فقط مامان هایی که بچه بالای دوسال دارن بگن

معلومه که نه

آره تا مدت زیادی دست و پات بستس اما از دو سالگی به بعد کم کم مستقل میشه از شیر و پوشک میگیریش حرف میزنه با بقیه ارتباط برقرار میکنه. و به قولی دست و پای آدم بازتر میشه . من دخترام دو نیم و شش و نیم ساله هستن . بزرگه الان توی مدرسه اش خیلی به من وابسته اس انرژی ازم میبره و خیلی وقتمو پر میکنه.  اما توی فکرشم دیگه تابستون برم دنبال کلاس و بعدم کار آرایشگری. و دختر کوچیکه رو به مامانم بسپارم . 

اره خودمم میگم ولش کن بیخیال شو. اما میگم نکنه بعدها زندگیم یکنواخت و کسل کننده شه.

چندسالتونه

من هرجور زندگیمو میبینم مشکلی ندارم براش اما ازنظر شخصی خیلی بدم. دوران بارداری خطرناک خاهم داشت. سنم بالاس . وضع مالی درحدی نیس ک یه انسان دیگه رو تامین کنم.

۴۴

بچه اوردن صرفا فقط اینکه دلت میخواد نیست دوست قشنگم

بارداری پر ریسک خودتو اذیت مبکنه ، خدایی نکرده بچه نارس باشه یا مشکلی باسه اونم اذیت میشه

بعدم که موفعیت مالی 

و مهمتر از همه اعصاب ک میگی نداری 

الان یکی از دوستای ما ، ازدواج اول بچه نداشت، وقتی ۳۸ سالش شد ازدواج کرد و بچه شو با هزار سختی بدنیا اورد بچه هنوزم ۴ سالشه مشکلاتی داره ، کم نبود یکی دیگه هم اورد الان چند ماهه پسرش رو مدام میبره دکتر و بستری میشه 

ولی بازم اگه برای همه اینا اماده ای بیار

بلخره حق هر زنیه که مادر بشه‌

اما شرایط رو اول از همه جوانب بسنج بعد

دوسه ساله تو فکرمو هیچی همش نگرانم هی به خودم میگم برم سرکار بچه رو بیخیال شم

نه من نمیتونم واقعا. بخاطر اینکه مادر بشم یه انسان رو قربونی کنم.

من تا ۳ ماهگی ک اصن نمیدونستم الان کجام، اینجا کجاس، من دارم چکارمیکنم. افسردگی بعد زایمان گرفته بودم. چون دخترم آبان ب دنیا اومد. تا عید بخدا تو خونه بودم هییییچ جا نرفتم. فقط یادمه شب یلدا یک ساعت رفتم خونه مامانم باز برگشتم

فک میکردم آسمون ب زمین اومده و قراره تا آخر عمرم اینجوری سختی بکشم... بعد دخترم ۴ ماهگیش ک تونست گردنشو خودش نگه داره خیلی ذوق کردم... ۶ ماهه شد اولین فرنی ک براش درست کردم با قاشق بهش دادم خیلی ذوق داشتم... کم کم دندون درآورد تونست نون گاز بگیره... عید شد و هوا یکم گرمتر شد یکمی تونستم برم بیرون و هوای خوب اردیبهشت حالمو خوب کرد... تابستون شد و ی مسافرت کوچیک رفتم و حالم خیلی بهتر شد... دیگ با کالیکه بچه رو برمیداشتم میرفتیم خبابون و زیادخونه نمیموندم و میرفتم پاساژارو با دخترم میگشتیم. خوش میگذروندم باهاش🥺 در حد یکی دو ساعت میسپوردم ب مامانم و با شوهرم میرفتیم بیرونی رستورانی جایی. خیلی تاثیر داشت رو روحیه م

بچم ۱ ساله شد راه رفت و خیلی خوب بود🥺

کم کم حرف زدن یاد گرف وقتی برا بار اول میگه مامان، دنیا رو بهت میدن بخدا

منم تو شیردادن تعصبی عمل نکردم و شیرخشکم دادم بهش. بخاطر همون میتونستم یکی دو ساعت جای خاهرم یا مامانم بزارمش

زمان میبره ک فراموش کنی سختی زایمان رو

ولی درست میشه همه چی. با گذر زمان

بخدا بچه شیرینه. الان با هم اشپزی میکنیم. ظرفارو میشوره واسم

ب قشنگیاش فک کن. اون ب جز تو و باباش سرپناه دیگه ای نداره

بالای دو سال که بشه وابستگیش کمتر میشه بهت، نگران نباش

الانم سعی کن خودتو از جمع و مهمونی دور نکنی

همه درکت میکنن ک بلخره بچه کوچیک داری 

اگه تو جمع بچت گریه کرد نترس. همه مادرن میفهمنت

تا عید تحمل کن، بعد عید برو بیرون بگرد هوام خوبه

اصلا کسی رو ندارم . هرکی هس بچه داره ک توسن زیر ۴۰ بچه دارشده الان بچشون بزرگ شده و خیلی پشیمونن از بس بچه هاشون سرکشن . و کلا پشیمونن. و میگن ارزش اینو نداره ک بخای خودتو براش نابود کنی.