قهر نیستیم و نبودیم ولی هرچی از دلش در میارم اونم میگع اشکالی نداره اما حس میکنم سرده باهام
چیکار کنم 🤕🤕🤕
بهش گفنم تو مرد نیستی عرضه نداری نمیتونم بهت تکیه کنم ینی در واقع تیشه زدم ب ریشه همه چی
خودشم با این اخلاقم مشکل داره ک وقتی عصبانی ام از بیخ همه چی رو خراب میکنم
حالا حرفات درست بود؟
خوبه خودتم میگی تیشه زدم ب ریشه
از بیخ و بن نابود کردی ک دختر
اخلاقتو عوض کن این دلیل نمیشه همه چیو ب زبون بیاری
غرور و مردونگی و شخصیشو له کردی
جای نامزدت بودم دیگه یکلحظه باادم که توی عصبانیت نمیتونه خودشو کنترل کنه و کلماتی رو بگه که باعث شکستن غرورم بشه نمیموندم.
این حرفات مثل این میمونه که اون بهت بگه چه زن زشت و بی قواره ای هستی تو عین پیره زنا میمونی از سر مجبوری باهات می‌سازم وگرنه یه ذره هم دوستت ندارم.
با این حرفا می‌تونستی بازم باهاش گرم بگیری؟
با این حرفا فکر نکن عاشقت میمونه
هیچ وقتم از یادش نمیره
خودتو کنترل کن همین میشه آفت عمرت
تگه دوس پسره ک ارزش اعصاب خوردی نداره . اگه شوهر عقدی هس برید مشاوره
میگم چیکاااار کنم الان
نمیگم ک کار خوبی کردم یا نه
سر چی این حرفا رو زدی اگ حق داشتی معذرت خواهی نکن
