سلام به همگی. امیدوارم خوب باشید.
من کل نکات تاپیک رو خوندم و لازم دونستم یه سری نکات جانبی هم بهشون اضافه کنم.
مثلا در مورد صحبت کردن دوستان نوشته بودن که باید آرام و کم صحبت کرد. خب من ذاتا آدم شلوغ و پرانرژی هستم. وقتی این جمله که باید آرام و کم صحبت کنی رو دیدم سعی کردم تغییر کنم ولی این باعث شد به شدت آروم بشم و کلا حرف نمیزدم. فهمیدم این کار اشتباهه.
به نظر من به محیطش هم بستگی داره.
مهمترین فاکتور لحن صحبت کردنه و کلماتی که استفاده میکنیم. مهم نیست پرانرژی صحبت کنیم یا جدی. اگر لحن حرف زدنمون خانومانه و لطیف باشه کافیه.
مثلا من دارم با همسرم حرف میزنم دوست دارم پرانرژی باشم. تو این مواقع اگر بخوام چیزی براش تعریف کنم با لحن شاد و پرانرژی باهاش حرف میزنم ولی با لحن لطیف و زنانه و البته عشوه.
اگر بخوام با کسی جدی حرف بزنم لحن حرف زدنم جدی هست ولی باز هم لطافت رو در لحن صحبت کردنم دارم و از کلمات قشنگ استفاده میکنم.
اگر به طرز حرف زدن مجریهای تلویزیون و بازیگرها دقت کنید بهتر متوجه منظورم میشید. ممکنه شاد باشن، ناراحت باشن، جدی باشن. موقعیتش مهم نیست. مهم اینه که لحن حرف زدنشون لطیفه.