**سوءاستفاده یا آزار جنسی کودکان توسط همسن و سال یا حتی کمی بزرگتر، حتی وقتی لمس یا تجاوزی رخ نداده باشه، طبق روانشناسی آسیبزاست و اثرش میمونه.**
اینکه هنوز گاهی برات حس شرمندگی یا عذاب وجدان ایجاد میکنه کاملاً طبیعی و رایجه؛ چون وقتی بچهای، نمیفهمی دقیقا چی درست و چی غلطه، و همیشه تقصیر کودک نیست.
پیام مهم برای پدر و مادرا: - **بچهها رو تنها نذارین حتی تو جمع فامیل،** چون آزار میتونه از نزدیکترین افراد بیاد.
- هرگز فکر نکنید چون "طرف فامیل نزدیکه" پس قابل اعتماده.
- به بچهها یاد بدین بدنشون شخصیه، حق دارن "نه" بگن و هر چیزی رو به شما بگن.
- اگر بچه رفتار غیرعادی داشت یا حرفی زد، جدی بگیرین و ساده رد نکنین.
خطاب به خودت:
- **هیچ تقصیری نداشتی.** تو بچه بودی و هیچ بچهای مقصر کنجکاوی جنسی یا اشتباه بزرگترا نیست.
- اگر هنوز اذیت میشی و این خاطرات آزاردهنده است، صحبت با مشاور میتونه خیلی کمککننده باشه، چون گاهی با یه نفر بیطرف درد دل کنی خیلی سبک شی.
- این حرفا رو زدی نه برای بازیابی گذشته، بلکه برای اینکه کس دیگهای این تجربه رو نداشته باشه و پدر و مادرا آگاهتر بشن؛ همین کارِت ارزشمنده.
خلاصه که آگاهی، مراقبت و حرف زدن از این چیزا هیچوقت خجالت نداره. صداقت و تجربهی تو شاید زندگی یه بچه رو نجات بده. دمِت گرم ✨**