یه مطلبی هم درباره لباس دیروز کلی نوشتم همش پرید!😩
چیزی که من از این تاپیک یاد گرفتم رو با مطالبی که از قبل می دونستم ترکیب می کنم و توضیح میدم امیدوارم که بتونم منظورم رو برسونم:
یه اصل پارتو هست در واقع قانون ۲۰/۸۰ که درباره اقلیت پراهمیت و اکثریت کم اهمیت میگه(گوگل کنید من دربارش زیاد توضیح نمیدم که تاپیک از موضوعش منحرف نشه)
خب من متوجه شدم که این اصل درباره لباسهامون هم صادقه
یعنی ما ۸۰ درصد موارد، فقط از ۲۰ درصد لباسهامو استفاده می کنیم و اون بقیه تو کمد بی استفاده یا خیلی کم استفاده هستن
این قضیه درباره لباس های همسر و دخترم خیلی صادق بود
من تو فصل تعویض و تغییر لباس ها متوجه میشدم که چقدر لباس داره دخترم که اصلا تو فصل گذشته تنش ندیدم و فقط به یکی دو دست گیر میده و همش اونا رو می پوشه
در مورد خودم تونستم با رفع انباشتگی، کمد کپسولی و مینیمالیسم، این مساله رو حل کنم
۱.لباس های بلااستفاده رو خروجی دادم(به دلیل اندازه نبودن، حس راحتی توش نداشتن، بهم نیومدن، جزء استایلم نبودن،خراب شدن و ...)
۲.دو سه تا شلوار تک مثلا دارم که از همه نظر خوبن اما با هیچ کدوم از لباس هایی که دارم ست نمیشن؛ تو فکر هستم که مانتو یا شومیز مناسب باهاشون بخرم سر فرصت)
۳.یه لباس هایی که نه خیلی نو و شیک هستن برای مهمونی و هم رد کردنشون اسراف رو به ترتیب گذاشتم دم دست تا مرتب برای دم دستی بپوشم و خراب بشن و ردشون کنم و خلوت بشن
ادامه دارد...