نمیدونم واقعا با این شوهرم چیکار کنم دیگه

هیچی نگو اخرش میرن قرارنیست ده سال بمونن شوهرت میخواد زجرت بده توهم حسابش نکن بزاربسوزه

بگو من چند روز می‌خوام برم خونه مامانم بمونم تا مادربزرگ رو پاک کنی 

مادرشوهر هم که زحمتی نداده شبا می‌خوابه می‌ره 

می‌دونم سخته و لج کرده ولی به این که بیاین خونه خودتون باشی می ارزه

بخوام کاراشو بگم سرت سوت میکشه بخدا.اینقدرمادرشوهر بیچارمو هنوز بعد داشتن یه نوه اذیت میکنه ک نگو

اول نمیدونم تاپیک راست هست یا نه اگر واقعا رایت میگی:

شمام واقعا بچه هستی و از اون بدتر رفتی با یه بچه ازدواج کردی 

دوم اصلا شجاعتی نداری و یه فرد کاملا ترسو هستی و هنوز مستقل عقلی نرسیدی که بتونی به تنهایی مشکلت رو حل بکنی 

بازم من نشستم اکثر پیاما خوندم خیلی ها راه حل دادن اما بازم شما حرف خودت رو میزنی اول با خودش صحبت کن اگر سر حرف اومد که فبها اگر نه با اون ۲نفر مادر و مادر بزرگش صحیت کن با خوبی یه جوری غیر مستقیم بفهمون بهشون که زیادی خوردن و لنگر انداختن حتی اگر ناراحت بشن ،نمیشه که اونا خوش باشند شما کنیزشون باشی در اخرم نشد بلند بشو برو خونه پدر و مادرت 

و در اخرم بگم ۳ماه شوهرت بهت نزدیکی نکرده  و قطعا چند وقتم قبل زایمان نزدیکی نداشتین ،سوال برات نشده اون نیازش از کجا برطرف میکنه ؟ 

ما که از اول قرارنبود بریم اونجا زندگی کنیم.هرکس خودش با شرایطش به نحوی کنار میاد یامجبور به تحمل میشه حالابخاطربچش یا ترس آبرو یا دوس داشتن.شاید منم اگه این شرایط برام پیش نمیومد مثل شما برام عجیب بود و میگفتم من عمرا این کارو بکنم.منم ۲۲ سالمه بچه همین دوره زمونم😂

چرا یجوری وانمود کردی ک برای نگهداری از بچه نیاز ب مراقب و کمکی داری؟

دقیقا مثل شوهر من دوسال زیر خونه مادرش بودم توی یه اتاق هیچوقت راضی نبود,جدا بشیم ,آخرش من قهر کردم  و رفتم مجبور شد خونه بگیره ,اونم چه خونه ای نمور و یه خونه بدرد نخور ,میگفت تو منو از مادرم جدا کردی ,خانوادش ,خیلی عذابم میدادن  توی هیچ کاری راحت نبودم ,غذای درست و حسابی هم نمیخوردم ,جدا شدیم بهر حال ولی این دیگه اصلا خونه بهتری برام کرایه نکرد ولی ,فقط دلم خوش بود خونه خودمه و راحتم حاضر بودم هر کاری میکنه فقط اونجا نمونم و برم خونه خودم ,بعد از جدا شدن نه خرجی بهم داد نه کاری بمن داشت و نه محبتی البته از اولشم ادم سردی بود ,و بچه مامانی ,اصلا خیلی عذاب کشیدم ,ازم تنفر داشت ,که چرا جدا شدم از مادرش ,ولی تو هم یکم دیگه تحمل کن  شاید خودش رفت ,مادرش ,

همون من اکثرا تنهام مامان ی شب ک میاد صبح زود میره 

درستش همینه 

درستش همینه 

این دیگ چ مدلشه😐

با مامانت هماهنگ کن بگو بیاد خونتون بعد ک میخواد تو بچه داری کمکت کنه بهش بگو مامان جون من دیگ میتونم از پس کارام بر بیام دیگ نیاز نیست کسی کمکم کنه شماها میتونین برین به زندگی خودتون برسین.البته اگ روت نمیشه مستقیم به مادرشوهرت اینا بگی

بهتر نیس یه جوری غیر مستقیم به مادر شوهرت بگی که همسرت حتی نزدیک تو نمیاد و اولویتش شده مادرش؟ دیگه الان تو و بچه باید اولویتش اشین. یه جوری بگو که فکر نکنه می خوای مادر و پسر رو از هم جدا کنی بلکه بفهمه زندگی زناشویی یعنی چه و خودش پسرش رو رد کنه

اخه اینم شد زندکی؟