نه عزیزم منم خیلی روزا بود که شکستم که حوصله نداشتم ولی الان که زمان زیادی گذشته میگم کاش همه روزها رو اینجوری گذرونده بودم که انگار تنها دلیل زنده بودنم نگهداری از بچه باشه نه این که حالا در کنار بقیه کارا بچه رو هم نگه دارم
من جدا شدم. همسرم رفتارش با بچه بد نبود ظاهرا اما در عمل بهش آسیب میزد. اولا که اختلافش با من بود و خب بچه این وسط اذیت می شد از طرفی هم مهربون بود ولی دانا و قدرتمند نبود. پول نداشت و خب تربیت هم بلد نبود.
من اون دم دمای طلاق یه بار بهش گفتم ببین الان تو رو چی خوشحال می کنه. گفت نمی دونم. گفتم حداقل دو میلیارد پول که کسب و کار خودتو راه بندازی. گفت اره درسته. گفتم ولی این بچه رو با هفته ای دویست تومن میشه خوشحالش کرد. هر چی ادما بزرگ بشن خوشحال کردنشون سخت تر میشه. الان سالی یه جفت کفشش رو بکنی سالی دو جفت خوشحال میشه یا لازم نیست حتما ببریش رستوران دو تومن غذا براش بگیری
ببرش پارک با فقط ۲۰ تومن ترامپولین سوارش کن و وایسا جست و خیز کردنش رو نگاه کن و لذت ببر. سوار ماشین برقی بشین کنارش بازی کن بچگیی که از تو دریغ شده رو بهش ببخش. لازم نیست برای آینده اش پول پس انداز کنی. امروزش رو بساز تا بتونه فرداشو خودش بسازه
کاملا درسته خیلی خوبه شما به این نتیجه رسید ولی الان دیگه خیلییییی دیره
مادر منم بعد ازدواج به این نتیجه رسیده هیچ وقت مادرمو نمی بخشم
چون هم خواستگارای زیادی داشته و هم خودش شاغل بوده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز