دوستان، بخصوص مهرا جان، چرا اینقدر حرف های ناامید میزنی آخه!
عزیزم واقعا غم از دست دادن فرزند بزرگترین درده، اینجا همه حداقل یه بار این غم رو تجربه کردند.
اما به این فکر کن بچه ات یه فرشته بود، وقت زمینی شدنش نبود، رفت که سر وقت سالم و صالح برگرده.
نذار بهت افسردگی غلبه کنه. قوی باش.
من هم امروز داشتم عکس های دوستام رو با بچه هاشون می دیدم یهو قلبم گرفت، اونقدر استرس و تپش قلبم رفت بالا که حالم بد شد. آخرش هم سر درد و تهوع بهم دست داد.
الان به خودم میگم باران نکن اینکار رو! اگه قوی نباشی چطور میخوای مامان باشی! بعدش به مامان خودم فکر میکنم تا لحظه مرگش هم قوی بود و نذاشت آب توی دلم تکون بخوره😓😓، الان اینها رو با گریه دارم می نویسم.
لطفا به این مسئله فکر کن که باید قوی باشی تا بتونی از بچه ات مواظبت کنی.