پسر من ۵ ساله س و بسیار شیطون
علاقه بسیار زیادی به خونه درست کردن با بالش و پتو و تشک داره.
و البته وسایل آشپزخونه رو هم خیلی دوس داره.
اگر چه خونه ما مینیمال هست، باز هم با کارای پسرم همیشه کف خونه پر از اسباب بازی و وسایل آشپزی و پتو و کوسن و بالش بود
من هم مدام جمع میکردم و واقعا خسته میشدم
حدود یک ساله اینکارو نمیکنم
صبر میکنم وقتی از بازیش خسته شد همراه خودش جمعشون میکنم (البته که اصلا آسون نیست)
فقط آخر شب تقریبا همیشه خونه مرتب میشه
ولی دیدم رو عوض کردم به این قضیه
سختگیری من کمکی به رشد شخصیتیش نمیکنه بلکه فقط فاصله میندازه بین ما
واسه همین مدام به خودم میگم این روزا برنمیگرده بذار بازی کنه.
مهمون که بیاد از قبل خبر میدن
کسی هم که سر زده بیاد نباید براش عجیب باشه با یه پسر بچه پر انرژی خونه من نامرتبه
اگر هم براش عجیبه یعنی این آدم فکرش هم سو با من نیست
و چرا باید خودمو به خاطر فکر همچین آدمی اذیت کنم؟!
الان دید من به این قضیه اینه.
تجربه مو گفتم شاید بتونه کمکی به شما بکنه