از افکار منفی خودم.از فکرای بد خودم فرار میکردم. غم دنیا میومد تو ذهنم. نکنه حالم بد شه نکنه سکته کنم. بمیرم. نکنه صعف کنم. حمله استرس یا پانیک میآمد. تو جمع ومهمونی حواسم به خودم نبود که بترسم. الان دیگه خودمو دوست دارم تنهایی رو دوست دارم. و لذت میبرم. یاد خدا آرامبخش دلهاست. هرچند تنها باشم .اصلا نمیترسم دیگه
. تنهایی اگه با یاد خدا و ائمه پر بشه خیلی شیرینه