؟؟؟
فقط پذیرش . تا این واقعیتو نپذیری که مرگ هست و برای همه هست نمیتونی با بقیه ابعاد نبود یک فرد در زندگیت کنار بیای
کلا راحت کنار میام با زندگیم
بسپر به زمان زمان خودش حل میکنه
کنار نیومدم
ولی با گذشت زمان کمی برام کمرنگ تر شده
شاید زمان کمی تاثیربزاره ولی توروز مرگیات غرق شدی یکدفه یکجایی یک‌دردی عجیب وجودتو فرامیگیره اونجاست انگارتمام استخونهای بدنت رودارن بندبند جدا میکنن_یک روانشناسی بمن گفت میخوای زودتر کناربیای باید بپذیری که نیست من‌برادرمو پذیرفتم و بعدازچندسال کناراومدم ولی مادرمو هیچوقت نتونستم وکنار نمیام‌باهاش
من ترس از دست دادن خانوادم دارم
همش اینجوری تو ذهن خودم می‌چینم که گوشه نشین شدم و افسرده و هیچ کاری نمیکنم و در نهایت خودکشی
اگ ب حرف قلبم گوش کنم اینجوری
اگ با منطق پیش برم بعد. از دو سه سال باز برمی‌گردم روال عادی ولی قلبم همیشه جلوتره
میترسم واقعا اینجوری بشه و ب حرف قلبم گوش کنم
عادت، سردی خاک، انسان یه تیکه گوشت خیلی قوی تر از اون چیزی هست که بشه تصور کرد
یه وقتی که به عقب نگاه میکنی خودتم باورت نمیشه اون غم رو از سر گذروندی
خیلی سخته من نداشتم. تا حالا
اما بهش فک میکنم دیونه میشم
به سختی و با گذشت زمان
اما با مرگ بعضیا ،همون لحظه آدم میمیره و فقط جسم زنده ای ازش باقی میمونه
تقریبا ده ماه میگذره و همچنان دارم خودمو گول میزنم ک برمیگرده
مغزم نمیتونه قبولش کنه ک دیگ برنمیگرده
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
57 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز