قطعا فقط به شرطی که باعث آسیب به خودش و بقیه نشه
اره صد در صد
فقط خوشحالیشون ارزومه
آره ولی اگر خوشحالیش به ضرر فرهنگ جامعه ست نه.
یه دزد هم ممکنه خیلی با کارش حال کنه و خوشحال باشه.
ولی اینکه بگم فرزندم صدرصد باید طبق برنامه‌ی من پیش بره وگرنه اسمشم نمیارم نه اینطور نیست.
هر کسی خودش باید مسیرش رو انتخاب کنه و پدر و مادر فقط وظیفه‌ی مشورت دادن و راهنمایی کردن دارن نه سرزنش نه محدودیت.
مگه بچه اومده ک دلخواه پدر و مادر باشخ یا ب ارزوی نرسیده اونا برسه تو هرچیزی ک خوشحال باشه میدونه موفقه باید بره
پست بالاییتو خوندم بنظرم دیگه خانواده شما زیاده رویی میکنن... مشاغلی که خواستید اصلابد نیست... متاسفانه نمیتونید رفتار و اخلاقشون رو تغییر بدید مگر اینکه درس بخونی و دانشگاه بری. تا اینحد سختگیری خوب نیست.
اون شادی که از راه خلاف و هرزگی به دست بیاد واقعی نیست کاذبه و بیشتر از افسردگی نشات میگیره نه رضایت درونی
منظور من مثلا یه وکیل موفقه یا یه پلیس موفق یا یه بازیگر مشهور که مفیدن و تو کارشون میدرخشن
این کارها رو شما میتونید با مهارت آموزی به دخترتون یاد بدید مثلاً بهتره پدر و مادر از سنین قبل از دبستان دوست یابی و توانایی نه گفتن و عدم وابستگی به دوستان را یاد فرزندش بده به جای اینکه بخواد تو سنین نوجوانی جلو ارتباط با دوستانشو بگیره و همین طور موارد دیگه
