من یه بچه سه و نیم ساله دارم . یه دو ماهه
حتی نمیتونم غذا رو با آرامش بخورم مگر اینکه یکی باشه نگهش داره من غذا بخورم
هول هولکی می خورم می رم بغلش میکنم انقدر که گریه میکنه
چطور بلافاصله بعد از غذا باید بریم ظرف بشوریم؟ مگه با بچه کوچیک میتونیم هر زمانی که خواستیم کارها رو انجام بدیم؟
من بهشون یاد دادم وقتی یه چیزی رو میارن تا اون و نبرن بزارن سر جاش نمیتونن یه چیزه دیگه بیارن. برای همین همیشه هر چیزی بر میدارن میبرن میزارن سر جاش حتی اگر بهم ریخته بزارن. خودم بعد میرم مرتب میکنم
اگه بشه هم آدم خودش داغون میشه چه ارزشی داره آخه...
به نظرم تو این موقعیت آدم به بهداشت و تمیزی خونه اهمیت بده کافیه
با کمی ریخت و پاش بودن خونه آسمون به زمین نمیاد
بچه ها هم روان سالمی خواهند داشت ...
استارتر قبل از هرچیزی بگم برق زدن خونه و تمیزی خونه از نظر هرکس یه جوره
تصورات ماها همه با هم فرق داره من یه دوستی داشتم همش حرف از تمیزی و تمیز کردن میزد که همش سرپاست همش داره خونه رو تمیز میکنه (واقعا هم هست! دوستم دروغ گو نیست فعاله خیلی) طوری ک من رو حساب حرفاش فکر میکردم بیشتر از من تو خونه کار میکرد و تمیز میکرد
وقتی رفتم خونه اش باورم نشد جا خورده بودم حسابی
هیچی برق نمیزد
نه ظاهر خونه تمیز بود نه باطن و جاهای پنهان خونه!
وقتی به کارهاش دقت کردم دیدم درواقع تمیز کردن هم خیی اصولی و زیر و بم بلد نیست اونطوری مثلا گاز رو میخاست تمیز کنه؛ گازی ک پر از دونه های روغن و تیکه های غذا اما نه تمیز فقط خیلی سطحی با یه دستمال و شیشه پاکن اسپری میکرد!!
این فقط یک مورد بود خیلی میبینم طرف اصلا تمیز نیست ولی میگه من خونه ام همیشه مرتبه رفتم خونشون همه چی کثیف حتی قندون چایی ! نمکپاش! حتی بشقابی ک برای میوه اورده بود تمیز شسته نشده بود!
اشپزخونه پر از لکه های چربی و کشوها و کمد ها شلخته !
اما همه چیز در بیرون و ظاهر به شکل منظم چیده شده بود مثلا روی کانتر و دکوری های اطراف خونه و کوسن های مبل و گلدون ها و…..
به همین خاطر همیشه همه جا میگه من خونه ام همیشه مرتب و منظمه !!!
