همه مامانهائی که کوچولوی متولد 85 دارن بیان با هم آشنا بشیم

ماریلا جون آریا الان حدود شش ماه هست که حس خجالت رو فهمیده قبلا که کوچیک بود اصلا نمی دونست خجالت چیه تو خیابون اگه از یکی خوشش می اومد دستش رو می گرفت می رفت.. اما حالا تو خونه خوبه وقتی دوستامون رو می بینه باز هم خوبه اما وقتی کسی رو برای بار اول می بینه مخصوصا اگه اون آدم یاهاش انگلیسی حرف برنه دستهاش رو می زاره جلو چشماش و جواب نمی ده مشکلی که من باهاش دارم اینه که وقتی که خجالت می کشه گاهی رفتار پرخاشگرایانه نشون می ده یعنی صورتش قرمز می شه بعد ممکنه داد بزنه یا پاش رو به نشونه لگد زدن بیاره بالا ....

در مورد بازی خیلی خوبه کار گروهی رو دوست داره اما تا چند ماه پیش خیلی بهتر بود ... راستی هقته پیش دوباره مهد رو امتحان کردم اینبار دیگه حتی حاضر نشد یه لحظه هم بدون من بمونه ... از دکتر وقت گرفتم می خوام باهاش مشورت کنم .. مربی مهد و خیلی ها گفتن بعد از یه مدت خوب می شه اما من خیلی مضطربم می ترسم ماجرای دفعه پیش تکرار بشه .. به خاطر همین اینبار می خوام اول با دکتر مشورت کنم بعد قدم به قدم جلو برم...

بچه های شما راحت مهد رو پذیرفتن؟ گریه نکردن؟

مامان آریا جون راستش من دقیقا نمیدونم که دفعه پیش جریان چه جور بوده اما
من دنیل که 2 ساله شد به خاطر یادگیرى زبان بردم گذاشتمش مهد البته واسه 3 روز در هفته ..که تقریبا تا 2 هفته وقت جدا شدنش گریه میکرد ولى کم کم با مهد کنار اومد کلا یه ترم گذاشتمش اون موقع .... امااااااااااا بعد از اون تا مدتها هر بچه اى میدید میچسبیدددددددد به ما!! اصلا خیلى بد میترسید... منم واقعا ناراحت بودم اما نمیدونستم علتش همین مهد ممکنه باشه...
اما این سرى که تقریبا از 20 روز پیش داره میره مهد از روز اولشم گریه نکرده .. به نظر هم میاد که بهش خوش میگذره.. یه چیزى هت که این همه روانشناس کودک میگه پسر ها نباید تا قبل از 3 سالگى جدا بشن یا اگه اجبارى هست حد اقل تا 30 ماهگى جدانشن!!!

یه کمى دنیل کم رو هست مثلا مربیش فهمیده که این همه رنگ ها رو میشناسه یا همه حروف آلفابت رو میتونه بخونه ولى از این بچه ها نیست که با صداى بلند یا داوطلبانه یه چیزى رو جواب بده.. بیشتر کنار مى ایسته و همه رو زیر نظر داره..
من خیلى دوست دارم اجتماعى تر بشه ...

کلا بچه ها خیلى با هم متفاوتن .. بعضى ها زودتر خودشون رو وفق میدن.. مثلا دختر دایى من مهد چنان براش شوک بود که بعد از 3 روز مهد رفتن کارش به بسترى شدن تو بیمارستان کشید:(( همشم کابوس میدید و از مامانش میخواست که دیگه مهد نذاردش.. اما یه بچه دیگه ممکنه چند روز اول بى تابى کنه اما دیگه با مساله کنار بیاد.. به هر حال تا وقتى یه چیزى رو امتحان نکنى نمیشه از نتیجه اش مطمئن بود..
ضمنا اینو بگم که من زیاد براش قصه مهد میگفتم!! که مثلا شخصیت داستان خودش بود و...
دیگه اینکه یه کم باید اونجا رو براش وسوسه انگیز نشون بدى.. مثلا اگه به چیزى علاقه داره که اونجا هم هست حتما روز هاى اول که میبریش بذارى با ا ونا بازى کنه و...
دنیل عاشق مار و کروکدیل و مارمولک و.. بود از شانس خوب ما کلى عروسک این چیزا رو تو کلاس داشتن و اوایلش به عشق اینا هر روز میرفت:))

من خودم چون خیلی خجالتی بودم دوست داشتم یه بچه شیطون وپرو که همه رو ذله میکنه داشته باشم ولی اصلا اینطور نشد ژن رو نمیشه تغییر داد پوریا هم از اول خجالتی بود واز اون بچه هایی نیست که همون بار اول که آدم رو میبینند از سر وکولت بالا بره وشیطنت کنه گاهی همکارهام که مارو میبینند میخوان باهاش بازی کنند یا لپش رو بکشن سریع دستشونو پس میزنه ودوست نداره که بوسش کنن بعضی همکارام سریع میگن وا چه بداخلاق من خیلی ناراحت میشم گاهی فکر میکنم واقعا بد اخلاقه ولی پوریا شاید جدی باشه ولی بد اخلاق نیست این رفتارشون هم مقتضای سنشون هست چند تا همسن های پوریا که بچه هاشون اصلا خجالتی نبودند حالا خجالتی شدند ماریلا جون اصلا پیش خودش نگید که خجالتیه اگه مهمون اومد وسلام نکرد سریع نگید ببخشید خجالتیه اگه با بچه های دیگه بازی نمیکنه شاید به خاطر اینه که بیشتر اوقات تنها بوده وبازی با بچه های دیگه رو بلد نیست پوریا قبلا اصلا با بچه ها بازی نمیکرد همیشه تو مهمونیها کنار من بود وتکون نمیخورد اگر هم بازی میکرد با یه اسباب بازی یه گوشه خودش تنها ساعتها مشغول میشد ولی الان بهتر شده با بچه هی دیگه بازی میکنه ودعواهاش سر اسباب بازی کمتر شده مهد کودک رو هم دیگه دوست داره باور نمیکنید پوریا همیشه اشک منو در میاورد تا بره مهد خیلی گریه میکرد منم چاره نداشتم باید میزاشتمش مهد کسی هم نزدیکم نبود تا پیش اون بمونه ولی الان یه روز هم که مریضه به زور میمونه خونه
مامان آریا جون بعضی بچه ها وابستگیشون خیلی زیاده ودیر به مهد عادت میکنن باید از ساعتهای کم شروع کنی ونگران نباش روزهای اول بیقراری وگریه میکنه ولی عادت میکنه مهد کودک خیلی تو اجتماعی شدن بچه هاکمک میکنه

نارسیس جون کاملا باهات موافقم اصلا نباید جلو خودش بگیم آره این خجالت میکشه .. منم ابدا این کار رو انجام ندادم تا حالا
راستش تازه کارایى که نمیکنه هم من به خودش جورى نشون میدم که یعنى آره خیلى خوب انجامش داده! مثلا اگه یه جا ترسیده باشه بعدش یه قصه میگم براش که توى این قصه دنیل خیلیییى شجاع بوده و ...
کلا زیاد تحت فشار نمیذارمش
البته اینم بگم خودم هم چندان آدم زود جوشى نیستم یا پدرشم تقریبا همین جوره... فکر کنم باید اول یه کم رو خودمون کار کنیم

اما مامان آریا جدا مهد خیلى تاثیر خوبى داره
مثلا همون وقت که دنیل 2 ساله هم بود با اینکه زیاد با مهد رابطه برقرار نکرد اما قبل اون از دکترش و معاینه کردنش بیزااار بود همین مهد باعث شد که رفتارش خیلى دوستانه بشه این جور وقتها....
یا الان از روزى که دوباره شروع کرده من قشنگ متوجه یه تغییراتى میشم توش.. بیشتر به دلایل توجه میکنه..مستقل ترم شده...

راستى من فکر میکنم که یکى از کارهایى که در سنین بالاتر میتونه کمک کنه که کمرو نباشن اینه که یه سرى مهارت یاد بگیره.. مثلا یه هنرى یا ورزشى رو بیشتر از بچه هاى دیگه مسلط باشه .. این اثر مستقیم داره رو اعتمادى که از خودش داره

من میخوام پسرمو امسال بفرستم آموزش اسکی ولی نمیدونم از کجا میتونم کلاس و مربی مناسب برای رده سنی خردسال پیدا کنم ممنون میشم اگه اطلاعاتی دارین منو راهنمایی کنین.

shniaجون پسرتون چند سالش هست من یه دوست دارم خودش وشوهرش مربی اسکی هستن البته شوهرش مربی تیم ملی هست آقای کلهر فکر کنم فامیلیشون رو شنیده باشی در این مورد ازشون سوال میکنم بهتون میگم ولی خودشون یه پسردارن که الان 2سال ونیمش هست وقبلا گفته بود که هروقت 3سالش بشه آموزش اسکی رو شروع میکنه

3 سال و یکماهشه. ممنون میشم اطلاعات کامل بدی. چند ساعت آموزش میبینه از ساعت چند تا چند و رفت و برگشت تاریخ ثبت نام ایاب ذهاب.

ماریلا جون و نارسیس جون من با هر دوتون کاملا موافقم

دفعه اول آریا تقریبا دو سال و نیمش بود که گذاشتمش از این مهد های ساعتی ... چون قبلش آریا با خودم کلاس های داستان و play group می اومد و همیشه هم وقتی وارد کلاس می شدیم زود می رفت سراغ اسباب بازی ها و اصلا سراغی هم از من نمی گرفت .. وقتی برای بار اول رفت مهد فکر کرد این هم یکی از همون کلاس هاست یه راست رفت سراغ وسیله های بازی من هر 10 دقیقه یه بار می اومدم سر می زدم اولش خوب بود اما بعدش احساس تنهایی کرده بود و بغض داشت تا من و دید زد زیر گریه اشتباه بزرگ من که همیشه خودم رو به خاطرش ملامت می کنم این بود که براش خوب توضیح نداده بودم و خداحافظی نکرده بودم.. البته آریا واقعا اون زمان اصلا مفهوم توضیحات من رو شاید نمی فهمید... به هر حال دیگه هر گز حاضر نشد بره من فقط می خواستم روزی 45 دقیقه بمونه .. اما اون حتی وقتی وارد کوچه نزدیک به مهد می شدیم هم گریه می کرد.. من تا یه هفته ادامه دادم بعدش دیدم حتی تو خونه و شبها وسط خواب هم بیدار می شه و جیغ میزنه .. همش به من می چسبید و مضطرب بود.. خلاصه دیگه ادامه ندادم بعدش حتی تو play group و همه اونجا ها که قبلا با هم می رفتیم هم حاضر نبود بیاد و اگه می اومد به پاهای من محکم می چسبید .. شش هفت ماه از اون جریانات گذشت تا کمی بهتر شد الان اما همش چشمش دنبال من هست تا ازش دور نشم... این هفته دوباره مهد رو امتحان کردم با هم رفتیم تو حیات مهد بازی می کرد تحت هیچ شرایط اجازه نداد ازش جدا شم... نمی دونم واقعا چه کار کنم

مامان آریاى عزیزم
من یه بار که اتفاقى داشتم به حرفاى یه روانشناس گوش میدام شنیدم که میگفت قبل از اینکه از بچه جدا بشین توى مهد بغلش کنید حتما ازش خداحافظى کنید و یه زمان مشخص رو براش معلوم کنید براى برگشتتون .. مثلا بگید وقتى که ناهارت رو خوردى من میام.. یا وقتى از شن باز برگشتى....
بعد هم پروسه خداحافظى رو زیاد طولانى نکنید ...
وقتى هم بر میگردید فورى نخواهین که برش دارین و برین!! بلکه ازش بخواهین که بهتون نشون بده امروز با چى بازى کرده..

از همه مهمتر که یه جورى نمایش بدین که وقتى اون میره مهد شما مجبورین یه کار کسالت بار انجام بدین و بگین خوش به حالش که میره بازى کنه و...

میگفت ما فکر میکنیم بچه نمیفهمه اما بهش بگید که خیلى دوستش دارید و به خاطر همین میذارینش مهد که بازى کنه و خوش بگذرونه.....

سلام دوستهای خوبم
ممنونم از اینکه اینقدر خوب همفکری میکنید
حدودا یه ما ه و نیم هست رژین ناخن به دهان میبره
من جایی خوندم از سه سالگی (پایانش ) این مساله شکل میگیره
دوست داشتم راهنمایی کنید
البته بیشتر مواقعی که بیکاره و یا مضطرب میشه
دقیقا این را هم میدونم ناخن ریشه در اضطراب داره
من نمیتونم بفهمم اضطرابش از چیه
ولی بیشتر برام مهمه که بدونم چجوری راهنمایی اش کنم که این کار براش یه عادت نشه
چون ابتدای راه هست و شاید بشه کاری کرد
ممنونم

بسیارى از والدین زمانى که مى بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن هایش است ناراحت، آزرده و خشمگین مى شوند و مدام به او تذکر مى دهند که: ما نگران سلامتى و بهداشت تو هستیم و نمى خواهیم در آینده انگشتانى زشت داشته باشى. بیشتر آنان بر این باورند کودکانى که ناخن مى جوند، دچار فشار عصبى و اضطراب شده اند و سعى دارند با این عمل خود تشویش و دلهره خود را کاهش دهند. آنها همچنین نگران این موضوع هستند که این رفتار در کودکانشان به صورت عادتى درآید که در آینده به سختى بتوانند آن را ترک کنند. منظور از عادت، رفتارى مقاوم شده است که بارها و بارها تکرار مى شود. یک عادت ممکن است گاه به عنوان یک سرگرمى و گاه به عنوان راهى براى رهایى از اضطراب هاى روزانه کودک انتخاب شود. اغلب کودکان و نوجوانان در طى دوران رشد خود، عادات و رفتارهاى گوناگونى را تجربه مى کنند که مورد تأیید والدین و اطرافیان شان نیست؛ مثل مکیدن شست ، انگشت در بینى کردن، مو تاب دادن، چرخیدن هاى متوالى در اتاق. آنان این عادات را کاملاً غیرارادى و ناخودآگاهانه انجام مى دهند و به هیچ وجه قصدشان آزردن و برانگیختن دیگران نیست. در این گونه موارد انتخاب شیوه مقابله و رویارویى با آن مشکل از اهمیت ویژه اى برخوردار است زیرا مى تواند تأثیر زیادى بر روند درمان یا وخیم تر شدن اوضاع گذارد.

زمانى که دست فرزندتان به سوى دهانش بالا مى رود، دقت کنید و محرک هایى را که موجب این عمل در کودک شده است بهتر ارزیابى کنید. شاید او در همان لحظه به کارى که باید انجام دهد و برایش مشکل است فکر مى کند.


زمینه ها و رشد
از آنجایى که والدین این کودکان هم در دوران کودکى خود چنین عادتى داشته اند و دوقلوها نیز گاهى به طور هم زمان شروع به ناخن جویدن مى کنند، مى توان به این نتیجه رسید که این مشکل و عادت مى تواند تا حدى ژنتیکى باشد. البته باید در نظر داشت، کودکان مقلدان بسیار ماهرى هستند و با مشاهده یکى از اطرافیان خود که ناخنش را مى جود ممکن است تصور کنند که این کار خوشایند و لذت بخش است و آنان هم شروع به جویدن ناخن هایشان کنند. به همین دلیل عوامل محیطى هم مى تواند در بروز این اختلال مؤثر باشد.

تحقیقات نشان مى دهد که تقریباً 38 درصد کودکان 6-4 ساله ناخن هایشان را مى جوند. این عادت تا 10 سالگى به اوج خود مى رسد و در مواردى تا 60 درصد کودکان افزایش مى یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران 14-13 ساله (62 درصد) مشاهده مى شود. ناخن جویدن در دختران حدود 11 سالگى به بیشترین حد خود (51 درصد) مى رسد. آمارها بیانگر این موضوع هستند که تقریباً 20 درصد نوجوانان کماکان درگیر این مشکل هستند و 20-10 درصد این عده نیز تا بزرگسالى عادت ناخن جویدن را حفظ می کنند.




علل ناخن جویدن

چرا دست کودکى به سمت دهانش بالا مى رود؟ گروهى از پزشکان بر این باورند که همیشه علت خاصى براى عادات گوناگون وجود ندارد، بلکه گاهى آنها رفتارهاى آموخته شده اى هستند که تنها پیامدهاى مثبت و خوشایندى براى کودک (یا نوجوان) داشته اند. مثلاً مى توانید زمانى که دست فرزندتان به سوى دهانش بالا مى رود، دقت کنید و محرک هایى را که موجب این عمل در کودک شده است بهتر ارزیابى کنید. شاید او در همان لحظه به کارى که باید انجام دهد و برایش مشکل است فکر مى کند؛ مى توانید خیلى ملایم از او بپرسید آیا مى داند دستش را به دهان برده است ؟

از جمله دلایل رایجى که موجب ناخن جویدن در کودکان و نوجوانان مى شود، اینست که بچه ها درصدد کاستن از فشارهاى عصبى و تنش هاى روزانه خود هستند. آنها از این طریق سعى مى کنند با هیجانات و بحران هاى عاطفى درونى شان به مقابله برخیزند. از این رو گروهى از روان شناسان بر این باورند که نفس جویدن ناخن عادتى زشت و ناپسند نیست، بلکه تنها مفرى براى رهایى از تنش و استرس در کودک است. همه ما لحظات بحرانى و ناخوشایندى را در زندگى تجربه کرده ایم و شدیداً تحت تاثیر شرایط ناگوار قرار گرفته ایم. براى کاستن از تنش هاى روزانه به افراد بالغ توصیه مى شود از روش هاى کاهش استرس و اضطراب ، آرام سازى عضلانى، پیاده روى، یوگا و حرکات ورزشى آرام استفاده کنند. اما کودکان براى آرام سازى هیجانات تندشان روش هاى خاص خود را دارند.

گاهى والدین از خود می پرسند چرا یک کودک باید فشار عصبى داشته باشد. آیا مگر دوران کودکى دوران فراغت، بازى و بى خیالى نیست؟ اگر کودکى بنا به دلایلى عصبى، تندخو و پریشان شود، این موضوع ناشى از خطا و اشتباه والدین و اطرافیان اوست؟ پاسخ هر دو سؤال منفى است.

دوران کودکى همچون بزرگسالى، توأم با استرس ها و فشارهاى روانى گوناگونى است. بزرگ شدن کارى بس دشوار و مشکل است. والدین نمى توانند و به عبارتى نباید جلوى تمامى فشارها و نگرانى هاى زندگى را براى کودک بگیرند. هر کودک باید سعى کند روشى براى کاستن از بار هیجانات و عواطف تند خود انتخاب کند که هم موجب راحتى و آرامش خیال او شود و هم مورد قبول خانواده، اجتماع و شخصیت خود او باشد.

دستت درد نکنه عزیزم از مطلب خوبی که گذاشتی
امروز رژین چند بار استفراغ کرد و من هم علتش را براش دست به دهان بردن گفتم و ناخن جویدن را باعث این مساله دونستم که امیدوارم دیگه این کار را نکنه
هنوز به اون مرحله نرسیده که دائم مشغول به اتین کار باشه واسه همین میگم بهتره از الان پیگیرش باشم تا عادت نشه
بازهم ممنونم

سلام به مامان رژین
شیطونک من هم مشکل ناخن جویدن داشت ولی الان یه ماهی می شه که فراموش کرده من اول خیلی ناراحت میشدم تا اینکه یه جا خوندم که برای ترک زیاد اصرار نکنم وبا ارامش براش توضیح دادم که با این کار مریض می شه و یه داستان راجب میکروب های که زیر ناخنش زندگی میکنه براش از خودم دراوردم الان تقریبا ترک کرده فقط بهش زیاد اصرار نکن چون اضطرابش بیشتر می شه .

با سوالات بیشمار این شطونکها چه کار می کنید ؟ بهترین رفتار چیه ؟

سلام دوستان
سمیرا جون براى اینکه یه عادت رو ترک کنه اصلا نباید زیاد و مستقیم بهش اشاره کنى
بهترین کار اینه که حواسش رو پرت کنى یا گاهى که میخواى قصه براش بگى از همین موضوع یه داستان بسازى مثلا همین کارت که استفراغش رو ربط دادى به دست بردن به دهنش خوب بوده به نظر من

راستى حالا امروز چرا اینجورى شددددددد؟ دکتر که بردى؟؟؟؟ امیدوارم چیز مهمى نباشه