پنج سال تلاش کردم برای زندگی شوهرم همش قهر و به سمت خانوادش بود با خواهرش مثل زن وشوهر بودن تو پست قبلیم همچی هست پدرشوهرم یکسال وایستا تا شوهرم منو بچمو رها کنه هر دفعه میرفت دروغ درست میکرد پشت سرم .خرجی نمیداد پول پوشک بچشم میگفت از پدرت بگیر..از کارم زدم کنار بچم باشم خونه ماشین پدرم خرید تا کمبودی تو زندگیمون نباشه همش مثل مورچه ها آذوقه از خونه پدرم کشوندم آوردم گوشت برنج روغن تا زندگیمون بچرخه در عوض شوهرم آخرش بخاطر خانوادش بدون هیچ دعوایی منو بچمو ول کرد رفت خونه خالی که پدرش براش گذاشته (خونه ای که سال اول زندگی به ما داد وازمون گرفت) اینبار با خوبی باهاش رفتار کردم اومد وسایلشو برد هر روز هم یه ساعت میومد دنبال بچه بعد میدادش با پرویی میگفت بگو پدرت خرجیتون رو هم بده من نه طلاقت میدم نه مهریه بچمم بعد هفت سالگی کلا میبرم ..منم پسر ۲/۵ سالمو دادم دستش دیگه نگرفتمش اونم برد شهرستان دادش خانوادش ..دیگه خسته شدم خانوادم خبر ندارن اگه بفهمن بچه رو دادم منو میکشن چون از اولش اونا بچمو بزرگ کردن 😔من شرایط روحی بزرگ کردن بچه بدون پدر نداشتم
پسش بگیر اتفاقا بچه امیدته
الهی بگردم هم به خاطر خودت هم بچت . ولی یکم صبوری کن بهت قول میدم بچتو برات بیاره
درخواست نفقه بده
موفق باشی گلم تصمیم بزرگی گرفتی
نه نمیتونی کاری کنی اگر نخوان بهت بدن
بچه تو رو از یادش میره و به اونا وابسته میشه انوقت دیگه نمیتونی کنار خودت نگهش داری
پاشو برو خونه بابات جریان رو بهشون بگو هم بچت رو نگه میدارن هم پشتت هستن
چه دلیلی داره تنهایی تو یه خونه زندگی کنی؟
کار خوبی کردی اول فکر درمان روح خودت باش
برو بچتو بگیر...
هیچ کی بچه بدون مادر رو دوست نداره
چرا شوهرت اینجوری میکرد؟
وای چطوری دلت تاب میاره؟ توروخدا قبل بچه دار شدن خوب فکر کنید تقصیر اون طفل معصوم چیه اخه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز