می خوام جدا بشم و بجه هام پیش پدرشون بمونن

مامانهای گل از نظراتتون خیلی ممنونم.

لطفا این بحث های آخری رو کنار بگزارید.چون فکر می کنم اینطوری این تاپیک حذف بشه.نظر همه محترم.

جواب سوالاتتون رو الان میدم.من به روی شوهرم نیاوردم چون اولا مشاور گفت درست نیست و وقیح تر میشه.ثانیا اینکه اینقدر پررو و وقیحه که مطمئنم اگه بهش بگم تا میتونه منکر میشه و اگه جایی برای انکار باقی نمونه حتما میگه آره .همینه که هست.حق شرعی و قانونیمه.

مشاور می گفت باید در یه دوره طولانی حداقل 1 ساله بهش فقط محبت کنی.جذبش کنی .کم کم این کاراش کمتر میشه.هر چند ممکنه هیچ وقت به طور کامل برطرف نشه!!!!!!!!

رفتار شوهرم باهام تازگیها کمی بهتر شده. چون من برای جذب کردنش و اینکه شاید دست از کارش برداره بهش محبت می کنم و او هم که به زن بازی مشغوله ولی زندگی اینطوری ریشه نداره.او راضیه ولی من حالم از زندگیم به هم می خوره.من که احساس می کنم اون زنیکه رو خیلی دوست داره چون هر فرصتی داشته باشه جور می کنه بره پیشش.

2 ساله به خاطر بچه هام دارم تحمل می کنم ولی نمی دونید چقدر داغون شدم.اعصابم چقدر ضعیف شده.نمی دونید چقدر سخته.ببخشید که اینو می گم ولی نمی دونید وقتی از پیش زنه میاد و حمام میره چه حالی پیدا می کنم.و می دونم با دیدن این چیزا روز به روز اوضاعم بدتر میشه.اگه میدونستم دست برمی داره هر چقدر لازم بود صبر می کردم ولی وقتی می بینم اینا سه چهار ساله باهم هستن.حالا یه دفعه چه معجزه ای می خواد پیش بیاد که شوهرم دست برداره.به نظرم عادت کرده.

متاسفانه همونطور که گفتین وقتی اینقدر داغونم نمی تونم بچه هام رو با ارامش بزرگ کنم.

در مورد مهریه هم باید بگم مهرم 500 سکه است .ولی چه فایده.وقتی مرد نداره اینقدر بده یا اصلا نمی خواد بده قسط بندی می کنن.برای یکی از آشناهامون500 تا سکه رو 2 ماهی 1 سکه قسط بندی کردن.یعنی اصلا روش نمیشه حساب کرد.

من اگه شاغل بودم یا شرایط مالی بهتری داشتم خلی زودتر دست بچه هام رو می گرفتم و می رفتم .ولی چه کنم با این اوضاع خراب.با این اوضاع اقتصادی و گرانی نمی تونم از عهده 2 تا بچه بر بیام.اینه که ناچهر شدم به جدایی فکر کنم و اینکه بچه های عزیزم پیش بابای نامردشون بمونن. حتی از نوشتن این جمله ها هم گریم می گیره.ولی چه کنم؟

خانوادم میدونن و میگن خودت باید تصمیم بگیری.اونا هم نظرشون جداییه و اینکه بچه ها پیش باباشون بمونن.حتی به بار هم نگفتن تو جدا شو .از خودت و بچه هات حمایت می کنیم.منم نمی تونم ازشون انتظاری داشته باشم.

در مورد کار هم خیلی سعی کردم ولی خودتون از شرایط بازار کار خبر دارید.گفتم برم آرایشگری یاد بگیرم که اونم نه خودم خیلی علافه دارم .نه اطرافیانم برا من که تحصیلکرده ممتاز دانشگاه بودم این کار رو مناسب میدونن.

آخه با منشی گری و حقوق اون فکر نمی کنم بشه زندگی خودم و 2 تا بچه رو بچرخونم.بدون خونه.........

امیدوارم هیچ کس این شرایط رو تجربه نکنه........برام دعا کنید.