انقدر حرص خوردم نفسم در نمیاد.اخه جاریام نصفه کارایی ک من کردمو برا شوهراشون نکردن.همیشه فکر میکردم کاره من درسته.نگو من ابله و خر بودم.اونا عقلشون کار میکرده.هی شوهراشونو میتیغیدن.هی جلو همه میگفتن شوهرای ما بدن بداخلاقن پول نمیدن لباس نمیخرن واسه ما
ارزشم عزیز تو الان داری اینجوری در مورد خانوادت صحبت می‌کنی ارزش ب خانوادت نمیزاری پس اون ب خانوادت بعدم ب تو نمیزاره من سر موضوع خانوادم تا مرز طلاق رفتم بهش فهموندم الویت اول من پدر و مادرم هستن
ارزش گذاشتن ربط ب خودت داره کم کم تو ذهنیتش قرار بده ک تو خیلی خودتو دوست داری جلو آینه ب خودت برس جلوش مثلاً هواست نیست ب اون بگو والای چ لباس خوشکلی چقدر ب من نیومد کاش داشتمش
من ولخرج نیستم.من دنباله ارزش دادن هستم.وقتی خونه خریده ماشبن خوب و درآمد داره چه اشکالی داره بعده ده سال زندگی یه گوشیه سی چهل تومنی برا من بخره ک منم احساس دلگرمی کنم؟ دلم لک زده برا ارزش داشتن برای کسی.هیچوقت تو زندگیم برا هیچکس مهم نبودم.هیچوقت تو زندگیم هیچکس آدم حسابم نکرد.گوشیه دست من شکسته و داغونه اما عاقا دلش نمیاد برام یکی بخره.این ولخرجیه؟من ک ازش توقع سفر آنچنانی و خریدای اونجوری ندارم.از اول خودم جمش کردم اما حالا میبینم بشدت اشتباه کردم
شوهرمنم همینجوربود ببین بااین جورمرداباید مشورت نکنی پولاتو جمع کن هرکاری ک دوس داری بدون خبر انجام بده بعد ک انجام دادی بهش بگو قسطی انجام دادم هی ازش پول بگیر نهایتش اینه ک دعوامیشه وتمام ازهیچی نترس ازت دوتا بچه داره هیچ غلطی نمیکنه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز