همسم خیلی ه جنسیت نی نی حساسه خیلی دوست داره بچه اولمون پسر پسر باشه ... نظر بدی در مورد دختر داشتن نداره اتفاقا کلی واسه دختربچه های کوچولو ذوق میکنه ولی نمیدونم چه طر بگم اصلا انگار ذهنیتش اینطوری شکل گرفته که پسر داشته باشه ... من هنوز واسه تعیین جنسیت نرفتم ولی خیلی استرس دارم که این موضوع باعث لطمه روحی هم به خودش هم به نی نی بشکه قطعا اینطوری هست .... خیلی سی میکنم ذهنشو اماده کنم که ممکنه ن نیمون یه دختر ناز شه ولی ناخوداگاه ناراحت میشه و معلومه نمیخاد بشنوه ... خودشم قبول داره که خواست خداست و دست بنده نیست ولی ته دلش پاک نمیشه ...نمیدونم چه کار کنم چند روزه ذهنم بدجور درگیره که چه برخوردی داشته باشم شما چه تجرب و نظری دارین ممنون مشم کمکم کنین
یا حضرت رقیه امید هیچ کسو ناامید نکن *فاالله خیرا حافظا و هو ارحم الراحمین *