از بچه خونگی بودن واقعا خسته شدم

خیلی سخته اینجوری تغییر کردن؟ 

تازه ترم اولی خب زمان می‌بره.. من ترم آخرم عزیزم.. تا ترم چهار حرف هم نمی دم سرکلاس در این حد اصلا استادا نمیدونستن منم وجود دارم..الان  از دستم آرامش ندارن برا حق کلاسم من میرم دعوا😐🤣

به خودت فرصت بده .. من یه ایراد بدی که دارم اینه که زود گریه م میگیره... یه بار سر رفت و آمد اتوبوس منو تو برهوت و بیابون پیاده کرد بعد اولین بار بود همچین اتفاقی برام میفتاد نشستم به گریه کردن🤣خوب که گریه هامو کردم بعد رفتم پلیس راه خواهش کردم برام ماشین بگیرن.. این شد برام تجربه که واقعا ارزش اینهمه استرس نداشت

سخت که هست حتما خیلی خود خوری کردم گریه کردم حتی ولی لذت بخشه .‌‌من خیلی خوشحالم بابت اون گریه ها چون خود الانم رو خیلی دوست دارم 

باورت میشه من برعکس توعم؟؟

من بابا مامانم به زور میبرن بیرون و اصلا دلم نمیخوام بیرون برم چون از بیرون رفتن متنفرم و دوست ندارم با آدمای تو کوچه خیابون ارتباط بگیرم و دوس دارم تو خونه باشم و خود اصلیم باشم تا اینکه برم بیرون و ادعا کنم یه آدمی باکلاس و خیلی( چُ س )کِلاسَم 

ببین به نظرم کم کم شروع کن که محدودیتاتو بشکنی 

بیشتر برو بیرون 

دوست پیدا کن 

سرکار برو 

سعی کن بدون مادرت بیرون بری 

و خب اگر خانواده اوکی بودن با دوستات سفر هم برو 

زندگی در اون حد طولانی نیس که بشینه صبر کنه تا تو به خودت بیای 

قربونت عزیزم اگه من تونستم تو هم میتونی 🌷 

ردیفای جلو بشین درستم مرتب بخون برا ارائه و پای تابلو رفتن داوطلب شو یه کم اینجوری باشی به عنوان یه دانشجوی خوب میری تو چشم استاد و خود به خود زبونت باز میشه .. سخت هستا من اوایل می‌ترسیدم داوطلب شم برا ارائه ها صدام می‌لرزید استرس می‌گرفتم جلو بقیه حرف بزنم .. کم‌کم عادت کردم برا ارائهذها مثل آب خوردن داوطلب میشم.. با بقیه دوست شو برید بیرون ..

موفق باشی قشنگم❤️

من الان نی نی دارم تو خونه موندم وگرنه درست شدم شما هم برو یه حرفه یاد بگیر اولش سخته خیلی سخته ولی بعدش اوکی میشی باورت میشه من حتی فروشگاه نمیتونستم برم اینقدر ترسو بودم 

منم مثل تو بودم

حتی تا ۲۴سالگیم

از وقتی سرکار رفتم بهتر شدم

مشکل اینجاست ب ما اجازه هم ندادن یه شهر دیگه رو بزنی واسه انتخاب رشته