ی ماه به بهانه خستگی اسباب کشی ۳ روز رفتم خونه مادرم
اینقدر ناراحت و عصبی بودم
با خودم گفتم دیگه برنمیگردم
زنگ‌زد برگرد گفت چرا نمیایی گفتم خسته ام نمیخوام باهات زندگی کنم
نمیدونم دردمو به کی بگم
اصلا روم نمیشه به کسی بگم
اسی باید یک حرکتی بزنی
برو روتختی و بالشت و پتو تو عوض‌کن...ست پتو و بالشت بخر و دیوارهای اتاق تو به سلیقه خودت همرنگ با همون ستی که می‌خری رنگ بزن...عود با جاعودی هم بگیر بزار توی اتاقت ...هم اتاق بوی خوبی بگیره هم حال و هواتون عوض بشه
ببین درست نمیشه اینطوری
کردم بخدا
روتختی رو عوض کردم
خودشو بردم رنگشو انتخاب کنه
اتاق رو خشکل میکنم و عطر میزنم
از پسش برنمیام
باور کن خیلی تلاش کردم
بعضی شبا میرم هی صداش میزنم میگم بیا اتاق بخواب
هی میگه الان میام اما نمیاد
چقدر خودمو تحقیر کنم
لطفا برای شفای محمدصادق دعا کنید یا یه دونه صلوات بفرستید بیماری لاعلاج داره
عزیزدلم دیگه به نظرم وقته یک اقدام بزرگی بکنی...حداقل با مامانت صبحت کن در این مورد بعدم یک‌چند مدتی برو خونه مامان بابات بهش بگو بودن و نبودنم توی این خونه تاثیری نداره پس میرم جایی که برای حضورم ارزش قائل باشن...تا یک هفته اینا بمون ببین چیکار میکنه...بعدم شرط بذار تا باهاش نری پیش تراپیست برنگردی خونه
من، همیشه جدا میخوابم دوست ندارم کنارم کسی بخوابه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
22 ثانیه پیش
22 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز