تا حالا توی زندگیتون اونقدر درمانده و مستاصل شدین

كل زندگيم پر بوده از گذشتن از چيزايي كه با تك تك سلولاي بدنم ميخواستم

چيز ديگه اي يادم نمياد

عاشق شدم و پوچی و بی هدفی زندگیم رو فرا گرفته بود الان خداروشکر میتونم بگم همین امروز برای همیشه این عشق رو تونستم بزارم کنار بعد 1 سال و نیم 

اون طرف تنها نبود که امیدوار باشم 

خدارو شکر 

ولی حکمت دردایی که کشیدم رو نمی‌فهمم 

منم درموندم هیچ نوری هم نیومده هیچ اوضاع خراب تر هم شده 

هنوزم منتظر روشنایم 

ولی ی روشنایی دارم که الان داره تو بغلم شیر میخوره 😍❤

من انقدر درمونده شدم که هزار بار خواستم شیر گاز و باز بزارم و بابچم بخوابیم و بیدار نشیم 

اما ترسیدم بیوفتیم بیمارستان هیچکسم نداریم نگاه مون کنه 

 هرشب و روزم عذابه چندین ساله اوضاع بدتر شده بهتر نه

من رشتم و شغلم و دوست نداشتم

نه دانشگاه بهم خوش می گذشت و دوست داشتم سریع تر برگردم خونه

باز حداقل شغلم برام قابل تحمل تره

اما رفتم سراغ رشته عکاسی دانشگاه

با تمااااام سختی و بالا و پایینش از دانشگاه بدو بدو برم سرکار

از سرکار خسته برم دانشگاه

حتی روزهای جمعه هم تهران گردی برای انجام پروژه های دانشگاه 

ولی دوستای دانشگاهم و خیلی دوست دارم 

خود رشتم و حتی عکاسی هم روز جمعه هم واااااقعا برام لذت بخش و قشنگه

من و از افسردگی بیرون کشید و شد برام روزنه امید🤷‍♀️

و واقعا خدارو هزار مرتبه شکر می کنم که سر راهم این رشته رو قرار داد

چند وقت پیش به دوستم می گفتم من تنها چیزی که تو دنیا عاشقشم یکی گوشیمه یکی دوربینمه

با اینکه خیلی از وسایلای ریز و هم خودم خریدم

ولی عشقم به این دوتا وسیله یک چیز دیگس

خدا حفظش کنه

ممنونم

اتفاقای بد زیاد بودن 

من اینقدر تو تاریکی غرق شدم که یبار ظهر اومدم تو حیاط سرمو ب سمت آسمون که بلند کردم خورشید رو که دیدم تعجب کردم

اصن یادم رفته بود همه زندگیو

تعجبم شد از شدت درخشان بودن آسمون

واقعا داغون بودم... خداروشکر تموم‌شد

من از اول تا آخر زندگیم اینجوری بوده وهست اوضاعم بهتر نشده

آره 

دنبال روشنی گشتم

بدتر زندگیم تاریک شد 

الانم همش به فکر مرگم

نه تا حالا به اون شدتی که گفتی پیش نیومده