از کنترل خارج بشه امنیت رو هم میگیره.و ما ناخودآگاه به همسرمون یاد میدیم که دیگران این حق رو دارن که به حریممون تجاوز کنن و در قالب دلسوزی تو مسائل شخصیمون دخالت کنن
این صحبت های منه که چند ماه پیش در مورد اولویت صحبت کرده بودیم.عینا براتون تکرارش میکنم: من برای خونوادم خیلی ارزش قائلم قدردان همه زحماتشونم ولی وقتی میبینم استحکام زندگیم به اینه که به همسرم بهای بیشتری بدم اینکارو میکنم.البته معنی حرفم این نیست که به خونوادم مستقیم یا غیر مستقیم بی احترامی کنم ولی محترمانه بهشون حالی کردم که همسرم برام خیلی ارزشمنده ممکنم هست جاهایی ازم ناراحت شده باشن ولی ناراحتیشون غیر منطقی بوده و خودشون بعدها متوجه شدن وقتی همسرم این حس رو تو وجود من درک میکنه اگه یه مرد نرمال باشه با خودش میگه منم تو چنین شرایط حامی صد در صد همسرم هستم و اون برام بالاترین اولویت رو داره
نکته بعد:(به خصوص برای کسانی که تازه ازدواج کردن) صبوووووووور باشید.اکثر ماها اوایل ازدواجمون الویت اول رو برای همسرمون نداشتیم.چون مرد ایرانیه دیگهههههههههههه.تازه ازدواج که میکنه خونواده دوست تر میشه و از بچگی تو مخش کردن زن گرفتی عوض نشی زنت از خونوادت نبره زنت...زنت ....زنت..... پس ناخودآگاه مرد هم جبهه میگیره و حتی اگه حرفتون منطقی باشه مثلا خواهش کنید این مسئله رو به خونوداش نگه با خودش میگه هاااااا این زن میخواد منو از خونوادم دور کنه.پس باید صبر کرد و آموزش داد(البته خیلی از خانما خودشون هم به آ»وزش نیاز دارن واقعا)
برای تغییر دادن همسرامون هم نباید بشینیم بحث های طولانی داشته باشیم بلکه کافیه با رفتار خودمون تو ذهنشون نفوذ کنیم.همسرمون وقتی ببینه ما کاملا حامی و پشتیبانش هستیم و در همه حال حواسمون بهش هست به خونوادمون محترمانه اجازه اظهار نظر در مورد همه چی رو نمیدیم اون هم میفهمه که باید این کارو انجام بده.در ادامه کار هم ما ریز رییییز جمله های کوتاه و تاثیر گذار تو ذهنش فرو میکنیم مثلا میگیم ما یه خونواده مستقلیم من دلیلی نمیبینم همه مسائلم رو با مادرم مطرح کنم.مادرم خیلی رازداره ولی باز هم این دلیلی نمیشه همه مسائل من رو بدونه. یا بگیم:تو برام بالاترین اولویتیییییییییییی به هیچ چیز و هیچ کس اجازه نمیدم آرامشمونو مختل کنه
سلام به همه ملکه ها
متن هایی که در ادامه میزارم باز هم کپی صحبت های قبلیم در خصوص این موضوع هستش: برای شروع : اگه فکر میکنیم اولویت اول رو برای همسرمون نداریم باید از خودمون شروع کنیم(چون منتظر موندن برای اینکه همسرمون خودشو تغییر بده کاری بس بیهودست) تا میتونیم تو جمع به همسرمون احترام بزرایم.جمعغ های خونوداگی جای مناسبی واسه گله و کنایه و بی احترامی به همسر نیست تعصب رو کنار بگذاریم اگه به دلیل منطقی همسرمون از خونوادمون ناراحته بهش بگیم درک میکنم چی میگی و من حتما این موضوع رو بررسی میکنم ببینم چرا این کارو کردن یا چرا این حرفو زدن بعد هم جداگونه تو خلوت با خونوادمون بشینیم صحبت کنیم اول تعریف و تمجید از محبتاشون و بعد بگیم فلان رفتارشون باعث دلخوری شده و بخوایم که دیگه تکرار نکنن-طرفداری بی جا از هر کس حتی اگه خونوادمون باشن شایسته نیست
چ حرفهای خوبی زدین امروز...
پیشنهاد دیگم اینه که تا میتونیم نکات مثبت همسرمون رو بزرگ کنیم این کار بهش اعتماد به نفس میده و میشه همونی که ما انتظار داریم.البته تو این کار اغراق نکنیم بخصوص پیش بقیه چون جدا ر اینکه این لوس بازیا زشته و من خود تعریفی و خودشیفتگی رو نمیپسندم موجب تمسخر بقیه هم میشه(البته وقتی از حد بگذره)
تکرار این نکته هم شاید بد نباشه که بگیم به همسرامون اعتماد کنیم خونه رو محیط امن و آرامشش قرار بدیم به خواسته هاش توجه کنیم و اونو تو مرکز توجه خودمون قرار بدیم و. . . . . خیلی چیزای دیگه که باعث میشه به همسرمون یاد بدیم اولویت اصلی تو زندگیمون اونه و بعد بر اساس گفته هایی که تو کلید مرد گفتیم اون هم به ماثابت میکنه که براش بیشترین اولویت رو داریم
هرمیون جون خوب هستی عزیزم....خوشحال میشم ادامه بدی گلم
شاید بعضیها اسم این الویت داشتن همسر را بذارن سیاست...ولی ب نظر من سیاست نیست...اصلا چیز پیچیده ای هم نیست...چون یه رابطه دوطرفه و متقابله...احترام بگذار تا احترام ببینی...ب همین سادگی.... مثلا همسر من خیلی روی رفتار من با خودش جلو خونوادش حساسه...خییییلی حساس...یه بار اوایل ازدواجمون منزل پدر شوهرم بودیم من ایشونو چندبار صداکردم واسه یه کاری...متوجه نشد..بار اخر جلو خاهراش...خیلی بلند داد زدم و اسمشو گفتم...منظور بدی هم نداشتم...اما ایشون ناراحت شد و بعدش بهم گفت هیچوقت جلو خونوادم بامن بلند حرف نزن...سرم داد نزن..من خیلی حساسم...خب منم یکم بهم برخورد...حس میکردم میخاد جلو خونوادش پز بده و بگه من اقتدار دارم...اما فورا ب جنبه مثبتش فکر کردم و خودمو گذاشتم جای اون...البته ک اگر همسرم جلو خونوادم بامن بلند حرف بزنه و داد بکشه ناراحت میشم...از اون روز خیلی مراقب این رفتارم بودم...و جلو خانواده ها خیلی خیلی محترمانه صداش میکنم و حرف میزنم..نتیجه شو شده احترا م ایشون بمن...خیلی بیشتر ازقبل... پس نمیشه بگیم این سیاست زنانه ست و زنی ک سیاست نداره نمیتونه الویت اول همسرش باشه
قبلا هم دوستمو مثال زدم ک حرف شوهرشو پیش خانوادش فاش میکرد.... اعتماد...و اعتماد...از همه چیز مهم تره.... اعتماد و راز داری....حتی اگر واقعا از ته قلبمون ب همسرمون و تواناییاش ایمان نداریم..هرگز...هرگز این مطلبو ب روش نیاریم...بذاریم فکر کنه ک بهش کاملا اعتماد و اعتقاد داریم...اگر نظر یا نصیحتی داریم غیر مستقیم و درلفاف بهش بگیم...بالاخره ایشون پیش خودشو ن فکر میکنن شاهزاده سوار بر اسب ما هستن...تکیه گاه ما...و حلال مشکلات...پس بذاریم همینجور ک فکر میکنن باقی بمونن....
سلااااااااام من اووووووووومدمممممممممممم
یه موضوع دیگه هم رفتار خانمهای بچه دار با همسرشونه....ک من تجربه ای ندارم ولی دوست دارم مامان های گروه بیشتر بگن.... وقتی اقتدار و احترام شوهرمونو جلو بچه ازبین ببریم...دیگه انتظار داشتن اینکه الویتش باشیم خیلی مسخره هست
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
29 ثانیه پیش
31 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز