تا قبل خوابگا فک میکردم ادمی ام ک حداقل ازپس خودم برمیام اما الان میبنم دخترای سگ و غربتی اینجا زیاد هس
منم دست خودم نیس ادم ساکتیم بی زبون چن بار دیدم اتاق بغلی تیپ منو ظاهر منو مسخرع میکنن حتی حرف زدنم جمله بندی حالم گرفتع شد غیر مستقیمااا ن اینکع ت چشا ادم نگا کنن بگن اما در کل ب ادمی ک ساکتع بی زبونع هرجور دوس دارن رفتار میکنن انگار طرفو اسکل و احمق و هالو فرض میکنن
دقیقا به همین دلیل دلم نمیخوااد برم خوابگاه
تو کمپ مطالعاتی هم همینجوره
عقده ای شدن مردم
و منی که تو خوابگاه بخاطر همین شرایط ترک کردم
مهم نیست آدما هر جور باشی باز ی چیزی پیدا میکنن برای سرگرمیشون همون ها هم مطمعن باش خیلی ها جور دیگ بهشون میخندن
من تقریبا ۱۵ سال پیش خوابگاه میرم همینطور بود الان که دیگه فکرکنم خیلی افتضاحه
پس خدا ب داد من برسه که میخوام برم خوابگاه من یه دختر خونگی آروم🚶🚶🚶🚶🚶
عزیزم وبشون کن خوابگاه همینه تجربه ش رو داشتم، بیخیال همشون، شما به کارت برس و انگار نشنیدی. درست تموم بشه هیچکدوم رو نمیبینی
خوابگاه خیلی به من سخت گذشت به خاطر همین چیزها سعی کن از خودت دفاع کنی حرفتو بزنی اما درگیر نشو با کسی چون اذیت میشی سالهای بعد سعی کن با کسانی که بیشتر بهت شبیهن هم اتاق بشی
