ثودک جان من همیشه تاپیکاتو میخونم و یکبارم واست تاپیک زدم
جای بحث ونصیحت نیست چون خودت عاقلتر از هرکسی هستی فقط اراده ترک افسردگی. رو نداری چون انگاری یک عضو از بدنت شده ک اگر. روزی خودتو اذیت نکنی بافکر مرگ و غصه روزت روز نمیشه و محدود کردی خودتو توی خوشیای کوچیک
عزیزمن خواهر مجازی من قربونت برم هزاران نفر شایدم بیشتر هستن در حسرت بچه ک چ عرض کنم در حسرت پدر و مادر و شغل و همسر خوب و.. هستن
چرا زندگیتو نتیجشو پوچ میدونی؟ اتفاقا خداروشکر مزیت هایی داری مشکل بچه رو میشه با ب سرپرستی گرفتن نوزاد یا بچه ای از بهزیستی درست کرد چون هم اون بچه تشنه ی محبته و هم شما تشنه چشمه نوری توی زندگیتون و...
میدونم خودتون هم فکرکردین و میگین بچه خودمون چیز دیگس ولی بقران گاهی همین بچها از بچه واقعی ادم صالح ترن مهم تربیته و یاری ازخدا
جدا ازاین تو داری خودتو اذیت میکنی نه اقا محمد نه دوستای فوت شدت و نه حتی پدر و مادرت و...
شدی ی ادم درونگرای منزوی ک حتی توی مجازیم دردشو نمیگ و نمیریزه بیرون دردای روحی و جسمیشو نمیزاره کسی روی زخماش مرحم بزاره
عزیزمن باید یادبگیری گاهی نیاز ب کمک بقیه هست ولو اگر. ناراحت بشن ولو اگر رنج بکشن
نیازه کسی همرات درد بکشه نیازه کسی کنارت باشه
فکرمیکنی یروزی مادرت بفهمه درداتو ناراحت نمیشه ک چرا نگفتی+؟ چرا خودتو زجر دادی؟ اصل خانواده ب پشتیبان بودنشون هست به اوار نشدن تنهایی
این فداکاریای تو هیچ لطفی درحق بقیه نمیکنه جز عذاب وجدان و رنج بسیار دراینده
بشین فکرکن بنوویس درداتو.. جیغ بکش و بریز بیرون و برو مسافرت کمی خودت باش بس کن اروم بودنو گاهی باید طوفانی باشی
خودت میتونی خودتو درمان کنی
با مرگ مرگ گفتن خدا مرگ نمیده اتفاقا انقد عمرمیده تا اشتباهاتو بفهمی و خودتو پیدا کنی کسیک نمازش سروقته و دلش پاکه باید ازرحمت خدانامید نشه نه ک اینجوری چندسال برای خودت ازهمه نظر زندگی نزاری