اسی اگه میتونی برو رشته مورد علاقه ت
اگرم نمیتونی راضی باش به تقدیرت،یه مدت تلاش کن تا تموم شه
ذهنتو آروم کن،لج نکن باهاش
همین الان کلی هستن که غبطه موقعیت شما رو میقولن
نگو سرنوشتم بد بود و جوونیم رفت.
هیچ وقت این حرفو نزن.
بعدشم همکلاسیات به کنار خودت بخاطر قبولی هم که شده باید درس بخونی دیگه
ببین اگه میبینی دیگه کشش نداری ول کن
فقط قبلش به همه چیز فک کن
که مثلا اگه اینو ول کردی جایگزین بهتری براش داری؟
اعصاب و روانت کشش میده برای شروعی دوباره؟
انگیزه و هدفت اینقد قویه که بتونی راهتو کامل بری و توی نصف هاش کم نیاری
همه چیزو همه شرایطو بسنج
بنظرم تو فقط خسته ای و یه جورایی انگار کارت حافظه مغزت پر شده و دیگه گنجایش مطالب جدید رو نداره.
مطمئن باش هر رشته دیگه، هر دانشگاه دیگه و هر شهر دیگه ای هم که بری همین حس رو خواهی داشت چون
روانت آسیب دیده
مطمئن باش فارغ التحصیل هم بشی انقدر روانت مستهلکه که سراغ کار هم نمیری. من خودم همین شرایط رو داشتم میفهمم از چه مدل خستگی صحبت میکنی
انقدر از این شاخه به اون شاخه پریدن خودش نشون میده که آدم کمالگرایی هستی که هیچی راضیت نمیکنه.
بنظرم حتما برو پیش روانشناس. حداقل تو مثل من نشو و خودت رو نجات بده
الانم سعی کن واسه امتحانات به این فکر کنی اونی که ۲۰ میگیره با اونی که ۱۵ میگیره خیلی فرقی نداره. تهش هر دو فارغ التحصیل میشن و مطب میزنن و هیچکی هیچ جا ازت نمیپرسه معدلت چند بود
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
7 ثانیه پیش
8 ثانیه پیش
9 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز