من از بچگی به پسرداییم علاقه داشتم و از همون بچگی چشمم دنبالش بود ، تاااااا الان که ۱۸ سالمه
از بچگی چشم انتظار و منتظرش هسم تا موقع که بدونم رسمی عقد کرده:)
الان مجرده و من همش امید دارم که بهش برسم ،
اون هیچ خبری از دوست داشتن من ندارع ... و نمیخام بفهمه
کسیو دیدین شرایط من رو داشته باشع؟
آره خودم
با چندتا واسطه معرفی کن خودتو
هممون یک دور شرایط تو رو داشتیم و بعد فهمیدیم ارتباط خارج از ارتباط خانوادگی باهاش غلطه
خیلیا ولی بهتره چراغ سبز نشون بدی ببینی چیکار میکنه
چقدر سعی داری باهاش صمیمی بشی
فقط میگم هیچوقت خودت اغاز کننده ی رابطه نباش دو حالت داره یا مغرور میشه میگه من چ گوهیم که دخترا خودشون برام کشتن یا هم قبول میکنه در اخر دورت میزنه میگه خب تو اغاز کننده بودی من که نبودم ، نگو نه ممکنه این فرق داشته باشه در صورتی میتونه فرق داشته باشه که خودش بیاد جلو
پسرا از دخترایی که خودشون میرن سراغشون بدشون میاد
اصلا تلاشتو چقدر کردی
آره ۱۵ سالگی عاشقش شدم
و اون نمیدونست
یادمه اول و آخر کتابهای درسیم بیادش شعر می‌نوشتم
از روزی که عاشقش شدم هرروز میشمردم و دقیقا ۳ سال و ده روز بعدش به ابراز علاقه کرد و گفت چندسال تو فکرم بود ولی موقعیت جلو اومدن نداشته
فامیل دور بود
۱۸ ساله که بودم اومد خواستگاریم و عقد کردیم ولی جدا شدیم و نشد که باهم باشیم 💔
بعد از عقد شکاک شد ،مدام منو چک میکرد ،یا بدون خودش اجازه نمی‌داد حتی با مادرش جایی برم
درکش میکردم که ترس از دست دادن داره ولی دیگه زیادی اذیت میشدم ،خودم ترجیح دادم جدا بشم
مامانش می‌گفت از دوست داشتن زیادیه ولی من گذاشتم به حساب بی اعتمادی و فکر میکردم بهم اعتماد نداره
خیلی سخت بود این تصمیم برام و بعد از جدایی هم خیلی اذیت شدم ولی عقلانی و منطقی بود
