سی سالمه مجردم
بیماری روانی ارثی دارم که سال هاست منو از بقیه مردم دور کرده
فقط تو خودمم و از واقعیت دورم
از دوازده سالگی اینجور شدم
خیلیا در فامیل هم اینجورند مثل پدرم
اما این ها به کنار
دوستم همکلاسیم بود
ارشد دانشگاه تهران رفت شرکت زده با همکلاسی دانشگاهش
البته خیلی هم زحمت می‌کشید.
دلم به حال خودم سوخت زندگیم مثل بقیه نیست
ای کاش این بیماری رو نداشتم
هرکسی مشکلات خودش داره اونم حتما توی زندگیش نقطه ضعف هایی داره
چ بیماری ای
ظاهر زندگی بقیه رو نبین
بیماریت چیه؟
بخدا الان ۹۰درصد مردم اگه تست بگیرن بیماری روانی دارن
ولی خب باید زندگی کرد دیگه
زندگی کن
نه این که تو نگاهت پر از حسرت بشه
هنوز که سنی نداری
هر انسانی ، زمانی برای شکوفایی داره، فقط باید وقتش برسه
هر کس تو این دنیا رسالتی داره ، معنویتت رو ببر بالا، و سعی کن درمان کنی خودت رو هیچ وقت برای هیچ کاری دیر نیست، همین امسال شروع کن.
نمیدونم
خودم هم نمیدونم
اما از دوازده سالگی یکدفعه احساس بزرگی کردم و با هیچکس حرف نزدم.با خانوادم حرف نمیزنم.
تو خیال با آدم های خیالی زندگی میکنم
خودمو جای آدم های دیگه میزارم زندگی میکنم مثل بازیگرها
مثلا هر چند وقت میشم یه آدم دیگه
یه بار سه سال یه بازیگر بودم و همیشه جای اون زندگی میکردم
سلام صبح بخیر
دورت بگردم
من روزی ۲۸ قرص اعصاب میخورم
مثل تو خودمو نباختم
سی سالمم هست و مجردم
حالا هرکسی شرکت زده و کارخونه داره خدا براش بسازه
ما با همین بیماری ها حال میکنیم و باهاشون دوستیم
بخند بابا
یه جوری میگی سی سالمه انگار ۹۳ سالته
به همه سی ساله ها برخورد هاااا 😂😂
خودتو مقایسه نکن بقران هرکسی زندگیش از یه جایی لنگ میزنه هیشکی نمیدونه دیگری داره چ دردی رو تحمل میکنه
