بخاطر همه چی گریه میکنه

مشخصه روش تربیتیت میلنگه.  عوض ناراحتی از به دنیا اومدنت برو مشاوره یه راه حل منطقی بهت بده که یه بچه خوش اخلاق و شاد و شنگول بار بیاری و استاندارد نه اخمو و گریه ایی.

از تعریف های خودتون.

بچه بیشترین ارتباط رو با مادر داره تا قبل از مدرسه. بیشتر ساعات روز رو کنار مادره مگر مادر شاغل باشه.

گاها بابت اینکه اختلاف سنی شون زیاده و دومی کوچیکه زیادی بهش توجه میشه. شاید بابت اونه. اینطور که گفتین هر دفعه با گریه به مراد دلش رسیده. شما باید کمی سفت روی حرفتان بمونین که بفهمه کی رئیس.  دلسوزی کار به جایی نیست. حرف شنوی نداره بچه. همه جا با جیغ و داد کار خودش رو پیش میبره و موفقه. 

ایندفعه چیزی خواست اگر گفتی نه روی همون نه بمون. کوتاه نیا بذار گریه کنه. نگاشت نکن . کاملا بی توجه. خودت رو مشغول کن. چندبار تکرار بشه درست میشه چون میبینه به خواستش نمیرسه. 

روانشناس هم یادت نره. میتونه کمک کنه. به هر حال هم تجربه کاری داره هم درس خونده تو این زمینه. بنا به صلاحدید خودت پیش بری میشه مثل تربیت نسل خودمون. احتمال آسیب شخصیتی بالاست. صحبت های روانشناسی رو دنبال کن که چنتا مرجع داشته باشی برای حل مشکلات احتمالی.