*برنامه و راهکاربرای مدیریت کارهای خونه *

عزیزم به نظرم فعلا بافتنی کنار بزار  هم خودتو خسته نکن همین ک تو ذهنت همش نیاد ک اره امروز بافتنی نکردم 

به دوقلو رسیدن واقعا سخته  اگه میتونی کمکی بیار اگه ن از شوهرت کمک بگیر

اره خب اینطوری هم سخته منم چون دست تنهام پسرمم شلوغ باعث شد افسردگی و ضعف اعصاب بگیرم اصلا تو برنامم نبود بچه دوم ک دیگه .....

دو تا خوبه مخصوصا که همجنسن با هم همبازی میشن 

من اگر شرایطم اکی بود حتما دومی رو با فاصله ی سنی همین دو سه سال می آوردم  دیگه شرایطم طوریه که نیارم بهتره برام تا بیارم

منم امروز بعد صبحونه مرتب کردن خونه اجاق گاز با دیوار پشتشو سابیدم با کف 

لباسشویی روشن کردم 

شام شب گزاشتم ناهار داشتیم 

حموم روشویی سرویس به قول لیلی اعلا شویی کردم با تاید و وایتکس همه جاشونو راستی خانما من اولین بار بود از پودر دستی تست استفاده میکردم از بوش خیلی خوشم اومد گفتم بگم بهتون شاید به درد بخوره اگه تا حالا استفاده نکرده باشین بوی عید های قبلی گرفته بود خونه بوی تمیزی حتی پسرمم خوشش اومده بود .

اشپزخونه رو جارو برقی کشیدم 

ناهار پسرمو دادم بردمش مهد ک وقتی رسیدیم گفتن تعطیله دوباره برگشتیم البته ی دوساعتی رفتیم خیابون براش هلیکوپتر کنترلی پیدا کنیم ک نشد اومدیم خونه 

ناهار شوهرمو دادم از اون موقع بیکارم تا الان منتظرم شوهرم بیاد شام بخوریم جمع کنم قصه پسرمو بخونم صلوات هامو بشمارم 

اره باید ب شرایط هم نگاه کرد اگه بیاری بعدا برات مشگل بشه خب سختت میشه 

سلام تقریبا بعد یک سال اومدم این تاپیک 

اصلا یادم رفته بود

من ریخته بهم داغون باردارم خیلی کرخ بودم و اصلا کارامو نمیکردم

ممنونم 🌹🌹 والا شوهرم کار خودش سنگینه وقتی میاد خونه خسته ست دیگه انتظاری ازش ندارم. 

در مورد کمکی الان قسط و وام زیاد داریم نمیشه مطرح کنم بگم هم همسرم قبول نمیکنه. 

😑😑😑😑🤦‍♀️🤦‍♀️

سلام

تا ساعت ۱ درگیر دانشگاه و درس 

تا ساعت ۵ با یه دوست قدیمی بیرون بودم ، برای ناهار رفتیم کافه و حرف زدیم (خودش اونجا کار میکنه و باریستا عه🤭در واقع رفتم محل کارش و خیلی خوب بود🥲وسط لین همه دلگیری از همکلاسیام به صحبت یه دوست خارج از اون فضا نیاز داشتم)

اومدم خونه تا ۷ و نیم خواب بودم

کتاب رمان جدید شروع کردم بعد از مدت ها به اسم دیزی دارکر از آلیس فینی . بخونم بعدش نظرمو میگم.

نماز خوندم ، به گلدونا آب دادم ، 

خبر رسید وسط اون حجم از اتفاقای افتضاح خوابگاه ، یه اتفاق افتضاح دیگه افتاده و کسی که ازش متنفرم هم اتاقیم شده (حتی بوی بدنش و صحبت کردنش برام آزار دهندس و اصلا نمیتونم تحملش کنم)و احتمالا این ترم ۹۹ درصد اوقات رو حتی برای خواب تو نمازخونه یا سالن تی وی بگذرونم و با وجود راه طولانی ۱ ساعت و نیمه رفت و ۱ ساعت و نیمه ی برگشت تا خونه بیشتر بیام خونه که نخوام اونجا باشم

خواستم یکم درس بخونم حوصله نداشتم گذاشتمش کنار و اومدم اینجا

شام هم چون ظهر خیلی چیز میز خوردم ، چیزی نمیخورم که حداقل ۱ کیلوعه که کم کردم برنگرده

دندونم خیلی درد میکنه با وجود ۲۴ ساعت گذشتن از دندون پزشکی ، میخوام از امشب انتی بیوتیک رو شروع کنم 

ریزش موی شدید گرفتم که دکتر هم رفتم براش ولی تاثیری نداشته ، دکتر بهم گفت اگه داروها تاثیر نداشت ، کربوکسی سر کنم. کسی میدونه چیه و فایده داره یا نه؟

برای پوستمم دارو داده بود ، تا وقتی مرتب مصرف میکردم خوب بود ولی دیگه درگیر امتحانا شدم خیلی نامرتب شد و حقیقتا پوستم خیلی بدتر از قبل شده الان🥲دوباره میخوام شروع کنم اون روتین پوستی رو

الان یکم غر زدم سبک شدم برم ببینم میتونم درس بخونم یا نه

فعلا شبتون بخیر

پس واجبات انجام بده زیادم ب خودت سخت نگیر طبیعی الان خونت به این شکل باشه 

خوب ادامه ی گزارش کار 

درس نخوندم

تو نت داشتم در مورد استاجری سرچ میکردم ، رسیدم به وبلاگ یه خانم دکتری که از سال ۸۸ ، تا همین ماهه اخیر، از ترم ۱ تا الان که طرح تخصصشون هم تموم شده نوشتن . خیلی برام جالب بود.

فهمیدم شاید یکم از حال بد الانم این باشه که برخلاف گذشته نمینویسم دیگه و همه چیز تو ذهنم به همون حالت بی نظم و مشوش باقی میمونه .

اینه که دوباره از اول وبلاگ ساختم ( کلا نمیدونم چرا برخلاف خیلیا ، ارتباط اینجوری و غیرمستقیم و حتی ناشناس رو ترجیح میدم  . انگار اینجوری بیشتر خودمم ، بعضی بچه هامون کانال تلگرام دارن و به صورت شناس از خودشون میگن، ولی هر چی فکر کردم ، من کسیو نداشتم که اونقدر بهش اعتماد داشته باشم که بدونم بعدا از نوشته هام سواستفاده نمیکنه و حال های بدمو تو سر خودم نمیزنه :( )

هر چند الان هم بازم میترسم و حقیقتا دودل بودم

چون دوست دارم تو وبلاگه از خوشحالیا و ناراحتیا و درسایی که از زندگیم میگیرم بگم.

مثل اینکه امروز از رزیدنت نحوه ی معاینه شکمی رو یاد گرفتم و بعد از ۱۱ روز کمی احساس مفید بودن و یادگیری کردم 😄

یا مثل اقای پیری که تو حیاط دیدمش و به زور داشت راه میرفت . بهش گفتم برم براش ویلچر بیارم ولی با یه لبخنری بهم گفت :( باباجان این پا رو قراره فردا قطع کنن ، میخوام از اخرین راه رفتن باهاش لذت ببرم )

یا مثل این ناراحتیم که قراره اوضاع خوابگاه برام خیلی سخت تر از چیزی که الان هست بشه

و میترسم ازین خاطرات سواستفاده بشه و مسئولیتش گردن من باشه!!!!

میترسم یه نفر بیاد اینا رو به یه کنکوری بدبخت غالب کنه و خودشو دانشجو جا بزنه و مشاوره بده ( ازینا خیلی دیدم😑خصوصا تو این سایت که مثلا دانشجو پزشکیاش یا خیلی پرت میزنن ، مثلا دانشجوی سال ۲ ادعای کشیک سنگین داره ، یا اگرم یه چیزایی بدونن اکثرشون از همین بلاگرا و وبلاگاس و بازم با یکم سوال جواب دروغشون در میاد

ولی خوب به هر حال با کلی ترس و لرز وبلاگه رو زدم

انشالله که خیره و بتونم ادامش بدم😁

سلام عزیزم چند روزه که پیامهاتون را میخونم و کاملا درک میکنم چقدر شرایط سختی داره اون قسمت که نوشتی قراره پای اون پیرمرد قطع بشه واقعا متاثر کننده بود از طرفی فهمیدم چقدر قدر داشته هامون را کم میدونیم من شخصا برای ریز ریز جزئیات سلامتی حتی در حالت بیماری خدا رو شکر میکنم  ولی الان که این پیام شما رو خوندم فهمیدم اونطور که فکر میکردم شاکر نبودم.موفق باشی

همه ی کارها رو به جز بافتنی انجام دادم. 🙃

واسه ی شام سمبوسه رو گذاشتم تو سرخکن کم مصرف ولی اصلا خوب نشد.‌ 🙄

شما هر کار بکنی اوضاعت بهتر نمیشه مگر اینکه برگردی خونه و رفت و آمد به خونه رو ترجیح بدی. 

درسته چند ساعت معطلی داره ولی حداقل اون چند ساعتی که خونه هستی آرامش داری و می تونی درست رو بخونی. 

خودت نمی تونی رانندگی کنی یا راننده بگیری؟ 

یا اینکه خونه یا سوییت آپارتمان اجاره کن اطراف همون بیمارستانی که هستی.