فکر نکنم از همسر من پسری تر وجود داشته باشه.با وجود داشتن ی پسر وقتی باردار شدم ذوق داشت،بچه پسر باشه.وقتی سونو غربالگری دوم گفت بچه دختره دنیا رو سر همسر خراب شد .چقد دعوا ا ا ا😢😓داشتیم مایی ک اصلا اهل بحث نبودیم. طوری ک مادر و خواهرش دعواش میکردن خجالت بکش . .
دلم ب حال دخترم میسوخت ک باباش دوستش نداره
موقع زایمانم دوباره از پرستار پرسید بچه چیه؟1%باز احتمال پسر میداد😐دخترم ب دنیا اومد ب زور بغلش کرد. .
درسته برا من کم نزاشت بهترین بیمارستان منو برد.. ولی بیزار دختر بود فکرش این بود تو این جامعه سرنوشت دختر چی میشه. .نمیدونه پسرا بیشتر در خطرن.با این ک همسرم تحصیل کرده هست افکارش قدیمی بود. .
الان ک 2ماه کمتر میگذره از زایمانم عاشق دخترمه بیشتر من حواسش بهش هست. .
یادش بخیر چقد تاپیک میزدم همسرم بچه پسر دوس داره.ب نظرتون مهر دخترم ب دلش میشینه؟دوستان گفتن آره. .عاشقش میشه باورش سخت بود اما جا شکر حقیقت شد.کاش استرس الکی بچه دختر ،پسر دوران بارداری رو نداشتم .واقعا بچه فرقی نداره جنسیت چی باشه.فقط سالم باشه❤خدا شکر میکنم با این همه نادونی همسرم با اینکه چند سال باردار نمیشدم و تحت درمان بودم در اوج نا امیدی و ناسپاسی خدا ی دختر نازو سالم هدیه داد.❤❤❤