خداروشکر که اینقدر به خودت آگاهی داری
همه ی ما روح های بزرگی هستیم که توی این جسم محدودمون اسیریم!!
یکی خوب نمیبینه
یکی خوب نمیشنوه،یکی فلج شده،یکی معلول ذهنی شده...
همه مون به نوعی محدودیت های رو در قالب این جسم داریم تجربه میکنیم
این که آگاه هستی به شرایطت یعنی خیلی خیلی از دیگران جلویی
ولی یه سوال، چرا میخوای مثل بقیه باشی؟!
خوب نرو و مصاحبه نده
نرو دانشگاه های بزرگ
فضایی باش که آرومت میکنه
درک میکنم میخوای مثل بقیه جامعه باشی ولی این جسم یاری نمیده
شخص خودم سالهاست با کوچکترین مسئله ای به تپش های شدید قلبی میگفتم
حتی یه دلنگرانی خیلی ساده و این مورد باعث میشه خیلی از موقعیت هارو شرکت نکنم و پذیرفتم
خودت رو بپذیر
و از اینکه رنج های رو متحمل شدی متاسفم
اما خودت از همه بهتری
با خودت کنار بیا تا بهتر و دلپذیرتر زندگی کنی