تو هیچ مرحله از زندگیم اینقدر عاجز و درمونده نشده بودم بخدا دیگه نمیدونم چجوری باید با پسرم رفتار کنم کم آوردم هیچ جا نمیرم حتی خونه مامانمم چند ساعت اوند هر ده روز دوهفته یکبار خونه مادر شوهرم هم بهم میگن بیا ولی من کم میرم سعی هم میکنم وقتی باشه که خواهر شوهرام و بچه هاشون نباشن تو این هفته چند بار حسابی کتک خورده و تحقیر شده و تهدید روحی شده همشونم میدونستم که دارم اشتباه میکنم اما واقعا نمیدونستم که دیگه چیکار باید بکنم الان شوهرم هم نیست منو پسرمدوتایی هستیم اصلا به حرف گوش نمیده کارهایی میکنه که میره رو اعصابم به خوبی میگم گوش نمیده بی محلی میکنم تکرارش عذابم میده دعواش میکنم میگم ناراحت یا عصبانی شدم گریه میکنه که ببخشید ناراحت نشو معذرت میخوام اگه نبخشم با گریه تکرار ببخشیداش و چسبیدن بهم کلافه میکنه اگرم ببخشم چند دقیقه بعد کارهاشو تکرار میکنه
بخدا نمیدونم دیگه چه کنم !!!!
