هر از گاهی این حسا میاد سراغم
و متاسفانه یچیزیه ک از بچگیم بوده و درست نشده
وقتی یه نفر یکم بهم بی محلی میکنه همش ناخوداگاه میخوام بهش بچسبم و ثابت کنم خوبم و اوناهم دقیقا هی ازم دور تر میشن
از موقعی بچه بودم همین بودم با همکلاسیای دوران امادگی و دبستانم فکر مکینم واسه این بود ک مادر پدرم خیلی بی توجهی میکردن و محبت کافی ندیدم
خیلی خیلی دنبال محبت گرفتن و تایید شدن از طرف دیگرانم وقتی میفهمم یکی ازم بدش میاد خیلی بهم میریزم و حس میکنم خیلی ایراد دارم
دقیقا دقیقا دقیقا
اصلا تحمل ندارم کسی ازم بدش بیاد
هرجوووووری شده طبق میل اون رفتار میکنم که خوشش بیاد
هر جور که هستی خودتو دوست داشته باش و برا خودت زندگی کن بقیه خودشون پر از ایرادن کی باشن که بخوان که تاییدت کنن
بخاطر همین توانایی دارم باهرکی یجوری رفتار کنم و هزارتا رفتار مختلف دارم🥲😂
تا دلت بخوااااد
اره ولی بعد به خودم میام میگم بدرک
پادکست نقطه رو گوش بده راجب نشخوار ذهنیت خیلی کمک میکنه
خب به این فکر‌کن که راه درست تو هر تصمیمی‌چیه و اول خودتو در نظر بگیر
مثلا میان بهت میگن میای بریم فلان جا
تو میدونی باید زود برگردی خونه و میدونی که حوصلشو نداری
اون لحظه تموم تلاشتو بکن که بگی نه
با این دیدگاه پیش برو که هرکیم ناراحت شد مهم نیست تا هرجا ام که موضوع کش بیاد من از خودم دفاع میکنم
یه جورایی کمر همت ببند که پشت خودت باشی
انقدر تکرارش کن که عادت کنی
وذره ای برات مهم نباشه که پشتت چی میگن
سخته ها میفهمم ولی درست میشه
خواهش میکنم عزیزدلم
ببین در مقابل همه و همیشه نه ها ولی اولویت داشته باش
مثلا ما چون به فکر همه هستیم خودمونو یادمون رفته کلا
ولی پدر مادر واسه من قضیشون فرق داره گاهی از خودم واسه اونا می‌گذرم
اما بین دوستام اول خودمو در نظر میگیرم
حالا بعدا که تونستیم خودمونو اولویت قرار بدیم گاهی محبت کردن به آدما اوکیه
ولی نه اینکه همیشه آخرین نفر خودمونو باشیم
اره صد در صد خیلی زیاد تأثیر داره
